กับดักรักนายหัวปาริธ

กรุ่นก็วางอยู่บนโต๊ะทานข้าวเรียบร้อยพร้อ

ธอทำเร

เตานี่คะ ผัดกะเพราเตาหนึ่

จะทำอาหารเก่

แค่พอทำอาหารง่า

กพืชผักสวนครัวไว

าก็ต้องไปซื้อที่ตลาดมัดหนึ่งก็สิบบาทแต่ใช้แค่นิด

เยอะมากเลยนะ ช

ต้องปลูกไว้เพราะมีบางช่วงที่หอมแดงในตลาดแพงมาก การปลูก

ริกขายมานา

แม่ตายแต่ก่อนหน้านั้นก็ช่วย

กันนะทำอะไรได้

ำพริกผัดหมูมันเป็

” เขาพูดขณะตักน้ำพริกวางไว้บนไข

ะคะที่มันอร่อยเ

ฉันไม่ได้หิว

งเหร

สชาติกลมกล่อมใช้ได้เลย

กว่าค่ะ แต่เคยซื้อน้ำพริกแกงใต้มาทำเองแล้วมันก็อร่อยไม่ถึงใจไม่เหมือนกับทาน

งหน้าถ้าฉันขึ้นมากรุงเทพฉันจะซื้อ

งกับแกงไตปลานายห

็ดจริงๆเดี๋ยวฉันจะถามป้าแดงให้นะ” เขาหมายถึงแม

บคุ

่วนนายหัวปาริธก็หน้าที่ติดสติกเกอร์ชื่อร้านบนฝากระปุกใช้เ

นี้เธอส่งร

าเอาไปขายสามสิบห้า แต่ถ้าสั่ง

กละตั้งห้าบาทเลยนะมันไ

้หรือเปล่าเพราะการขายของณิรินไม่ใช่การฝากขาย แต่เป็นการที่เขาซื้อไปขายเองค่ะ

ำพริกผัดหมูอ

ิกแคบหมู

ทำหรือเ

ก่อนจากนั้นก็ค่อยทำส่วนใหญ่ณิรินทำเฉพาะมีออเดอร์ค่ะเพราะ

ปส่งเขาเลย

านประมาณหกโมงเย็น ตอนนี้ไม่มีอ

สร็จแล้วจะไล่ฉ

ยหัวไม่มีธุระจะไปทำ

วเธอล่ะมีอะ

หรอก

้องไปทำงานที

สาร์เป็นคืนที่คนเข้ามาใช้บริ

้องตื่นมาทำแซนด์วิชตั

็จณิรินก็ยังมีเวลานอ

ธอไม่ออกไปเที่ย

่อนบางคนก็กลับบ้านที่ต่างจ

นสินะถึงไม่ได้ออ

ค

เธอก็หน้

นคือการม

ิดแบบน

้องแต่งตัวสวย ต้องคุยโทรศัพท์ด้

มือนเค

ค่ะ ไม่ใช่ไม่อยากจะคุยกับแฟนนะคะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะคุยนาน นายหัวลองคิดดูสิเวลาที่ณิรินโทรศัพท์กับเ

ช่วยทำล่ะ ช่วยกันทำสองค

่นว่ากลิ่นมันเหม็นและต

รื่องที่เขาไม่มาช

มณิรินเป็นคนค่อนข้างประหยัดหรือจะเรียกง่ายๆ ว่างก็ได้เล

้เธอจ่

ายังใช้ชีวิตติดหรูแบบนั้นมันไม่ค่อยโอเคสำหรับณิรินเลยค่ะ เงินทุกบาททุกสตางค์มันหามาด้วยความยากลำบากการจะใช้จ่ายอะไรมันต้องมีเหตุผล ไม่ใช่ว่าณิรินไม่อยากจะไปกินอาหารหรูหรือใ

ายขนาดนี้ด้วยล่ะ เธอ

ะทำงานเก็บเงินไว้ก่อนอนาคตมันเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนพอขึ

ียนอะไ

นบัญช

ไปฝึกงานท

าจารย์ที่มหาวิทยาลัยเขาจ

ุทรสาครถ้าเรียนจบแล้วมีตำแห

้ดีกว่าเพราะนอกจากจะได้ทำงานประจำแล้วก็ยังมีน้ำพริกที่จะต้องทำส่ง ถึง

้มาตั้งแต่เด็

านโรงงานแล้วตอนเย็นก็กลับมาทำน้ำ

ั่งคุยกับเธออยู่อีกพักใหญ่ก่อนจะขอตัวกล