icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 13
อธิการบดีผู้น่ารัก
จำนวนคำ:2891    |    อัปเดตเมื่อ:14/01/2022

วันนั้นเป็นวันที่ค่อนข้างท้าทายสำหรับอธิการบดีของมหาวิทยาลัยที่กำลังเคาะนิ้วกับโต๊ะพลางครุ่นคิด ไม่ใช่แค่ชี่หางเท่านั้นที่มีคำถามมากมายในใจ แต่เหล่านักเรียนเองก็มีเช่นกัน เช่นว่าหย่าเสวียนและอธิการบดีรู้จักกันได้ยังไง และทั้งสองมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากน้อยแค่ไหน

มีข่าวลือว่าเด็กสาวใจใหญ่คนนี้มีภูมิหลังที่ใหญ่ยิ่งกว่า ใหญ่โตซะจนตระกูลลู่ต้องยอมปกปิดความผิดให้กับนักเรียนตัวแสบ

'กิตติศัพท์ของหญิงสาวคนนี้แข็งแกร่งถึงขนาดที่ คุณชี่หางงไม่กล้าทำอะไรเธอเลยงั้นเหรอ เหล่านักเรียนยังคงครุ่นคิดต่อไป

ความสงสัยก่อตัวขึ้นในห้องทำงานของอธิการบดี

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่อธิการบดีจะแจ้งบทลงโทษ ชี่หางยืนขึ้นจากที่นั่งและหยิบหนังสือแจ้งผลการประเมิน ก่อนจะกล่าวอย่างเป็นทางการ “ผมได้ตรวจสอบและยืนยันเทปเหตุการณ์ในห้องเรียนแล้ว ผมเห็นกับตาตัวเองว่าจือยี่กับเซี่ยงหยู่เป็นคนเริ่ม ขณะนี้จะมีการประกาศรายชื่อบนหนังสือพิมพ์ของมหาวิทยาลัยเพื่อให้ทั้งมหาวิทยาลัยได้รับทราบ ในทางกลับกัน ห้วยหมิงและนักเรียนคนอื่นที่มีส่วนร่วมจะต้องวิ่งรอบสนามสิบรอบเป็นการลงโทษ ถือซะว่าเป็นผลจากการทำตัวเป็นเด็กของพวกคุณ ส่วนคุณเจ๋อหนัน ถึงคุณจะไม่ได้มีส่วนร่วมในการทะเลาะวิวาท แต่คุณต้องไปเฝ้าเพื่อนร่วมชั้นของคุณ ถ้าพวกเขาวิ่งเสร็จแล้วให้มาแจ้งผม”

หลังจากออกคำสั่งทั้งหมดในคราวเดียว ชายหนุ่มผู้นำมหาวิทยาลัยก็นิ่งเงียบ

ชี่หางคิดว่าเขาชี้แจงอย่างชัดเจนแล้ว แต่จือยี่ก็อดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “ท่านอธิการบดีครับ นี่มันไม่ยุติธรรมเลย! ดูหน้าผมสิ ทั้งช้ำทั้งบวมไปหมด ปัญหาทั้งหมดเกิดจากหย่าเสวียน แล้วคุณจะไม่ลงโทษเธอเลยหรอ” เขาชี้ไปที่หย่าเสวียนผู้ซึ่งแทบจะไม่ขยับตัว

เด็กหนุ่มหัวดื้อไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอธิการบดีไม่คิดจะลงโทษเด็กสาวที่ทำร้ายเขาขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะอิทธิพลของตระกูลลู่ เขาคงปล่อยหมัดและคว่ำโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าเพื่อให้รู้ว่าเขาโกรธขนาดไหน

หย่าเสวียนก็งุนงงพอ ๆ กับเด็กหนุ่มที่เธอเล่นงาน เธอมีคำถามกับคำตัดสินของอธิการบดี สงสัยว่าชี่หางอาจจะรู้เรื่องของเธอ

ชี่หางไม่ต้องการให้เกิดความวุ่นวายในมหาวิทยาลัยอีก เขาจ้องหน้าจือยี่และพูดอย่างชัดเจนว่า “ออกไปจากห้องทำงานผมได้แล้ว ส่วนหย่าเสวียนอยู่ก่อน”

แม้ว่าเสียงของอธิการบดีจะฟังดูสงบและใจเย็น แต่เด็กหนุ่มและเพื่อนก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง

พวกเขาทำตามที่ชายหนุ่มบอกและออกไปทันที แต่ห้วยหมิงและเพื่อน ๆ ไม่ได้ตามออกไปที่ประตู

พวกเขาไม่อยากปล่อยให้หย่าเสวียนอยู่กับชายคนนี้เพียงลำพัง เพื่อนของเด็กสาวกังวลว่าอธิการบดีจะโทษว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดจากเธอ เมื่อนึกถึงความปลอดภัยของหย่าเสวียน ห้วยหมิงก็ดึงให้เธอหลบอยู่ด้านหลังเขา เขาเผชิญหน้ากับชายที่อยู่หลังโต๊ะ และกล่าวแย้ง “ท่านอธิการบดีครับ หย่าเสวียนไม่ได้อยากทะเลาะตั้งแต่แรกแล้ว ผมเป็นคนขอให้เธอสู้ ได้โปรดอย่าลงโทษเธอเลยนะครับ ให้ผมเป็นคนรับผลจากความวุ่นวายของตัวเองเถอะ”

ชี่หางแสยะยิ้ม เขาประทับใจในความตั้งใจของนักเรียนตรงหน้าที่ต้องการแสดงความรับผิดชอบ “ผมได้ยินมาว่าพวกคุณสนิทกัน”อธิการบดีเกริ่น “ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องจริงสินะ”

ห้วยหมิงพยักหน้าอย่างภูมิใจและบอกว่า “แน่นอนครับ เราสนิทกันที่สุด และผมจะทำทุกอย่างเพื่อเพื่อนของผม แม้ว่านั้นจะหมายถึงการโดนตำหนิก็ตาม”

เด็กหนุ่มที่ปกป้องหย่าเสวียนรู้จักเธอมานานที่สุด ไม่มีทางที่เขาจะผิดใจกับเธอ เพราะว่าพวกเขารู้จักกันมานานกว่าเวลาสองสามปี

อย่างไรก็ตาม อธิการบดีรู้อยู่แล้วว่าจะเป็นแบบนี้ เขาทำการบ้านและสืบเรื่องภูมิหลังครอบครัวของหย่าเสวียนอย่างละเอียด ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนและชีวิตประจำวันของพวกเขา โดยเขาได้สืบเรื่องเพื่อนของเธออย่างไม่ขาดตกบกพร่อง มีหลายอย่างที่เขาสามารถบอกได้เกี่ยวกับเด็กสาวสุดโหดแสนลึกลับคนนี้เพียงแค่ดูจากเพื่อนเธอ

“อย่ากังวลไปเลย ผมไม่ได้จะลงโทษเธอ ผมแค่อยากถามอะไรเธอสักหน่อย กรุณาออกไปก่อนเถอะ” ผู้มีอำนาจกล่าวอย่างอดทน

ห้วยหมิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไว้ใจผู้ที่มีสถานะสูงกว่า เขาตัดสินใจเชื่อฟังชี่หาง เขาสำรวจทั้งสองฝ่ายอย่างเอาจริงเอาจังระหว่างที่เดินออกไปพร้อมเพื่อน ความจริงก็คือ แม้แต่เขาเองก็ยังสงสัยว่าหย่าเสวียนและชี่หางสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะเพื่อนของเขาไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเขาเลย

หารู้ไม่ว่าความจริงแล้วเด็กสาวก็ไม่ได้รู้จักชายผู้ดำรงตำแหน่งสูงสุดของมหาวิทยาลัยจริง ๆ นั่นแหละ ทั้งหมดที่เธอรู้คืออธิการบดีรู้จักกับหลิงเฉิน

เมื่อทั้งคู่ได้อยู่กันตามลำพังในห้อง นักเรียนใจกล้าก็ตัดสินใจเปิดประเด็น “คุณกำลังจะบอกฉันว่าคุณเป็นคนบอกหลิงเฉินเรื่อง เอ่อ… เรื่อง… ที่ฉันพูดแบบนั้นในสวน…หรอคะ”

หย่าเสวียนไม่รู้เหตุผลที่ชี่หางขอให้เธออยู่ต่อ

ชี่หางเมินคำถามของเธอและวางกระดาษที่เขาถืออยู่ ในที่สุดเขาก็โบกมือไปที่เก้าอี้ตรงหน้าเขาและบอกให้หย่าเสวียนนั่งลง

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมทำตามในสิ่งที่อธิการบดีเสนอ เธอนั่งตามที่เขาบอก แล้วก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าอธิการบดีกำลังรินน้ำเย็นให้เธอ

เธอรู้สึกเกร็งขึ้นทันที เธอรับแก้วและวางมันบนโต๊ะก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลายลง “ท่านอธิการบดีคะ คุณช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าคุณกำลังวางแผนจะทำอะไร คุณกำลังทำให้ฉันสติแตกกับเรื่องทั้งหมดนี้”

หย่าเสวียนเคยสร้างวีรกรรมไว้มากมาย และทุกครั้งที่เธอต้องเข้าพบคณบดี พวกครูมักจะจ้องมองเธออยากตัดสิน

เธอคิดว่ามันแปลกที่อธิการบดีไม่ได้ทำในสิ่งที่อดีตคุณครูของเธอเคยทำให้เธอรู้สึก อันที่จริง เธอไม่คุ้นกับวิธีที่ชี่หางปฏิบัติต่อเธอ

เขามองเธอและยิ้มอย่างเป็นมิตร “ใช่ ผมได้ยินสิ่งที่คุณพูดในสวน แต่ผมไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปบอกหลิงเฉิน อีกอย่าง เขาได้บอกให้เลขาตรวจสอบแล้วว่าใครเป็นคนเปิดวิดีโอนั้นในงานเปิดตัว”

‘วิดีโออะไร’ หย่าเสวียนคิดในใจ ‘ผู้ชายคนนี้กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ งานเปิดตัวอะไร?’ หย่าเสวียนเริ่มสับสน

ชี่หางสงวนคำพูดของตัวเองและบอกให้เธอไปดูจากพาดหัวข่าว เขามีมากกว่าหนึ่งเหตุผลที่ขอให้เธออยู่ต่อ เขามีเรื่องจะบอกเด็กสาวมากกว่านั้น ในที่สุดเขาก็กระแอมแล้วเริ่มพูด “หลิงเฉินขอให้ผมไล่คุณออกจากมหาวิทยาลัย คุณรู้จักเขาใช่ไหม คุณเคยทำให้เขาโกรธหรือเปล่า”

อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ต้องดูแลจัดการมหาวิทยาลัยมีอีกหลายสิ่งที่ต้องดูแล ด้วยความเฉียบแหลมของเขา ชายหนุ่มจำได้ว่าในตอนนั้นเขากำลังดูงานเปิดตัวสดก่อนเกิดเหตุการณ์นั้นอยู่หลายนาที นั่นเป็นตอนที่เขาได้รับสายจากหลิงเฉิน

สถานการณ์บ่งชี้ว่าหลิงเฉินรู้จักหย่าเสวียนก่อนจัดงานนี้

“ฉันเคยเจอเขาแค่สองสามครั้ง แต่ส่วนใหญ่มักเป็นการเผชิญหน้าที่ไม่รื่นรมณ์สักเท่าไหร่…” เด็กสาวตอบอย่างวางใจในอำนาจของอธิการบดี เธอตอบอย่างตรงไปตรงมาแม้จะเกิดคำถามมากมายในใจ

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด ในที่สุดชี่หางก็เข้าใจว่าทำไมหลิงเฉินถึงโกรธมาก เขารู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่วางตัวได้ดีนัก ซึ่งนั่นอาจสร้างปัญหามากมายให้หลิงเฉิน

ในที่สุด อธิการบดีมองตานักเรียนของเขา เขาบอกเธอด้วยความห่วงใยว่า “อย่ากังวลไปเลย ตอนนี้คุณกลับไปเรียนตามปกติได้แล้ว ส่วนคำขอของหลิงเฉิน ผมจะจัดการเอง คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ ถ้าคุณเจอหลิงเฉินอีก จำเอาไว้ว่าควรอยู่ห่างเขาไว้จะดีที่สุด ถ้าคุณรู้สึกอะไรกับเขา คุณต้องแข็งใจและปล่อยมันไป เขาเป็นคนอันตรายและไม่ใช่ผู้ชายที่คุณควรเข้าไปยุ่งด้วย อย่าว่าแต่การยั่วโมโหเลย เข้าใจที่ผมพูดหรือเปล่า”

หย่าเสวียนอ้าปากด้วยความหวั่นเกรง เธอมองผู้ชายตรงหน้าเธอและสงสัยว่าเขารู้จักเธอมานานแค่ไหนแล้ว แล้วทำไมเขาถึงใจดีกับเธอนัก เธอคิดว่า ‘ฉันก่อเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ แทนที่เขาจะลงโทษ เขากลับดูแลและปกป้องฉันจากหลิงเฉิน ผู้ชายขี้ขลาดคนนั้น’

เด็กสาวตัวแสบเริ่มรู้สึกสบายใจเมื่อรู้ว่าอธิการบดีเป็นห่วงเธอราวกับเป็นพ่อของเธอ เธอเริ่มรู้สึกว่าเธอได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นลูกสาวของเขา และแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้กังวลเรื่องเธอ แต่เธอก็ซาบซึ้งกับมัน

หย่าเสวียนกลับไปที่ห้องเรียนตามที่อธิการบดีสั่ง และถามหาโทรศัพท์ของเธอทันทีเพื่อหาพาดหัวข่าวที่เขาบอก ตอนนั้นเองที่เธอได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

คนที่อยู่เบื้องหลังความขัดแย้งครั้งนี้คือ กว่อกว่อ ลูกพี่ลูกน้องของเธอ เมื่อหย่าเสวียนรู้ว่าถูกญาติหักหลัง เธอก็สาบานกับตัวเองว่าถ้าลูกพี่ลูกน้องคนนี้ยั่วโมโหเธออีก เธอจะไม่ยอมปล่อยผ่านอีกต่อไป

ในขณะเดียวกัน ณ สำนักงานใหญ่ของ เซิ่งหมิง กรุ๊ป ภายในห้องทำงานของท่านประธาน หลิงเฉินกำลังโยนบุหรี่ที่เขาเพิ่งสูบเสร็จใส่ที่เขี่ยบุหรี่เพื่อเซ็นเอกสาร เขาก้มหน้าลงโดยไม่สนใจอย่างอื่น และถามว่า “คุณรู้หรือยังว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้”

เจิ้งเฟยผู้ไม่มีทางเลือกมากนักนอกจากต้องบอกตามตรง ตอบว่า “รองผู้จัดการบอกว่า แฟลชไดรฟ์ของเขาถูกแฮ็กตอนที่เสียบเข้ากับเครื่อง แฮ็กเกอร์ลอบเร้นและว่องไวพอที่จะใส่วิดีโอเข้าไปในไฟล์ แต่เรายังไม่มีเบาะแสว่าแฮ็กเกอร์คือใคร”

“แฮ็กเกอร์งั้นหรอ” หลิงเฉินพูดเยาะ ‘ต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วแน่ ๆ !’ ซีอีโอหนุ่มคิดในใจอย่างดุเดือด และมันก็ทำให้เขายิ้มออกมา

หลิงเฉินโยนปากกาด้วยความขัดข้องใจและขออยู่ตามลำพังอย่างหมดความอดทน

“ได้ครับคุณหลิงเฉิน” เจิ้งเฟยกล่าว “แต่ก่อนที่ผมจะไป ผมอยากเตือนคุณเรื่องงานฉลองครบรอบ ลอฟตัส กรุ๊ป ที่จะจัดขึ้นเย็นวันพรุ่งนี้ คุณจะ---”

ก่อนที่ผู้ช่วยจะพูดจบ หลิงเฉินก็ขัดขึ้นและพูดว่า “ผมจะไป”

“ใครจะเป็นคู่ควงของคุณครับ” ผู้ช่วยถาม

สิ่งสุดท้ายที่หลิงเฉินต้องการคือการกังวลกับปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ เขาไม่ชอบลงรายละเอียดและเกลียดทุกครั้งเมื่อรู้สึกลังเลก่อนจะหาทางออกได้ ผู้หญิงเป็นหนึ่งในสิ่งที่เขาไม่เคยเข้าใจเลย อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเขาต้องพูดอะไรสักอย่าง “ผู้หญิงคนนั้นล่ะ คุณหมี่…หลานสาวของปู่หมี่ ชื่อเต็มชื่ออะไรนะ…” เจ้าของบริษัทกล่าวด้วยความไม่แน่ใจ

“หมี่เจีย” เจิ้งเฟยตอบ

“ใช่ เธอ” ชายผู้เย็นชาพยักหน้าอย่างเฉยเมย

“รับทราบครับ งั้นผมขอตัวนะครับ” เลขาโค้งลา

เมื่อเขาได้อยู่ตามลำพัง ซีอีโอหนุ่มก็เห็นว่าโทรศัพท์ของเขาส่งเสียงเตือน เขาเพิ่งได้รับข้อความใหม่ ดูเหมือนว่าข้อความดังกล่าวจะมาจากหมายเลขส่วนตัวที่ไม่ปรากฏชื่อ หลิงเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดล็อกเพื่อหาจดหมายลึกลับ ซึ่งบอกว่า “สวัสดีค่ะ คุณหลิงเฉิน คุณอาจจำฉันไม่ได้ แต่ฉันจำคุณได้ ฉันคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ ฉันจะยินดีมากถ้าคุณสามารถหาเวลาว่างจากตารางงานแสนยุ่งของคุณเพื่อเซ็นเอกสารหย่าที่ฉันจะยื่นขอด้วยตัวเอง ขอบคุณมากค่ะ!”

หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง หลิงเฉินก็ยิ้มเยาะและตอบกลับว่า “พรุ่งนี้ผมจะไปคุยกับคุณแบบต่อหน้า”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 หนังสือข้อตกลงการหย่า2 บทที่ 2 โฮว่หลิงเฉิน3 บทที่ 3 ศาสตราจารย์สุดโหด4 บทที่ 4 คุณไม่มีปัญญาจ่าย5 บทที่ 5 แผนใหญ่6 บทที่ 6 คุณคิดว่าคุณเป็นเจ้าของหรือไง7 บทที่ 7 ฉันไม่อยากเป็นคุณนายโฮว่แล้ว8 บทที่ 8 ผมจะกลับเมืองเย่แล้ว9 บทที่ 9 ทางเลือกที่สาม10 บทที่ 10 พิธีมอบรางวัล11 บทที่ 11 หลิงเฉิน ฉันรักคุณ12 บทที่ 12 คนทั้งโลกรู้13 บทที่ 13 อธิการบดีผู้น่ารัก14 บทที่ 14 เธอดูเหมือนเป็นผู้หญิงซะจริง!15 บทที่ 15 แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์16 บทที่ 16 ไวน์17 บทที่ 17 เอาเธอไปโยนให้ฉลามกินซะ18 บทที่ 18 คุณหลิงเฉินซวยซะแล้ว19 บทที่ 19 สมน้ำหน้าที่เธอไม่มีแฟน20 บทที่ 20 คู่ต่อสู้ที่แท้จริง21 บทที่ 21 เรื่องระหว่างสามีภรรยาเขา22 บทที่ 22 หลิงเฉินรู้ความจริง23 บทที่ 23 ย้ายเข้ามาอยู่24 บทที่ 24 ขับรถไปส่งที่มหาวิทยาลัย25 บทที่ 25 ฉันไม่ใช่ผู้ชายสักหน่อย26 บทที่ 26 พี่ชาย27 บทที่ 27 สำนักงานใหญ่ของเซิ่งหมิง กรุ๊ป28 บทที่ 28 ขอโทษหรือยั่วโมไหกันแน่29 บทที่ 29 โดนเปล่า ๆ30 บทที่ 30 ของขวัญ31 บทที่ 31 ใครรังแกแฟนผม?32 บทที่ 32 เฮียเหนียนงั้นเหรอ?33 บทที่ 33 ฉันขอโทษสำหรับเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น34 บทที่ 34 มันอาจมีอะไรที่น่าอับอายก็เป็นได้35 บทที่ 35 เขาสมควรโดน36 บทที่ 36 ดื้อเหมือนเด็ก37 บทที่ 37 อยู่ให้ห่างจากอาจารย์หลิงเฉินไว้38 บทที่ 38 ที่รัก39 บทที่ 39 การลงโทษ40 บทที่ 40 ในสุสาน41 บทที่ 41 ผมแต่งงานแล้ว42 บทที่ 42 เขาหล่อมาก43 บทที่ 43 ผมเป็นสามีของเธอ44 บทที่ 44 คลาสเต้นรำ45 บทที่ 45 คลาสภาษาอังกฤษ46 บทที่ 46 บัตรธนาคารสองใบ47 บทที่ 47 คุณชนะ48 บทที่ 48 กลับจากสิงคโปร์49 บทที่ 49 ปวดหัวจริง ๆ50 บทที่ 50 ความจริงถูกเปิดเผย51 บทที่ 51 หน้าด้านจริง ๆ52 บทที่ 52 นักจูบ53 บทที่ 53 พวกเขาร่วมมือกันหลอกฉัน54 บทที่ 54 เธอเป็นเลสเบี้ยนด้วยนะ55 บทที่ 55 ห้ามใครไปไหนทั้งนั้น56 บทที่ 56 คุกเข่าขอโทษ57 บทที่ 57 เธอแค่นับเงินก็พอ58 บทที่ 58 ผู้ชายใจแคบ59 บทที่ 59 เธออยู่กับผู้ชาย?60 บทที่ 60 เซอร์ไพรส์!61 บทที่ 61 พลอดรัก62 บทที่ 62 ผมให้เงินเธอหมื่นล้าน63 บทที่ 63 ถอดรองเท้าออกเดี๋ยวนี้เลยนะ64 บทที่ 64 ฉันแต่งงานแล้ว65 บทที่ 65 กล้าดียังไงที่จะมอมเหล้าเธอ66 บทที่ 66 รีบไปอ้อนสามีของเธอเถอะ67 บทที่ 67 ดูหนังสยองขวัญตอนกลางดึก68 บทที่ 68 ความเจ็บปวด69 บทที่ 69 มาช่วยเธอ70 บทที่ 70 พังร้านมันซะ71 บทที่ 71 ผู้ชายที่คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่72 บทที่ 72 แน่จริงก็เมนชั่นหลิงเฉินสิ73 บทที่ 73 ทำไมผมจะต้องหย่ากับเธอด้วย74 บทที่ 74 ใส่ชุดเดรสบ่อย ๆ สิ75 บทที่ 75 มาทักทายพี่สะใภ้นายเร็ว76 บทที่ 76 ระวังยิงซานไว้ให้ดี77 บทที่ 77 เธอสำคัญกว่าภรรยาของคุณสินะ78 บทที่ 78 ทำไมเธอถึงได้โกรธมากขนาดนี้79 บทที่ 79 ความหึงหวงขึ้นสมอง80 บทที่ 80 ข้อแม้สามข้อ81 บทที่ 81 ฉันจะให้หลิงเฉินคุกเข่าบนเปลือกทุเรียน82 บทที่ 82 ฉันเป็นคนง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?83 บทที่ 83 ฉันตบหน้าเขาไปทีนึง84 บทที่ 84 เราหย่ากันเถอะ85 บทที่ 85 เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย86 บทที่ 86 อันดับแรกคือการรู้จักเสวยสุข87 บทที่ 87 บาดแผล88 บทที่ 88 ตกหลุมรัก89 บทที่ 89 ยั่วยวน90 บทที่ 90 ณ โรงพยาบาล91 บทที่ 91 ระวังไว้ให้ดี92 บทที่ 92 หลิงเฉิน ฉันชอบคุณ93 บทที่ 93 ผมได้ยินสิ่งที่เธอพูดแล้ว94 บทที่ 94 กลับบ้านกันเถอะ95 บทที่ 95 เธออยากจะซื้ออะไรกันแน่96 บทที่ 96 นายกล้ามากเลยนะ97 บทที่ 97 คุณจะมีภรรยาไว้ทำอะไร98 บทที่ 98 เธอกำลังขอโทษฉันงั้นเหรอ?99 บทที่ 99 ผมช่วยทำให้เธออุ่น100 บทที่ 100 ภรรยาผมอารมณ์ไม่ดี