อ้อมกอดรักอันร้อนแรง และ อดทน

ียงแก้วกาแฟของเขาในอ่างล้างจานในตอนเช้า เราไม่ได้พูดถึงวันครบรอบ เราไม่ได้พูดถึงอะไรเลย ช่องว่างระหว่างเราได้ขยายตัวเป็นเหวลึก และฉันไม่มีแรงแม้แต่จะพยาย

สบดี สิ่งที่เป็นไ

ดต่างๆ ลอยไปมาอย่างไร้ความหมายต่อหน้าต่อตาฉัน กลิ่นกระดาษเ

่านไม่ออกเช่นเคย “งานฟูลมูนกาลาประจำปี

นกรุงเทพฯ มันเป็นค่ำคืนแห่งการเมืองและการชิงไหวชิงพริบที่แฝงตัวมาในรูปแบบของแชมเปญและดนตรี ฉันไม่เคยไป ปี

วามหวังที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในอกเลย *นี่ใช่

นและเป็นทางการ “อัลฟ่าพันธมิตรหลายคนจะเข้าร่วมด้

หมือนน้ำเย็นที่สาดใส่เล็กน้อย แต่มันไม่เพียงพอที่จะดับเปลวไฟเล็กๆ ที

มค่ะ” ฉันพูด พร้อมกับร

ยตาของเขาเหม่อลอย

หมสีน้ำเงินเข้มที่ส่องประกายราวกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว มันให้ความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมบนผิวของฉัน เป็นเสียงกระซิบของชีวิตที่ฉันน

่อนไปที่หน้าอก และฉันดึงจี้ของคุณยายออกมา หินจันทรกานต์ส่องแสงนวลตาในแสงไฟ ฉันติดสร้อยเงินรอบคอ หินนั้นวางตัวอยู่ในร่องลึกที่คอของฉั

ในชุดทักซิโด้สีดำ เป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของอัลฟ

ม่ใช่คำชม มากกว่าจะเป็นการบอกความจริง แต่ฉั

งเดียวที่ได้ยิน ฉันนั่งตัวตรงบนเบาะหนังนุ่ม กลิ่นโคโลญจน์ราคาแพงของเขาอบอวลอยู่ในพื้นที่เล็กๆ ฉันพยายามชวนค

น *นี่เป็นความผิดพลาด เขาแค่ใช้ฉันเป็

อโทรศัพท์ของเขาสั่น เขามองไปที่หน้าจอ และท่าทีทั้งหมดของเขาก็เปลี่ยนไป หน้า

องเขารีบร้อน “มีอะไ

ปลายสาย แต่ฉันไม่จำ

ยความอ่อนโยนและความรักที่เขาไม่เคย ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว แสด

รัก

ๆ จางหายไปเป็นเสียงหึ่งๆ ในหูของฉัน เขารักมัน เขาทิ้งวันครบรอบของเราเพื่อมัน เขาทิ้งงานกาลา—โ

ัลต์ที่เปียก เราจมดิ่งสู่ความเงียบงันที่รุนแรงและกะทันหันข้า

ดวงตาของเขาเบิกโพลง จดจ่ออยู่

ั้นเป็นเหมือนความคิดที่ตา

ลี่ยนไป เสียงผ้าขาดและกระดูกหักเป็นเสียงที่น่าขยะแขยงตัดกับเสียงฝนที่ตกกระหน่ำ ในที่ของเขาคือหมาป่าสีเทาต

ยอย่างสิ้นเชิง ส

้าห่มที่เย็นและหนัก ความเจ็บปวดนั้นใหญ่หลวงจนแทบจะเงียบงัน เป็นความว่างเปล่าที่กว้างใหญ่ไพศาลที่ซึ่งหัวใจของฉันเคยอย

ันเปียกโชก ผมของฉันแนบไปกับหนังศีรษะ ฉันไม่สนใจ ฉันโซซัดโซเซออกไปบนถนน แอสฟัลต์ที่ขรุขระและไม่เรียบใต

กเหมือนความตาย ฉันแค่ยืนอยู่ที่นั่น ปล่อยให้พายุพั

ว่างจ้าก็

างที่ถูกแสงไฟจับจ้อง รถสีดำเงาที่ดูน่าเกรงขามยิ่งกว่าของมาร์ค เบรกด

เขาสูงอย่างไม่น่าเชื่อ ร่างกายของเขาแผ่พลังดิบเถื่อนที่ทำให้อากาศสั่นสะเทือน มันเป็นพลังที่บ

าใกล้ขึ้น ดวงตาสีเงินคมกริบของเขา—สีของดวงจันทร์ในฤดูหนาว—ก็ล็อกอยู่ที่ฉัน ใบหน้าข

ียงเล็กน้อย ราวกับกำลังลิ้มรสอากาศ ลิ้มรสกลิ่นของฉัน เสียงคำรามต่ำๆ อย่างแสดงความเป็นเจ้าของดังก้องอยู่ในอกขอ

่ฉัน และเขาเอ่ยคำพูดคำเดีย

อง