icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 15
แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์
จำนวนคำ:2228    |    อัปเดตเมื่อ:14/01/2022

เมื่อเห็นว่าเด็กผู้หญิงที่ตรงหน้านั้นแปลงโฉมเป็นสาวสวยแล้ว ห้วยหมิงก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและแอบถ่ายภาพเก็บไว้ทันที เขายิ้มเจ้าเล่ห์ พลางคิดว่าที่เลือกชุดสีแดงนี้ให้เธอก็เพื่อที่จะเอาไปโพสต์โมเมนต์ในวีแชทนี่แหละ นาน ๆ ทีเพื่อนเขาจะแต่งตัวสวยอย่างนี้ เพราะงั้นเขาก็ต้องถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึกเป็นธรรมดา

“เธอสวยมาก! เฮียเหนียน ถ้าเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทของฉันนะ ฉันจะต้องจีบเธอแน่ ๆ แต่...มีบางจุดที่จะต้องเสริมหน่อย ไม่งั้นมันจะแบนไป ไม่เข้ากับหุ่นเธอ” ห้วยหมิงหัวเราะชอบใจเมื่อได้แหย่เธอ

เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้วหย่าเสวียนก็กัดฟันแน่น พลางจ้องเขาเขม็ง เธอยกขาขึ้นเพื่อจะเตะเขา ทว่า กลับมีเสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้น “เดี๋ยวนี้ใครก็เข้าสปิริตได้งั้นเหรอ?”

ผู้จัดการร้านและพนักงานขายเดินเข้าไปหาหลิงเฉินเพื่อทักทายเขาทันที ทุกคนต่างอึ้งกับคำพูดของเขา ‘คุณหลิงเฉินหมายความว่าไง? เขาหมายถึงใครกัน?’ พวกเขาคิดกับตัวเอง

พอได้ยินแบบนี้แล้ว หย่าเสวียนก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของเสียงคือใคร มันก็คือหลิงเฉิน สามีของเธอนั่นเอง

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์ ‘หย่าเสวียน เขาจงใจยั่วโมโหเธอ อย่าไปสนใจเขา’ เธอบอกกับตัวเองในใจ

เธอบอกห้วยหมิงที่เริ่มตัวสั่นว่า “เปลี่ยนชุดใหม่เถอะ ชุดนี้มันเว้าหลังมากไปหน่อย” ไหล่ก็ดูโล่ง ๆ มีแค่โบว์สองข้างเท่านั้นเอง

ไม่ทันที่ห้วยหมิงจะได้พูดอะไร เสียงประชดประชันของหลิงเฉินก็ดังขึ้นอีกครั้ง “งั้นเหรอ? เธอว่าชุดแบบนี้เว้ามากไปงั้นเหรอ? เธอย้อนเวลามาจากสมัยโบราณรึไง? เป็นพวกอนุรักษ์นิยมหรือแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์กันแน่?”

หลิงเฉินไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่า จะมีวันที่เขาจะโดนคำพูดตัวเองตบหน้า

พูดจบเขาก็ปล่อยมือหมี่เจียพลางเรียกให้ผู้จัดการร้านและพนักงานขายพาเธอไปเลือกชุด ส่วนตัวเขาก็นั่งลงที่โซฟา

หมี่เจียเหลือบมองหย่าเสวียนอย่างดูถูก และเดินเชิดหน้าไปที่โซนวีไอพีทันที

หย่าเสวียนจับชายกระโปรงพลางเดินเข้าไปหาหลิงเฉินด้วยความโกรธ ก่อนจะพูดว่า “คุณหลิงเฉิน นายบ้าไปแล้วรึไง? ฉันไม่ได้อะไรนายสักหน่อย? ฉันจะบอกอะไรให้นะ วันนั้นที่ฉันสารภาพรักกับนายก็เพราะว่ามีคนหลอกให้ฉันทำ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยสักนิด นายคิดว่าฉันชอบนายจริง ๆ รึไง? ฝันไปเถอะ! ฉันไม่มีวันชอบคนนิสัยเสียอย่างนายหรอก!”

ก็ดีเหมือนกัน ที่ถือโอกาสนี้ในการเคลียร์กับเขาให้ชัดเจน ไม่งั้นอาจจะมีปัญหาตอนทำเรื่องหย่าได้

หลิงเฉินหน้าบึ้งกับคำพูดของเธอ ผู้จัดการร้านกำลังคิดว่าเธอควรลากเธอออกจากร้านไหม แต่ก่อนที่เธอจะตัดสินใจได้นั้น ห้วยหมิงก็คว้าแขนของหย่าเสวียนและลากเธอไปที่แคชเชียร์ทันที

ห้วยหมิงถือคติว่าถ้าสู้ไม่ได้ก็รีบชิ่งก่อน

“จากนี้ไป ห้ามให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาที่ร้านนี้อีก!” หลิงเฉินพูดไล่หลังหย่าเสวียนมา

และมันก็ยิ่งทำให้เธอโกรธมากขึ้น เธอไม่อยากจะมีชื่อร่วมกับผู้ชายคนนี้บนทะเบียนสมรสอีกต่อไป เธอสะบัดแขนของห้วยหมิงออก ก่อนจะเดินเข้าไปหาหลิงเฉินอย่างท้าทาย

“คุณหลิงเฉิน ฉันบอกนายแล้วไง...” ไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยคก็โดนห้วยหมิงปิดปากไว้ซะก่อน ครั้งนี้เธอโดนห้วยหมิงลากออกไปที่แคชเชียร์อย่างไม่เต็มใจนัก “เอาชุดนี้ครับ คิดเงินได้เลย” เขาบอกกับแคชเชียร์พลางหยิบบัตรออกมาใบหนึ่ง

“คุณผู้หญิงคะ คุณไม่แต่งหน้าที่นี่แล้วเหรอคะ?” แคชเชียร์ถาม พวกเขามาที่ร้านที่ค่อนข้างจะมีชื่อเรื่องของการบริการที่ครบครัน ทั้งการแต่งหน้าทำผม รวมไปถึงชุดเดรส เรียกได้ว่าครบถ้วนทุกอย่างในร้านเดียว ซึ่งพวกคนรวย ๆ จะชอบมาที่นี่กัน

ห้วยหมิงจับแขนหย่าเสวียนไว้แน่นพลางส่ายหัวและพูดว่า “ไม่หล่ะ รีบคิดเงินเร็ว ๆ เข้า เรากำลังรีบ”

ห้วยหมิงสัมผัสได้ว่า ถ้าเขาไม่รีบคิดเงินตอนนี้ หย่าเสวียนกับหลิงเฉินได้ทะเลาะกันอีกแน่

เขาทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นเฮียเหนียนไปมีเรื่องกับคนที่มีอำนาจเช่นนั้น และเธอก็สู้เขาไม่ได้

เมื่อจ่ายเงินเสร็จแล้ว ห้วยหมิงก็พาหย่าเสวียนไปที่รถเบนซ์ของเขา

เขาปล่อยมือเธอ ล็อคประตูแล้วหอบหายใจ “เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ! ฉันจะบอกนายให้นะ ฉันจะหย่ากับไอ้บ้านั่นเดี๋ยวนี้เลย! ฉันมันซวยอะไรนักหนา ทำไมต้องมาแต่งงานกับโฮว่หลิงเฉินด้วยนะ! พระเจ้า!”

เมื่อเสียงของเธอเงียบลง บรรยากาศในรถตอนนี้ก็เงียบมากเช่นกัน ห้วยหมิงมองไปที่หย่าเสวียนที่กำลังโมโห อย่างตกใจกับสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าทะเบียนสมรสไม่ได้อยู่กับเธอ และเพื่อนเธอก็คงจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดเป็นแน่ พอคิดได้อย่างงี้แล้วเธอก็เอนหลังพิงเบาะแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันไม่ได้โกหกนาย มันคือความจริง…ฉันแต่งงานมาสามปีแล้ว และสามีของฉันก็คือโฮว่หลิงเฉิน แต่เราแต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น ฉันอยากจะหย่ากับเขา แต่เขา…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เพื่อนของเธอก็ขัดจังหวะและพูดว่า “เฮียเหนียน ไม่ต้องพูดอะไรแล้วหล่ะ ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ” ห้วยหมิงมองผู้หญิงตรงหน้าเขาด้วยความสงสาร

หย่าเสวียนหลงดีใจเพราะคิดว่าห้วยหมิงเชื่อเธอ “ห้วยหมิง ที่จริงแล้ว ฉันไม่ได้อยากจะปิดบังพวกนายเกี่ยวกับงานแต่งงานของเรานะ แต่ว่า...”

“โอเค โอเค ตอนนี้เรากำลังจะไปโรงพยาบาลบ้ากัน ฉันจะเลือกโรงพยาบาลและหมอที่ดีที่สุด ไม่สิ ฉันพาเธอไปพบผู้อำนวยการโรงพยาบาลโดยตรงเลยดีกว่า” ห้วยหมิงจับมือเธอด้วยความสงสาร “ไม่เป็นไรนะ ต่อให้รักษาไม่หาย ฉันก็จะไม่ทิ้งเธอแน่นอน” ห้วยหมิงว่าพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดจีพีเอส ซึ่งจุดหมายของพวกเขาก็คือโรงพยาบาลบ้านั่นเอง

หย่าเสวียนคว้าโทรศัพท์ของเขาอย่างฉุนเฉียวเพื่อหยุดเขาและก็เงียบไปพักหนึ่ง เธอว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้! เธอรู้ว่าไม่มีใครเชื่อเธอถ้าแน่ ๆ ถ้าเธอบอกว่าเธอเป็นภรรยาของหลิงเฉิน

เธอจึงพูดออกมาว่า “ช่างมันเถอะ ไปงานเลี้ยงกันเถอะ”

ขณะที่กำลังติดไฟแดงนั้น ห้วยหมิงก็หันกลับมามองเธออย่างไม่ค่อยจะเชื่อนักพลางถามว่า “เธอไม่เป็นไรแน่นะ?” ‘อาการของเธอมันเป็นแบบเฉียบพลันรึไงกันนะ?’ เขาคิด

“อืม ฉันสบายดี”

เธอตอบอย่างรู้สึกเหนื่อยใจ

งานเลี้ยงครบรอบของลอฟตัส กรุ๊ป จัดขึ้นบนเรือสำราญชื่อ “ดิ โอเชี่ยน” ซึ่งสามารถบรรทุกคนได้มากถึงหลายพันคน เรือสำราญจอดเทียบท่าอยู่ที่ท่าเรือทางตะวันออกของเมืองเยว่

เรือสำราญที่แสนหรูหรานี้มีมูลค่ากว่าหมื่นล้าน และบริษัทใหญ่ ๆ ก็มักจะชอบจัดงานเลี้ยงที่นี่กัน

เมื่อลงจากรถ หย่าเสวียนจ้องไปที่เรือสำราญที่เปิดไฟสว่างไสวอยู่เหนือท้องทะเล เธอพยายามมัดผมให้เป็นมวย

ทว่า ผมของเธอนั้นนุ่มสลวยมาก เธอลองอยู่หลายครั้งก็ไม่สำเร็จสักทีจึงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เธอหน้าบึ้งและบ่นว่า “ฉันอยากจะตัดผมสั้นอยู่แล้วเชียว แต่ว่าหว่านหยิงห้ามฉันไว้ซะก่อน ฉันหล่ะอิจฉาผู้หญิงผมสั้นจังเลย”

ห้วยหมิงยิ้มพลางหยิบชุดสูทสีเทาออกมาสวม เขาหยิบหนังยางในมือของหย่าเสวียนขึ้นมา เชยคางของเธอชึ้นและมองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ “มัดไม่ได้ก็ไม่ต้องมัดหรอก ปล่อยผมแบบนี้ก็ดูดีอยู่แล้ว”

ถึงแม้ว่าหย่าเสวียนจะมีนิสัยห้าว ๆ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง และดูแลตัวเองได้ดีทีเดียว

เธอใช้แชมพูและครีมนวดราคาแพงเพื่อดูแลเส้นผมของเธอ ซึ่งมันก็ดูเรียบลื่นอย่างเห็นได้ชัด

แต่ผิวของเธอนั้นไม่ค่อยจะสมบูรณ์แบบเท่าไหร่นัก ดีที่ว่าเธอนั้นเป็นคนหน้าตาดีและผิวของเธอก็ขาวมาก

แม้ว่าชุดเดรสจะไม่ค่อยเข้ากับทรงผมของเธอนัก แต่ใบหน้าสวยของเธอนั้นสวยมาก มองแล้วก็เลยดูไม่ขัดตานัก

“นี่ เธอมีลิปสติกหลายแท่งไม่ใช่รึไง? ทำไมไม่ลองทาดูบ้างหล่ะ?” ห้วยหมิงเสนอ เขาเชื่อว่าชุดเดรสสีแดงนี้ ถ้าแต่งหน้าสักหน่อยคงจะดูดีน่าดู

หย่าเสวียนเลือกดูลิปสติกหลายแท่งในกระเป๋าของเธอ ก่อนจะเลือกสีที่เข้ากับชุดของเธอออกมา เธอทาลิปสติกและยิ้มให้เพื่อนสนิทของเธอ

“วิเศษมาก! เธอดูดีมากเลย” ห้วยหมิงรู้สึกดีใจที่ได้เห็นใบหน้าสวย ๆ แบบนี้ “ไปกันเถอะ” ห้วยหมิงโยนกระเป๋าเป้ของเธอไว้ที่รถพลางหยิบรองเท้าส้นสูงที่เพิ่งซื้อออกมาจากท้ายรถ

หลังจากที่หย่าเสวียนสวมรองเท้าเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น ห้วยหมิงก็ยื่นแขนให้กับเธอ

ซึ่งเธอเองก็คล้องแขนเขาอย่างเป็นธรรมชาติ และเดินขึ้นเรือไป

ดาดฟ้าเรือรวมไปถึงห้องโถงภายในตัวเรือนั้นถูกประดับตกแต่งอย่างหรูหรา มีแขกจำนวนไม่น้อยที่มาถึงแล้ว หย่าเสวียนไม่เคยมีโอกาสมาร่วมงานเลี้ยงแบบนี้ เธอจึงไม่รู้จักใครเลย

พอขึ้นมาถึง ห้วยหมิงก็ทิ้งเธอไว้ที่โซนอาหารและไปหาสาว ๆ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 หนังสือข้อตกลงการหย่า2 บทที่ 2 โฮว่หลิงเฉิน3 บทที่ 3 ศาสตราจารย์สุดโหด4 บทที่ 4 คุณไม่มีปัญญาจ่าย5 บทที่ 5 แผนใหญ่6 บทที่ 6 คุณคิดว่าคุณเป็นเจ้าของหรือไง7 บทที่ 7 ฉันไม่อยากเป็นคุณนายโฮว่แล้ว8 บทที่ 8 ผมจะกลับเมืองเย่แล้ว9 บทที่ 9 ทางเลือกที่สาม10 บทที่ 10 พิธีมอบรางวัล11 บทที่ 11 หลิงเฉิน ฉันรักคุณ12 บทที่ 12 คนทั้งโลกรู้13 บทที่ 13 อธิการบดีผู้น่ารัก14 บทที่ 14 เธอดูเหมือนเป็นผู้หญิงซะจริง!15 บทที่ 15 แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์16 บทที่ 16 ไวน์17 บทที่ 17 เอาเธอไปโยนให้ฉลามกินซะ18 บทที่ 18 คุณหลิงเฉินซวยซะแล้ว19 บทที่ 19 สมน้ำหน้าที่เธอไม่มีแฟน20 บทที่ 20 คู่ต่อสู้ที่แท้จริง21 บทที่ 21 เรื่องระหว่างสามีภรรยาเขา22 บทที่ 22 หลิงเฉินรู้ความจริง23 บทที่ 23 ย้ายเข้ามาอยู่24 บทที่ 24 ขับรถไปส่งที่มหาวิทยาลัย25 บทที่ 25 ฉันไม่ใช่ผู้ชายสักหน่อย26 บทที่ 26 พี่ชาย27 บทที่ 27 สำนักงานใหญ่ของเซิ่งหมิง กรุ๊ป28 บทที่ 28 ขอโทษหรือยั่วโมไหกันแน่29 บทที่ 29 โดนเปล่า ๆ30 บทที่ 30 ของขวัญ31 บทที่ 31 ใครรังแกแฟนผม?32 บทที่ 32 เฮียเหนียนงั้นเหรอ?33 บทที่ 33 ฉันขอโทษสำหรับเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น34 บทที่ 34 มันอาจมีอะไรที่น่าอับอายก็เป็นได้35 บทที่ 35 เขาสมควรโดน36 บทที่ 36 ดื้อเหมือนเด็ก37 บทที่ 37 อยู่ให้ห่างจากอาจารย์หลิงเฉินไว้38 บทที่ 38 ที่รัก39 บทที่ 39 การลงโทษ40 บทที่ 40 ในสุสาน41 บทที่ 41 ผมแต่งงานแล้ว42 บทที่ 42 เขาหล่อมาก43 บทที่ 43 ผมเป็นสามีของเธอ44 บทที่ 44 คลาสเต้นรำ45 บทที่ 45 คลาสภาษาอังกฤษ46 บทที่ 46 บัตรธนาคารสองใบ47 บทที่ 47 คุณชนะ48 บทที่ 48 กลับจากสิงคโปร์49 บทที่ 49 ปวดหัวจริง ๆ50 บทที่ 50 ความจริงถูกเปิดเผย51 บทที่ 51 หน้าด้านจริง ๆ52 บทที่ 52 นักจูบ53 บทที่ 53 พวกเขาร่วมมือกันหลอกฉัน54 บทที่ 54 เธอเป็นเลสเบี้ยนด้วยนะ55 บทที่ 55 ห้ามใครไปไหนทั้งนั้น56 บทที่ 56 คุกเข่าขอโทษ57 บทที่ 57 เธอแค่นับเงินก็พอ58 บทที่ 58 ผู้ชายใจแคบ59 บทที่ 59 เธออยู่กับผู้ชาย?60 บทที่ 60 เซอร์ไพรส์!61 บทที่ 61 พลอดรัก62 บทที่ 62 ผมให้เงินเธอหมื่นล้าน63 บทที่ 63 ถอดรองเท้าออกเดี๋ยวนี้เลยนะ64 บทที่ 64 ฉันแต่งงานแล้ว65 บทที่ 65 กล้าดียังไงที่จะมอมเหล้าเธอ66 บทที่ 66 รีบไปอ้อนสามีของเธอเถอะ67 บทที่ 67 ดูหนังสยองขวัญตอนกลางดึก68 บทที่ 68 ความเจ็บปวด69 บทที่ 69 มาช่วยเธอ70 บทที่ 70 พังร้านมันซะ71 บทที่ 71 ผู้ชายที่คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่72 บทที่ 72 แน่จริงก็เมนชั่นหลิงเฉินสิ73 บทที่ 73 ทำไมผมจะต้องหย่ากับเธอด้วย74 บทที่ 74 ใส่ชุดเดรสบ่อย ๆ สิ75 บทที่ 75 มาทักทายพี่สะใภ้นายเร็ว76 บทที่ 76 ระวังยิงซานไว้ให้ดี77 บทที่ 77 เธอสำคัญกว่าภรรยาของคุณสินะ78 บทที่ 78 ทำไมเธอถึงได้โกรธมากขนาดนี้79 บทที่ 79 ความหึงหวงขึ้นสมอง80 บทที่ 80 ข้อแม้สามข้อ81 บทที่ 81 ฉันจะให้หลิงเฉินคุกเข่าบนเปลือกทุเรียน82 บทที่ 82 ฉันเป็นคนง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?83 บทที่ 83 ฉันตบหน้าเขาไปทีนึง84 บทที่ 84 เราหย่ากันเถอะ85 บทที่ 85 เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย86 บทที่ 86 อันดับแรกคือการรู้จักเสวยสุข87 บทที่ 87 บาดแผล88 บทที่ 88 ตกหลุมรัก89 บทที่ 89 ยั่วยวน90 บทที่ 90 ณ โรงพยาบาล91 บทที่ 91 ระวังไว้ให้ดี92 บทที่ 92 หลิงเฉิน ฉันชอบคุณ93 บทที่ 93 ผมได้ยินสิ่งที่เธอพูดแล้ว94 บทที่ 94 กลับบ้านกันเถอะ95 บทที่ 95 เธออยากจะซื้ออะไรกันแน่96 บทที่ 96 นายกล้ามากเลยนะ97 บทที่ 97 คุณจะมีภรรยาไว้ทำอะไร98 บทที่ 98 เธอกำลังขอโทษฉันงั้นเหรอ?99 บทที่ 99 ผมช่วยทำให้เธออุ่น100 บทที่ 100 ภรรยาผมอารมณ์ไม่ดี