icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ทาสสวาทมาเฟียแสนร้าย

บทที่ 6 คุณไม่มีสิทธิ์ขังฉัน

จำนวนคำ:1754    |    อัปเดตเมื่อ:03/04/2025

บใครสักคนเรื่องนี้และอยากจะขอความช่วยเหลือแต่เธอก็นึกเบอร์โทรศั

เพราะป้าภรณ์บอกเจ้านายของเธอจะออก

วที่เธอจะติดต่อเพื่อนได้ ส่วนเรื่องจะออกไปจากที่นี่ก็ค่อยหาทางกันอีกที แต่เธอคงไม่ยอมอยู่เฉยๆ

ุยด้วย” กีรติกายิ้มสู้และคิด

าหารฉันขอกินก่อนมีอ

อก่อนจะเดินไ

่ไหม” เขาหันมาถามหญิงสาวเมื

ก่อนจะเดินตามเข

รยากาศบนโต๊ะอาหารค่อนข้างจะอึดอัด เธออยากจะถามเขาตอนนี้แต่คิดว่าค

ยนะที่ถูกพามาอยู่ที่

าฉันไม่ทุกข์ร

ย่างสบายใจ ไม่เห็นจะก

้ผิดอะไรนี่อีกอย่างฝีมือป้าภรณ์ก็อร่อยมากๆ” ห

นไส้เพราะคิดว่าเธอจะกระฟัดกระเฟี

แล้ววิคเตอร์ก็เดินนำ

ปกติแล้วกลางคืนวิคเตอร์จะไปดูงานที่โรงแรมและกาสิโนแต่เมื่อตนเองไม่ได้ไปก็มักจ

ี่จะต้องทำเหมือนกันนี่คะ แล้วทำ

ฉันพาเธอมาที่

นเลยนะคะ คนที่ทำให้คุณเ

ีกกี่ครั้งฉันก็ยืนยันคำเดิมว่าเธอจะต

แค้นอะไรพี่กิตหนักหนา แต่คุณ

ีสิทธิ์ตอนนี้เธอก็อ

็ได้ แต่ขอโทรศัพท์กับกระเป

ันคงให้สิ่งนั้

ื่อนอยากให้เขารู้ว่

นฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว แค่นี้

ั่งดูทีวีอยู่บนบ้านแล้วมีอะ

ด้ตามสบายยกเว้นออกไป

คอมพิวเตอ

ฉันให้เธอใช้คอมพิวเตอร์เธอก

าทำงานออกแบบ แล้วฉันจะเชื่อมต่ออินเตอร์

่องานอยู่เหมือนกันแต่อย่าคิดน

จ้างนะ” หญิงสาวพูดถึงงานออกแบบที่เขารับจ๊อบให้กับบริษ

จริงๆ ฉันจะเป็นค

งนะ” หญิงสาวบ่นแล

คอมพิวเตอร์น่

อา

คเตอร์หายเข้าไปในห้องทำงานอยู่นานก่อนที่ประตูหน้าบ

ตอร์ของคุณค

ทรศัพท์กับกระเป๋

งเวลาที่คุณไปจากที่นี่ผ

ามอะไรห

ไรค

าฉันบ้างห

ียงโทรศัพท์ของคุณเลยครับ ผมไม่แน่ใ

คงไม่มีใครโทรหาฉันอยู่แล้ว” หญิงสาวรับแล็ปท็อป

ณะที่เปิดทีวีช่องเกี่ยวกับแฟชั่

ก่อนหน้านั้นก็ส่งชิ้นงานไปแล้วสองชิ้นตอนนี้เหลือเข็มกลัดติดเสื้ออีกชิ้นที่เธอกำลังออกแบบอยู่นอกจากงานออกแบบที่ทำให้กับโรงงานที่นั่นหญิงส

เพลินจนเวลาผ่านไ

่ออกมาหาน้ำดื่มตกใจเมื่อเดินออกมาแล้วเห็นกีรติกานั่

ไปตอบแต่ตาก็ยังจ้อง

าเธอไปใช้โต๊ะทำงานในห้องฉันก็ได้

นตนาการและอารมณ์ในการทำให้นั่งร่ว

้หมายความ

ไปด้วยทำงานไปด้วยเหรอคะ งานของฉันต้องเป็นงานศิลปะต้

ูดจบเขาก็ไปกินน้ำก

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตอนที่ 1 แค้นที่รอวันชำระ2 บทที่ 2 ได้แต่หวัง3 บทที่ 3 มันคือที่ไหน4 บทที่ 4 เมื่อไหร่จะมา5 บทที่ 5 จะเสียเวลาเปล่า6 บทที่ 6 คุณไม่มีสิทธิ์ขังฉัน7 บทที่ 7 ไม่ได้ขู่8 บทที่ 8 อิสรภาพ9 บทที่ 9 คนของวิคเตอร์10 บทที่ 10 อย่าคิดจะหนีอีก11 บทที่ 11 เธอเอาเปรียบฉัน nc12 บทที่ 12 ลืมมันไปก่อน nc13 บทที่ 13 ช่องทางติดต่อ14 บทที่ 14 ไม่คิดหนี15 บทที่ 15 อย่ายุ่งจะดีกว่า16 บทที่ 16 เมื่อไหร่จะกลับ17 บทที่ 17 ไม่เคยคิดถึง18 บทที่ 18 สอนไม่จำ nc19 บทที่ 19 แค่นี้มันไม่พอ nc20 บทที่ 20 เมื่อไหร่จะเบื่อ21 บทที่ 21 ยังไม่ดีพอ22 บทที่ 22 คุณกำลังหนีอะไรอยู่23 บทที่ 23 เธอต้องรับผิดชอบ nc24 บทที่ 24 อิสรภาพที่รอคอย25 บทที่ 25 ผมมารับไปดินเนอร์26 บทที่ 26 เพื่ออิสรภาพ nc27 บทที่ 27 เหตุผลที่แก้แค้น28 บทที่ 28 ไม่อยากอยู่ใกล้29 บทที่ 29 พยายามช่วยแล้ว30 บทที่ 30 ค่าจ้างออกแบบหรือค่าตัว31 บทที่ 31 สมบัติของพ่อ32 บทที่ 32 เรื่องที่ปิดไว้33 บทที่ 33 ดีใจที่ติดต่อมา34 บทที่ 34 อย่าเงียบหายไปอีกนะ35 บทที่ 35 มันเกิดขึ้นแล้วใช่ไหม36 บทที่ 36 ไม่อยากให้ใครต้องสูญเสีย37 บทที่ 37 อยากได้สถานะฉันก็จะให้38 บทที่ 38 อยากได้เป็นลูกสะใภ้39 บทที่ 39 คุณก็แค่อยากเอาชนะ40 บทที่ 40 ตอนจบ