สายเกินไป สำหรับการอภัยของเขา

กิจเจร

ไ

กอึ้งและเด็ดขาด ทุกคนในครอบครัวกิจเจริญคาดหวังให้ฉันบริจ

่าฉันเหลือไตอ

่ฉันแบกรับไว้เพียงลำพังมาตลอดห้าปี นับตั้งแต่ที่ฉันแอบช่วยชีวิตพ่อของเราไว้

ไม่ใช่ มันเป็นความผิดหวังอย่างสุดซึ้ง เป็นสี

บครัวฉันอ่อนโยน

นที่ปกติจะเรียบเฉย บัดนี้บิดเบี้ยวด้วยความโกรธเกรี้ยว “อัญชันช่วยชีวิตพ่อแกไว้นะ! เ

ข้างๆ ท่าน สีหน้าเคร่งขรึม ไตที่ทำงานอยู่ในร่างกายของท่าน ไตที่ฉันเป็น

มอบอุ่นใดๆ “ถ้าแกไม่ยอมเป็นส่วนหนึ่งของคร

ับไล่ อ

่างเปล่าของฉัน ความหนาวเย็นของยามค่ำคืนซึมลึกเข

้า ไม่มีคำสัญญา ไม่มีคำประกาศความรักอีกต่อไป มีเพีย

อมสภาพที่หายากซึ่งกัดกินร่างกายของฉันอย่างเงียบๆ กำลังลุกลามเร็วขึ้

ของฉันว่างเปล่าเหมือ

้วยความโล่งใจอย่างท่วมท้นปรากฏขึ้นบนใบห

ญญาที่แตกสลายของเราปลิวว่อนลงสู่พื้น “ไปกันเถอะ” เขาพูด พลางดึงฉัน

ชันเหมือนยามเฝ้า เมื่อพวกเขาเห็นฉัน ใบหน้าของพวกเ

ลิปบอร์ดใส่มือฉัน นิ้วของท่านสั่นเทา

ำเดียว เมื่อนั้นความตึงเครีย

้ๆ กังๆ และไม่คุ้นเคย “ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อกับแม่คุยกับทนายไว้แล

” ฉันพูดเบาๆ “ยกใ

“อย่าไร้สาระน่า พูด

พยาบาลอีกแห่ง การผ่าตัดอีกครั้ง วันที่อัญชันวางยาในกาแฟยามเช้าของฉัน ทำให้ฉันนอนหลับเพลินจนพลาดการปลูกถ่ายไตตามกำหนดให้พ่อของเรา พวกเ

ถูกที่เธอจองไว้ให้ เรื่องราวทั้งหมดก็ถูกเขียนขึ้นเรียบร้อยแล้ว ฉันคือลูกสาวผู

ที่ฉันแสดงความเมตตาถูกบิดเบือนให้กลายเป็นการเรียกร้องความสนใจ ทุกความสำเร็จถูกด้อยค่า ฉันกลายเ

แม่ของฉันลูบผมเธอ พ่อของฉันจับมือเธอ อาทิตย์ อาทิตย

รรลุเป้าหมาย พวกเขาไม่เห็นฉัน พวกเขาเห็นเพียงอวัยวะที่ฉันม