icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
จองจำรักร้าย

จองจำรักร้าย

ผู้เขียน: l3oonm@
icon

บทที่ 1 ถูกเนรเทศ

จำนวนคำ:1508    |    อัปเดตเมื่อ:27/03/2025

่นเถิด" เสียงสะอื้

ะกูลเสวี่ยของพวกข้าทำผิดอันใด ฮืออออ" เสียง

ที่กำลังเดินทางมาช่วยเหลือ เพียงแต่ลูกน้องของเธอที่เห็นโอกาสตรงหน้าแล้วไม่อยากจะ

อลูกน้องให้ฝ่าวงล้อมเพื่อหนีออกไป แต่จำนวนคนที่ต่างกันทำให้เธอพลาดโดนกระสุนป

นตัวตายเช่นกัน เสียงโวยวาย เสียงร้องเรียกเธอดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ช่ เพราะพวกท่านเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อสามปีที่แล้ว ตอน

่คือคุณพ่อคุณแม่ของเธออย่างแน่นอน แต่เปลือกตาที่หนักเกินกว่าจะลืมได้

คำนับขอบคุณฟ้าดิน หากบุตรสาวของตนไม่หายใจแล้ว พวกเขาคงไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ การเดินทางไกลที่ยากลำบา

งองค์รัชทายาท อีกอย่างเสวี่ยจินเยว่ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าตำแหน่งพระชายาองค์รัชทายาทต้องเป็นของนาง เมื่อองค์รัชทายา

และให้เนรเทศไปยังชายแดนเหนือก็ถูกนำมาประกาศถึงหน้าจวน เหมือนฟ้าผ่านายบ่าวท

่างน้อยก็ยังมีขุนนางที่สนิทกันคอยช่วยเหลือเรื่องเงินทองและยังให้ทหารดูแลอย่างดีจนถึงชายแดน ถึงอย่างไรความผิ

หวินย่อมต้องกลับคืนตำแหน่งเดิม แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเพียงใด สภาพอากาศและการเดิ

เพียงคงไม่กล้าที่จะปลิดชีพทั้งสามระหว่างทาง ขบวนเดินทางจึงใกล้เข้าเขตชายแดนเหนือแล้ว หากไ

ทหารคงได้หมดความอดทนเช่นกัน อาจจะเป็นเพราะสวรรค์ที่ยังคงเหลือทางรอดให้ตระกูลเสวี่ยอยู่บ้าง เสวี่ยจิ

าวเย็นอย่างโหดร้าย สตรีวัยสามสิบห้านั่งอยู่ข้างกายนางพร้อมกับบุรุษที่อายุแก่กว

ย่างชัดเจน น้ำตาของนางก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เป็นคุณพ่อคุณแม่ของนางจริงๆ เพียงแต่พวกเขาใส่ชุดโบรา

ก ที่รู้มีเพียงนางเป็นบุตรีเพียงคนเดียวของเสวี่ยป๋อเหวิน และเกาซูฮวา ตอนนี้ตระกูลของนางกำลังโดน

อกว่าให้ครอบครัวนางมาใช้แรงงานเพียงส่งมาควบคุมตัวไว้ที่นี่เท่านั้น ถึงตอนนั้นนางคงมีทางรอดแต่อย่างไรได้

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถูกเนรเทศ2 บทที่ 2 นางเปลี่ยนไปมากนัก3 บทที่ 3 ถึงชายแดนเหนือแล้ว4 บทที่ 4 เป็นสตรีที่น่าสนใจ5 บทที่ 5 ข้าเป็นผู้ตัดสินใจเอง6 บทที่ 6 คอยรับใช้ญาติผู้น้องของข้า7 บทที่ 7 ครั้งนี้เจ้าทำเกินไปแล้ว8 บทที่ 8 นำยามามอบให้นาง9 บทที่ 9 เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกหรือไง10 บทที่ 10 ถูกเว่ยซืออิงจัดการ11 บทที่ 11 หากข้ามาช้า นางคงไม่เหลือลมหายใจ12 บทที่ 12 ข้าจะทำเช่นไรกับเจ้าดี13 บทที่ 13 ข้าต้องการเพียงพี่หยางเท่านั้น14 บทที่ 14 เจ้าแน่ใจใช่หรือไม่15 บทที่ 15 ท่านยกโทษให้บิดาข้าแล้วรึ16 บทที่ 16 ท่านคิดดีแล้วใช่หรือไม่17 บทที่ 17 กลับเมืองหลวง18 บทที่ 18 เพราะนางเป็นภรรยาข้า19 บทที่ 19 นางเป็นฮูหยินของตระกูลใด20 บทที่ 20 นางเลือกแล้ว21 บทที่ 21 เจ้าโดนข้าคิดบัญชีภายหลังแน่22 บทที่ 22 ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่23 บทที่ 23 ท่านให้เวลาข้าเสียหน่อย24 บทที่ 24 อันอ๋อง25 บทที่ 25 เป็นข้าที่โง่เขลามาตลอด26 บทที่ 26 หน้าไม้27 บทที่ 27 เรียกข้าว่าพ่อตา ยังเร็วเกินไป28 บทที่ 28 ของกำนัลที่เปิ่นหวางมอบให้ถูกใจหรือไม่29 บทที่ 29 ข้าสาบานด้วยชีวิต30 บทที่ 30 หากเจ้าร้องบิดาจะตีก้นเจ้า31 บทที่ 31 เอาคืนท่านเจ้าเมืองโยวเป่ย32 บทที่ 32 ครั้งนี้ข้าคงไม่ยอมจบง่ายๆ33 บทที่ 33 เจ้าคิดว่าเจ้ามิผิดรึ34 บทที่ 34 งานมงคล35 บทที่ 35 บุตรเขยดีต่อเจ้าหรือไม่36 บทที่ 36 ข้าสำนึกผิดแล้วเจ้าค่ะ37 บทที่ 37 ขอราชโองการ38 บทที่ 38 เจ้ามีบุตรสาวให้ข้าสักคนดีหรือไม่39 บทที่ 39 จ้าวหลิงอวี้40 บทที่ 40 หรือนางวางยาพิษข้า41 บทที่ 41 ถูกส่งไปค่ายทหาร42 บทที่ 42 จะเก็บนางไว้มิให้ออกเรือนรึ43 บทที่ 43 หม่อมฉันมิอาจแต่งให้พระองค์ได้44 บทที่ 44 บุรุษชุดดำ45 บทที่ 45 องค์รัชทายาทแคว้นเหยี่ยน46 บทที่ 46 หากต้องการทำสงครามก็มิยาก47 บทที่ 47 รอเปิ่นหวางกลับมา48 บทที่ 48 ระเบิด49 บทที่ 49 มีอีกคนดีหรือไม่50 บทที่ 50 ตอนจบ