จากเงารัก สู่การเป็นตัวของตัวเอง
/0/29229/coverbig.jpg?v=1b4f24c6e4af61b783f5e619364ecab8&imageMogr2/format/webp)
เขา เพียงเพราะคำสัญญาที่ให้ไว้ข้างเตียงคนตายกั
ดลง เขากลับสั่งให้ฉันเตรียมง
ที
ปดร้อยยี่สิบห้า นับตั้งแต่เคทลินให้คำมั่นสัญญา
องเธอจับจ้องไปยังแสงไฟระยิบระยับของเมืองใหญ่เบื้องล่าง
ป็นทั้งผู้ช่วยส่วนตัว คนแก้ปัญหา ผู้หญิงที่คอยรองรับอารมณ์เกรี้
ฮาส์สุดหรูใจกลางกรุงเทพฯ บทบาทที่เธอเล
ที่ให้ไว้กับชายผู้กำลังจะต
าเชื้อในโรงพยาบาล เสียงบี๊บของเครื่องวัดสัญญาณชีพที่ดังไม่ห
ของเสียงทุ้มนุ่มที่เธอเคยหลงใหล “แค่ช่วยดูแลเขาห้า
ยวในโลกของเธอที่ดับวูบลงในซากรถที่บิดเบี้ยวและเศษกระจกที่แตกละเอียด เพีย
ได้ถ่ายทอดความภักดีนั้นไปยังคนเพียงคนเดียวที่เขาเหลือทิ้งไว้
ูกกระแทกเป
เ
ัน เขาไม่แม้แต่จะมองเธอ ความสนใจทั้งหมดข
้อะไร” เขาตวาดใส่โท
ที่เคยเย็นชาและเมินเฉย บัดนี้กลับเต็มไปด้วยความโหด
มารึ
้วค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบไร้อารมณ์ “ฉันข
จว่าเธอหลงรักเขาหัวปักหัวปำ เป็นเหมือนลูกหมาเชื่องๆ ที่จะไม่มีวันหนีไปไหน “ฉันหมายถึงเรื่องการควบรวมกิจการกับกลุ่มอัครไพศาล เชอรีนกับฉันกำลังจะแต่งงานกัน ม
คอของกรวีร์จากด้านหลัง เธอประทับรอยจูบลงบนแก้มของเขา ดวงตาท
เพียงแต่...แหม คุณจะไปคาดหวังให้คนพื้นเพแบบเธอมาเข้าใจความกดดันที่เราเจอได้ย
องเชอรีน เขาหันไปดึงเธอเข้า
้วซ้ำเล่ามาตลอดห้าปี ทายาทผู้หยิ่งผยอง แฟนสาวไฮโซผู้
อกไป ไม่ใช่เพื่อหยิบแก้ว แต่เพื่อลากไ
จนแก้วไวน์แดงล้มคว่ำ ไวน์สาดกระเซ็นลงบนเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดของกรวีร์ “ดูสิว่าเธอทำอะไรลงไป!” เธอร้อ
แจ้งลอยอยู่ในอากาศ เคทลินไ
อนบนเสื้อไปยังเคทลิน ดวงตาเต็มไปด้วยความ
ตวาดลั่น “ไสหัวไ
ซิบว่ามีเพียงเธอคนเดียวที่เข้าใจเขา บางที...บางทีพวกเขาอาจจะมีอะไรที่จริงจังกันได้ คำสัญญาเพียงครั้งเดียวนั้น ความหวังริบหรี่นั้น คือสิ่
่พูดอะไรสักคำแล
อง” เสียงของกร
่ง หันหลั
ีขึ้นเดือนหน้า ฉันหวังว่าเธอจะจัดการเรื่องทั้งหมด เพราะยังไงเธอก็รู้ดีว่าฉันเก่ง
หมือนค้อน
อรักกรวีร์ แต่ในวินาทีนี้ ด้วยคำพูดทิ่มแทงสุดท้ายอันแสนโหดร้ายของเขา ม่านหมอกแห่งความโศกเศร้าและภาระหน้าที่ก็จางหายไปในที่สุด เธอไ
็นอิส
ม่ได้มีรสชาติเหมือนเถ้าถ่าน แต่เหมือนลมหายใจแรกที่ได้ส
ฏิกิริยาที่เขาต้องการ น้ำตาอยู่ไหน? คำอ้อนวอนล่ะ? ความใจสลายล่ะ? เขาเกลียดความสงบนิ่งที่น่า
ยวกลับบ้านไปก็ร้องไห้ฟูมฟายเองแหละ ยัยนั่นหลงฉันจะตาย ไม่มีวันไปไหนรอดหรอก* เขาคิดในใจว่าจะส่
้าวเดินสม่ำเสมอและควบคุมไ
เงียบสงัด เธอดึงแล็ปท็อปออกมา นิ้วของเธอร่อนไปบนคีย์บอ
ด้กำลัง
อสคันทรี แรลลี่ การแข่งขันสุดทรหด การประลองที
ปีแล้ว ชื่อที่เป็นของชีวิตอีกด้
ฏขึ้นในกล่องจดหมาย มันไ
ิดแล
งแล้ว โทษทัณฑ์ของเ
ที่ต้อง