น้ำผึ้งในรอยทราย

จับผิด จึงหันมาสบตาบิดาแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเต

ยวที่ประเทศซากวัยค่ะ

ม่ยอม!”นิราพรส

การอิสระสักครั้ง นะคะพ่อนิลสัญญาว่านิลจะกลับ

ียบครุ่นคิดสีหน

ที่นั้นล่ะนิล ประ

เท่าไหร่ มันเหมือนเราได้ไปเปิดหูเปิดตาประเทศเ

ไปกับใ

ย่างดาริกาไม่ชอบแพ็คกระเป๋า ติดหรูเสียอย่างนั้นคงไม่ยอมไ

ับดาค่ะพ่อ”น

องรอคำตอบใจจดใจจ่อ เธอไม่อยาก

แต่พ่อให้เวลาแค่อา

”หญิงสาวบอกแล้วโ

คะคุณ”นิร

ุณ อย่ากดดันมากเลย ปล่

้องการของสามี กลับมาจากท่องเที่ยวเมื่อ

ห้องเพื่อติดต่อเพื่อนสาวทันที หากดาริกาไม

ล”ดาริกากรอ

นอยากเ

ำเสียงแบบนี้”ค

อฉันหน่อยนะ พรุ่งนี้ไ

รรณนาต้องการเจอหน้าเพื่อน รบเร้าทุกวันเล่นเอาเธอเหนื่อย ไม่กล้าติดต่

องเอาพี่นัทไปด้วยนะเพราะพรุ่งนี้เ

มันบ่งบอกถึงความนัยบางอย่าง แต่หากไม่ไปก็คงพลาดเรื่องการเดินทาง เป็น

ะดา”นิลลนายอมรับคำข

นไหล่แล้วลงจากชั้นบน ผู้ให้กำเนิดส

ดี๋ยวนิลออกไป

ุทธอนุญาต “แล้ว

่ะ

แล้วเคลื่อนมันออกจากรั้วบ้าน ราวครึ่งชั่วโมงถึงหน้าร้านกาแฟบรรยากาศอบอุ่น ด้านหน้าเป็นระเบีย

มือทักทาย นิลลยายิ้มกว้างเดินตรงไปหาทันที พอจ

เธอยกมือกระ

ายยิ้มจ้องมองใบหน้าข

ัยนิล นัด

รับรู้ถึงสายตาของชายห

ยากให้แกช่วย”นิล

ิกาแสดงสีหน้าอยากรู

้อย แต่เธอจำต้อง

ว่าก่อนจบฉันเคยบอก

คาญไม่ได้ที่คนพูดไ

ล่ามาเลยยัยน

เที่ยวประเ

ากไปเที่ยวแล้วตามตัวมาเช่นนี้ แสดงว่าเพื่อ

เกี่ยวอะไรกั

มือเพื่อนแล้วก

กับแม่ไปแล้วว

งลั่น จนลูกค้าในร้

ฝีปากตนเองเพื่อเตือนไม่ให้ส่งเสีย

ม่ใช่เหรอว่าฉันไม่ชอบอากาศร้อ

ดา ไปด้วย

่ทรายแถมเพิ่งเปิดประเทศจะมีพวกโจรหรือเปล่า

เทศนั้นเขาเจริญแล้วนะ

สืออะ เห็นว่ายังมีพว

กาสทำให้ตนเองทำความรู้จั

เดี๋ยวพี่ไปด้วย”

ละเธอไม่ปรารถนาให้เป็นเช่นนั้น หากต้องเดินทางด้ว

ปเหรอ?”ดาร

ด้ไปเป็นเพ

นัท งานพี่เยอะไม่ใช

ได้ ไม่อยากให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนด้วย เห็นว่าเ

ลหรอก” นิลลนารีบบอก “เอาแบบนี้แกแกล

หรอนิล จะให้หลอก

ราะไม่อยากโดนผู้ใหญ่ตำหนิ หากร่วมมือแล้วพ่อแม่เพื

ปจริงๆ พ่ออนุญาตแล้วด้วยขอ

นิล ถ้าพ่อแม่แกรู้ว่าฉั

บฉันสิ”นิลลนายื่

้อนแกก็รู้ว่าฉัน

่างเราพักกันที่โรงแรมในตัวเมืองนะไ

ยอาสาก็ทีหนึ่งแล้วหลอกฉันได้ว่ามีห้องพักอย่างดี ที่ไหนได้กางเต็นท์นอน ยุ

ไปด้วย ถ้าไม่ครบทางมหาวิทยาลัยไม่ให้ออกค่าย ความจริงก

ม่ได้เหรอดา...”เธอเ

จะสมัครงานแล้วนิล แ

งอมองเพื่อ

ยก็ไม่ไ

่ได

นิลลนาลุกยืนสะพายก

งสาวส่ายหน้าด้วยความงุนงง ตกลงมันยังไงกันแ

ังไง นิลโ

ขอคิดก่อน”ดาร

กร้านติดตามจนกระทั่งจับข้อมือเพื่อนไว

ิล ฉันจ

้วยความยินดี ในที่สุดสิ่งที่ใ

ใจมา