icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เกิดใหม่ในเงามืด

บทที่ 3 แบบร่างของเธอ ฉันนึกว่ามันคือขยะ

จำนวนคำ:1905    |    อัปเดตเมื่อ:11/06/2025

ระกูลเสิ่นได้ใช้แบบร่างของฉันทำเงินอย่างมหาศาล จนบริษัทอะไหล่รถยนต์อัปเกรดเป็นบริษัทผลิตรถยนต์ แถมยังจดทะเบียนเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย

“เธอกำลังพูดบ้าอะไรอยู่น่ะ ขนาดชั้นประถมเธอยังเรีย

นี่คือแบบร่างของระบบพลังงานนิวเคลียร์สำหรับเรือบรรทุกสินค้า ไม่ใช่อะไหล่ของรถ

จนทำให้แบบร่างเหล่านั้นของเธอกลายเป็นชื่อของเสิ่นเจิ้นหยวนทุกฉบับเล

วยดูให้มันดี ๆ ก่อนนะคะ นี่คือภาษาของประเทศA ประโยคนี้แป

ี่ยนมุมไปที่มีแสงก่อนถึงจะมองเห็นได้ “นี่คือตราสัญลักษณ์ส่วนบุคคลของฉัน พวกคุณเห็นแบ

เหมือนกันเป๊ะ ๆ เข้ามาให้ “คุณหนูรองคะ พอดีฉันนึ

า “ได้ยินไหม ขนาดคนรับใช้อย่างน้าหวังยั

วังด้วยความเดือดโมโห จากนั้นก็รับแฟ้มมาเปิดดูแวบหนึ่ง ก่อนจะ

ันยังไม่ได้บอกว่าแบบร่างของคุณหนูรองเป็นขยะเลยนะคะ ฉ

มือนว่าจะอธิบา

้างสิว่าการศึกษาของตัวเองอยู่ในระดับไหน คนที่แม้แต่ชั้นประถมยังเรียนไม่จบจะมีปัญญาออกแบบระบบพลังงานเรือสินค้านิวเคลียร์ได้ยังไง เธอต้องขโมยมาแน่ ๆ

างของเธอและเสิ่นฮุยจู

เสียงดุดันว่า “เลิกหลงตัวเองสักทีเถอะ เธอน่ะเหรอจะมีความสามารถถึงขนาดนั้น ที่ตระกูลเสิ่นมีทุกวันนี้ได้เพราะความพยายามของฉันกับพี่ชายของเธอทั้

เธอทั้งกินของของเรา ทั้งใช้ของของเรา เงินที่พวกเราใช้ไปกับเธอบวกกับแรงใจแรงกาย อย่างน้อย ๆ ก็น่าจ

าแล้ว เพราะยังไงซะเธอก็จะไปจากที่นี่อยู่ดี แล้วต่อไปนี้ เธอก็จะไม่สนใจคร

ยิบโน้ตบุ๊ก

ห๊ะ? กล้าดียังไงถึงได้มาพูดจาว่าร้ายพวกเรา พี่ทำพวกเราผิดหวังจริง ๆ ตัวเองทำผิดเอง แทนที่จะยอมรับผิดและขอโทษแต่โดยดี ยังจะมีหน้ามาโยนความผิดให้คนอื่นอีก ในเมื่อเป็น

นมือของแขกคนหนึ่งมา

จูอย่างแรงไปครั้งหนึ่ง จากนั้นก็แย่

นหน้ามืดตามัวง้างมือขึ้นเพื่อจะตบกลับไป แต่

เสียการควบคุมว่า “พวกเราเลี้ยงเธอมาจนโตป่านนี้ เพ

ไปแล้ว เวลาที่อารมณ์เสียก็มักจะใช้เซี่ยซางหนิงเป็นที่ระบายอยู

กลัวขึ้นมา ถึงขนาดต้องดึงมือที่ยื่นอ

ตัวเองเอาไว้ พร้อมทั้งเอ่ยปากฟ้องออกมา เธอจ้อง

อกไป รอยฝ่ามือที่แจ่มชัดบนใบหน

ับใจเลย “จูจู

วามชิงชัง จากนั้นจึงยกเท้าขึ้นมาหมาย

นครอบครัวนี้อย่างเย็นชาและพูดว่า “เจ็บรึเปล่าลูกงั้นเหรอ คุณแม่ ตอนที่คุณแม่เอาฉันเป็นที่รองรับอารมณ์ ตีฉันไม่รู้กี่ครั้งต

ลับพูดอย่างหน้าตาเฉยว่า “เธอคิดว่าพวกเราซื้อเธอกลับมาเพ

ซี่ยซางหนิงกวาดสายตามองคนตระกูลเสิ่นอย่างเย็นชา จากนั้นก็สะพายส

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถูกไล่ออกจากบ้าน2 บทที่ 2 ทำไมถึงได้ขโมยแบบร่างของคนอื่นไปล่ะ3 บทที่ 3 แบบร่างของเธอ ฉันนึกว่ามันคือขยะ4 บทที่ 4 ไม่มีเงินเลยสักแดงเดียว (ภาค 1)5 บทที่ 5 ไม่มีเงินเลยสักแดงเดียว (ภาค 2)6 บทที่ 6 ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็อย่าเสนอหน้ามาที่นี่ (ภาค 1)7 บทที่ 7 ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็อย่าเสนอหน้ามาที่นี่ (ภาค 2)8 บทที่ 8 พวกเราก็แค่หวังดีกับเธอเท่านั้นเอง (ภาค 1)9 บทที่ 9 พวกเราก็แค่หวังดีกับเธอเท่านั้นเอง (ภาค 2)10 บทที่ 10 คุณกำลังโกหกชัด ๆ11 บทที่ 11 ขอโทษ12 บทที่ 12 ยอมรับคำขอโทษ13 บทที่ 13 ผมเลือกคุณ14 บทที่ 14 ฉันจะลองพิจารณาดู15 บทที่ 15 ไม่เปิดประตูสักที16 บทที่ 16 ให้ยัยนั่นใส่เสื้อผ้าเก่าของฉัน17 บทที่ 17 คุณหนูซางหนิงยากจนมาก18 บทที่ 18 เธอจะไปเหมาะกับเสื้อผ้าสวย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?19 บทที่ 19 คนชั่วมักจะชิงฟ้องก่อน20 บทที่ 20 เธอจงใจชัด ๆ21 บทที่ 21 ไม่มีใครโอ๋เซี่ยเสี่ยวน่าเลย22 บทที่ 22 สัญญาเรื่องการหมั้นหมาย23 บทที่ 23 พี่ใหญ่ผู้เย็นชา24 บทที่ 24 อย่าสร้างปัญหา (ภาค 1)25 บทที่ 25 อย่าสร้างปัญหา (ภาค 2)26 บทที่ 26 เธออย่าได้หวังที่จะมาเกาะตระกูลเสิ่น27 บทที่ 27 คุณสือมาเชิญด้วยตัวเอง28 บทที่ 28 จะทำทุกอย่างเพื่อเงินไม่ได้29 บทที่ 29 อย่าโดนเธอหลอกนะ30 บทที่ 30 เมื่อกี้นี้แค่ล้อเล่นเท่านั้น31 บทที่ 31 คำนับและเรียกว่าท่านอาจารย์32 บทที่ 32 ยังไงพวกเราก็เป็นคนเลี้ยงดูเธอมา33 บทที่ 33 คนไร้จิตสำนึก (ภาค 1)34 บทที่ 34 คนไร้จิตสำนึก (ภาค 2)35 บทที่ 35 เลือกของเหลือ36 บทที่ 36 เธอนี่ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเอาซะเลย37 บทที่ 37 ผมตัดสินใจได้แล้วครับว่าผมอยากแต่งงานกับใคร38 บทที่ 38 ไม่แค้นเฉยเลยแฮะ39 บทที่ 39 ใบปริญญาปลอม (ภาค 1)