เธอคือลมหายใจของฉัน

ียน เขาก็จำได้ทันที เธอก็คือ

ล่ะก็ แน่นอนว่าจะดูแก่มาก ตอนที่เขาเลือกชุดให้หมี่เจียนั้น เขาก้แค่มองดูคร่าว ๆ

ถูก ชุดที่หมี่เจียใส่นั้นดูแก่จริง ๆ แถมยังดูหลวมไปสำหรับเธ

าทุกคู่ในร้านต่างจับจ้องมาที่เขา ซึ่ง

ยังคงรู้

งียบ เธออยากจะพูดอะไรต่อ แต่

ี้ที่ไหนกันนะ’ จู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ เขารีบเข้าไปหาหลิงเฉินและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “คุณหลิงเฉินครับ ผู้หญิงคนนั้

หย่าเสวียนอุทาน พลางเดินไปหาผู้ช่ว

รู้สึกตัว เขาก็โดนหย่

หย่าเสวียนบอกตัวเอง ‘พ่อมักจะพาฉันไปหาหลิงเฉินอยู่บ่อย ๆ เพื่อเป็นการกระชั

นเป็นใคร เรื่องที่ฉันจูบเขาครั้งที่แล้วก็เช่นกัน และตอนนี้ เราก็ได้เจอก

กเรียกเธอว่า คุณนาย แต

！ เราเจอกันอีกแล้วนะ！” หย่าเสวียนต่อยเบา ๆ ที่กลางอกของผู้ช่วยจ้งเพื่อเป็นการเปลี่ยนเรื่อง “อย่ามาทำเป็นสุภาพกับ

งระแวง “คุณนาย ทำไมคุณถึงทำแบบนี้หล่ะครับ？” ผู้ช่วยจ้งถา

ู้ช่วยจ้งทำให้หย่าเส

องคนยังต้องให้คนอื่นมาแนะนำให้รู้จ

ังคิดว่าตัวเองโสด และไม่มีทางที่ฉันจะรู้จัก

าก ๆ คือเรื่องมันเป็นอย่างงี้ค่ะ ฉันเซ็นใบหย่าแล้ว และขอให้ลุงโจว๋เอาไปให

ะถอยหลังออกไปนิดหนึ่ง เขามองหย่าเสวียนก่อนจะเริ่มครุ่นคิด ’ถ้าฉันจำไม่ผิด หย่าเสวียนอายุน้อยก

้งก็ยังนึกไม่ออกว่าทำไมหย่าเสวียนถึงจะขอหย่า “สมองของเธอผิดปกติรึไงก

ว่า“ใช่ ฉันต้องการหย่ากับหลิงเฉิน และฉันก็หวังว่าคุณ

อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

าหาหลิงเฉิน เขาก็ซื้อเซ็ต

้งอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเหลือบมองไปทางหย่าเสวียน

า ‘ก็ไม่ใช่ผู้หญิง

ันหน้าไปทางผู้ช่วยจ้งและสั่งว่า “ผู้ช่วยจ้ง ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับคุณ แต่ตอ

้จัดการเธอ แต่ครั้งนี้

เฉิน ทว่าคราวนี้มันกลับดูแตกต่างออกไป หลังจากที่มองไปท

ป็นเรื่องของหย่าเสวียน “ห้วยหมิง ที่รักคะ คุณซื้อเซดลิปสติกนั่นให้เราสิ” หย่าเสวียนพูดเสียงดังกว่าปกติเยอะ หย่าเสวียนหันมองไปทางหมี่เจียและชี้ไปที่เธอ พลางมองห้วยหมิงและทำห

้อนคนอื่นยังไง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำแบบนี้ต่อ

ด้วยท่าทีงง ๆ ก่อนจะพูดว่า “นี่！ เฮียเหนียน เธอเป็นอะไรรึป่าว？ อย่าทำ

ย่างนั้นแน่นอน หย่าเสวียนจะอ้อนคนอื่นแบบนี้ได้ยังไงกั

ลิปสติก ซื้อให้เราหน่อยสิคะ” ทั้งหมดทั้งมวลนี้ หย่าเสวียนเหมือนกับกำลังทำ

ู้สึกขยะแขยงตัวเองจะแย่แล้ว ช่างมันเถอะ

นหนึ่งและจะต้องยอมเซ็นใบหย่าอย่างแน่นอน！ ซึ่งมันก็วินวิน สำหรับเราทั้งคู่！’ นั่นคือแผนอันยิ่งใหญ่ของหย่าเสวียน และไม่มีทางที่เธอจะปล่อยให้มันล้มเหลวอย่างแน่นอน และก็เป็นคำพูดของห้วยหมิงที่ทำให้เธอกลับมาได้สติอีกครั้ง“โอเค ผมจะซื้อให้เธอ！ ผมจะซื้อทุกอย่างที่เธฮต้องการ แ

ู่ในมือ ‘มือของเขากำลังสั่น！’ เธอคิด “ไม่ได้ยินเหรอ？”

ที่เคาน์เตอร์ทันที ห้วยหมิงคิดว่า ‘เดี๋

ย่างไรก็ตาม เขามีบางอย่างที่ต้องจัดการในตอนนี้ ซึ่งก็คือต้องทำตามคำสั่งของหลิงเฉินโดยการไล

ิงเฉินสั่งแล้วทำไมคุณไม่ทำตามคำสั่งของเขาหล่ะคะ？” ในที่สุดหมี่เจียก็รู้สึกโล่งอก เมื่

งคนอื่นในสายตาของเขา

่เขาจำเป็นต้องพูด “เธอเป็น...”คนที่เขากำลังจะไล่ออกไปนั้นเป

ยจ้งเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ รีบสั่งบอดี้การ์ดที่อยู

กที่ผู้ช่วยจ้งได้รับคำสั่งแล้ว หย่าเสวียนก็ยกมือข

ไปกันเถอะ” ห้วยหมิงดึงบัตรเครดิตที่กำลังจะยื่นให้พนักงานขายกลับ เอาลิปต

่ยอมออกไปแต่โดยดี เขาก็เริ่มสง

บร้อยแล้วก็หันไปหาหลิงเฉินและคล้องแขนเขา พลางพูดด้วยน้ำเสียงไพเรา

ั่งเบา ๆ

ั้งหมดออกจากหัว เคลียร์ท

องห้วยเหมิงอย่างกะทันหันและถามว่า “นี่ ฉันจำได้ว่

มตรงนะ ฉันใช้เงินทั้งหมดไปกับการเติมเงิ

บมือและยิ้ม “เดี๋ย