การทรยศโดยบังเอิญครั้งที่ 34 ของเขา

กจากฝนที่ตกกระหน่ำลงมาอย่างกะทันหัน

่ในห้องนั่

นผ่านเขาไปและม

นูมาคลุมตัวฉันจากด้านหลัง "คุณเป

ย ฉันปัดมือเขาออก ผิวหนังของฉ

พบเขารออยู่ในห้องพร้อ

เขาพูด "เดี๋

่ถูกต้องเสมอ ทำหน้าที่ของเขาให้สมบูรณ์ ฉันเคยเข้าใ

แต่งงานอีกสองอาทิตย์นะ" เขาพูด เสียงเ

ๆ หัวใจของฉันต

ต่งงาน ฉันจ

และยื่นขอวีซ่า ขณะที่กำล

รที่นี่?" เขาถาม แ

กสารน่ะ" ฉันโกหกอย่างแนบเน

ฉันอาจจะทิ้งเขาไป ที่ว่าฉันอาจจะมีชีวิตเ

กรานให้ฉันไปทานอาหารกลางวันด้

เลือกร

นอีกครั้ง ฉันเคยอ้อนวอนให้ธามพาไปร้านชาบูมาห

กลชอบ" แพทย์ใช้ทุนคนหนึ่งพู

ไร จ้องมองช

ได้ที่นั่งแถวหน้าเพื่อดูความทุ่มเทของเขา ฉันมองดูเขาผูกผ้ากันเปื้อนให

ยบแน่นจนข้

ีบอาหารชิ้นหนึ่งจากหม้อแล้วใส่ลงในชามของฉันอย่างไม่ใส

ี่ฉันแพ้อย่างรุน

เขี่ยอาหา

มื้ออาหารด้วยการก้มหน

ึ้นมาทันที ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ล

เก็ตไว้แน่

้ทุนที่นั่งข้างๆ ฉันก็เอื้อมมือม

ฉันตะโกน พุ่งเ

คิ้วขมวดด้วยความรำคาญกับการโวย

ทย์ใช้ทุน แต่เกล "บังเอิญ" ชน

ากาศและตกลงไปในหม้อช

อง จุ่มมือลงไปในน้

ล่นปราดขึ้นมาที่แขน ฉันร้องอ

ดจากการพึ่งพามานานหลายปี คือกา

ายอยู่กับเกลที่กำลังร้องไห้ว่าน้

เขาค่อยๆ จับมือเธอและเป่าลมใส่จุดแดงเล็กๆ นั้น โดยไม่สน

ี่นั่น มือปวดแสบปวดร้อน ห

ื่อฉันได้สติในที่สุด ร้านอาหารก็ว่างเปล

ฉันขึ้นมาจากหม้อ มันบิดเบี้ยวจากคว

้ว ละลายหาย

รากแม่ของฉันไป

คอฉัน ฉันทรุดตัวลงกับพื้น ลืมความเจ็บปวด

วเย็นและว่างเปล่า

วันให้อภัย