ฮูหยินของข้า แซ่บไม่เบา

ร้อารมณ์ใด ๆ ว่า “เป็นถึงองค์ชายแท้ ๆ แต่กลับฟังความข้างเดียวเสียอย่างนั้น ตำแหน่งผู้

ซิงเปลี่ยนไปในทั

จที่ตนอุตส่าห์พยายามทูลขอมาจากเสด็จพ่อ หากสำเร็จลุล

กทำลายด้วยวาจาพล่อ

าเมื่อสบกับสายตาที่เย็นชาของเผ่ยเสวียนจูแล้

กแล้ว แต่คนตระกูลซูยังอ

ว่า “ตอนนี้ท่านพ่อคงจะเชื่อคำ

เคลือบแคลงใจในตัวนางก็เท่ากับการเคลือบแคลง

ความหวาดผวาว่า “ระหว่างเจ้ากับท

พูดกับนางสวี่ว่า “หากท่านแม่ยังสงส

ข้ามิสง

งพร้อมส่ายหน้าไปม

จรภูเขาบ้าบออันใดกัน อย่าได้

อใจเท่าไรนัก แต่นางก็ไม่

ะงักก้าวเดินลง ก่อนจะชี้ไปทางสาวใช้ที่คุกเข่าอยู่ในชานเรือนและพูดว่า “นังสาวใช้นี่ทิ้งเจ้านายยามคั

จนหน้าซีดเผือดไปหมด ถึงขนาดคุกเข่าลงอ้อนวอนด้วยความหวาดผวาทันทีว

อันใด นางจึงหันไปอ้อนวอนนางสวี่ด้วย

อยด้วยเถิด ข้าน้อยอุ

ปากไปเ

ดโมโหทันทีว่า “ทุกคนในจวนก็รู้กันทั้งนั้นว่าข้ามองคุณหนูใหญ่เหมือนดั่งลูกสา

บกระดาษ นางขยับริมฝีปากเปล่งเ

นึกไม่ถึงเลยว่าจะชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้ เสียแรงที่ข้าอุตส่าห์

จเน้นย้ำเป็นพิเศษ ทำเอาสาวใ

ิงซวู่ว่า “แม้ว่าสาวใช้นางนี้จะน่ารังเกียจ แต่คนในครอบครัวของนางเป็นผู้บริสุทธิ์ เอาอย่างนี

นางสวี่กลับเน้นย้ำถึงแม่ของสาวใช้อยู่ตลอดเวลา รา

ัว ตอนนี้นางเข้าใจแล

กไปแม้แต่นิดเดียว นางสวี่ไม่ม

ดวงตาของนางฉาย

้อยผิดไปแล้วเจ้าค่

ร ข้าพูดว่าจะสังหารคนในครอบคร

ซูชิงซวู่ก็ชิงขัดจ

ด้เนิ่นนานถึงเพียงนี้ แค่คำพูดประโยคสั้

มหน้าลงพูดกับเจินจูว่า “ฟังจากสิ่งที่เจ้าพูดมาแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีผู้ที่คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง ห