คนของข้าใครกล้ามายุ่ง

3 ไอ้เ

ไปทั่วร่างกาย เขาพยายามขยับตัวลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงักและล้มตัวลงนอนอีกครั้งด้วยความเจ็บปวดที่มี วินได้แต่ตกตะลึ

างๆ อย่างสบายใจ ภาพเมื่อคืนปรากฏขึ้นอย่างแจ่มชัดในความคิดของเขา วินสะดุ

ิ้ว ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธแค้นที่มี เขาไม่คาดคิดว่าเพื่อน

...” วินตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความโมโห เสียงร้องของเขาขาดหายเป

ธีร์ค่อย ๆ หันกลับมามองใบหน้าของวินที่มีสีหน้าซีดเผือดราวกับเห็นผีก็ไม่ปาน ธีร์ทำเพียงยักไหล่ขึ้นอย่างไม่ได้ใส่ใจในท่าทีของวิน ในเมื่อเข

น่อยเถอะ” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเสมือนไม่มีอะ

ด้วยความตกตะลึง ไม่คิดว่าเพื่อนสน

ายของวินทำให้เขานึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาอีกครั้ง “นายจะตกใจอะไรกัน นายควรรู้ไว้นายเป็นคนของฉันแล้ว” ธีร์กระซิบด้วย

บปวดที่ยังไม่หายดี ทำให้เขาแทบจะทรงตัวไม่ไหว แต่เขาก

ยังคงก่นด่าธีร์ไม่หยุด น้ำตาซึมออ

ปยังวินก่อนที่จะถลาเข้าไปจู่โจมวินที่กำแพง ธีร์จับร่

ู...กูจะกลับบ้าน” วินร้องเสียงหลงพยาย

ว้ ก่อนจะโน้มตัวลงจูบตรงซอกคออย่างแรง “ไอ้ธีร์...ปล่อยกูนะ...อ๊ะ...” เสี

ึงอย่างเอาแต่ใจ วินรู้สึกขนลุกชันไปทั้งตัว เขาพยายามเตะธีร์อีกครั้งด้วยเรี่ยวแรงที่มี แต่

ครางออกมาอย่างไม่อาจควบคุม “อือ...ธีร์...หยุดนะ” วินส่งเสียง

เขาเริ่มซุกไซ้ตามแผงอกของวินอีกครั้ง “นายเ

ร่างของวินแนบติดกับกำแพงที่ชื้นเย็น ทำเอาวินถึงกับขนหัวลุก วินกำลังจะเปิดปากประท้วงอีกครั้ง แต่ธีร์กับสอดแทรกนิ้วเข้าไปในช่องปากของวิน

ค่อย ๆ ดันเข้าไปในร่องสวาทของวินอย

...ปล่อยฉัน” มือของวินพยายามปัดป่ายดันร่างของธีร์ให้ออก

ครางออกมาด้วยความเสียวสะท้าน ก่อนจะเร่งจ

ร์ดังก้องในห้อง “อืม...วิน...นายทำให้ฉัน

วินพยายามอ้อนวอน แต่มันกลับ

ร์กระแทกเข้าไปในร่างของวินอย่างไม่หยุด

..” เขาครางเสียงดัง ก่อนจะปลดปล่อยค

ต่ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้และปลดปล