ฮูหยินของข้า แซ่บไม่เบา

วบคุมอย่างกะทันหัน ทำให้ภ

า หากท่านบอกว่าท่านมิเคยเจอโจรภูเขา ถ้าเช่นนั้นจะอธิบายคำพูดของสาวใช้นางนี้เยี่ยงไร อีกอย่าง ข้าก็เห็น ๆ อยู

ุกคนหันมาสนใจซูชิงซว

หรอก เป็นเพราะรถม้าพลิกคว่ำบนถนนภูเขาจนทำให้สารถีตก

เป็นพยานให้แก่เจ้าได้บ้าง？” ท่านโหวซูที่ยืนอยู

ร่างเดิมก็เอ่ยปากทักท้วงเสียที แต่มิใช่เพื

่อนแววตาโหดร้ายเอาไว้ จากน

ำเร็จราชการแทนฮ่องเต้บังเอิญผ่านมาพอดี ท่านอ๋องรู้สึกสงสารข้

นต่างก็รู้ดีว่าเสด็จอาของข้าเป็นคนที่เย็นชาอย่างหาที่สุดมิได้ ต่อให้จะมีคนตายต่อหน้าเ

งซวู่ด้วยสายตาดูแ

าตวาดซูชิงซวู่ว่า “บังอาจ ท่านอ๋องใช

งมาทำให้เขาขายขี้หน้าจนไม่เหลือชิ้นดีอีก ด้วยเหตุนี้เขาจึงออกคำสั่งโดยต

างคึกคักด

ดังขึ้นอย่างพ

แล้วก็เห็นเผ่ยเสวียนจูปรากฏตัวอยู

าเกรงขามออกมา ถึงแม้จะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่มั

ราชการแทนฮ่อง

กใจทั้งหวาดผวา หลังจากที่ดึงสติกลับม

มพ่ะย่ะค่

ในเรือนตระกูลซูก็ได้คุก

เช่นกัน เมื่อนึกถึงวาจาอันมิควรที่ตนพูดออกไป

่อหยิ่งแต่เดิมก็พลันเปลี่ยนไปทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเท

ตัวเองเมื่อครู่นี้ บัดนี้เหงื่อเย็น

ันทีโดยไม่สนใ

มพ่ะย่ะค่

ดจนได้ยินแม้เสียงเข็มหล่นฟังดูคล้ายเสียงจากยมทูต

ู ทำให้ท่านโหวซูรู้สึกเหมือนอยู่ในถ้ำน้ำแข็งไม่มีผิด “ที่ท่านโหวพูดอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่ามีโจรภูเขาอยู่นอก

ด้พ่ะย

หวซูเปียกชุ่มไป

สิ่งที่นังเด็กชั่วร้าย

าะพนักวางแขนของรถเข็น จากนั้นเสี่ยวอู๋ก็เดินเข้าไปหาซูชิ

ของท่านอ๋อง ข้าน้อยจึงนำมันมาคืนตา

อสัมผัส ซูชิงซวู่จำไม่ได้เลย

ได้พอดี มิฉะนั้น นางอาจจะต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากแน่ ฉ

อ

กับว่าแค่มาคืนของเท่านั้น หลังจากที่คืนปิ