หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก
ะหากไม่ไหวจริงๆ มารดาก็คงไม่ว่า ครอบครัวเธอไม่ได้อดอย
กากคนร่ำรวย ครอบครัวฉัตรสุวรรณกำลังประสบภาวะสภาพคล่อ
ัวขึ้นมาแนบหู พลางส่งเสียงแข็งๆ ตอ
อกแล้ว ทำไมหล่อนยังเงียบยะ!” เสียงแหวดังสวน
กใบหู บ่นพึมพำเบาๆ “อีคุณนายสายหย
ง ฉลวยพูดเสียงหวา
พอดีเลยค่ะ เพิ่งจะกินข้าว
น เดือนนี้ฉันไม่ผ่อนผันให้แล้วน
ขาด แต่เบื้องหลังแล้ว สายหยุดทำธุรกิจบนหลังคน ปล่อยกู้ดอกแพงมหา
เป็นระวิง “ขาดไปห้าพัน เอาไงดีล่ะ” เพิ่งควักกระเป๋าจ่ายให้อลินดาไป เงินที่ต้องจ่ายดอกสายหยุดจึงไม่พอ ฉลวยขมวดคิ้วจนหน้าย่น คิด
เดือนออกของอลิชาพอดี มุมปากสีซีดเหยียด
ังบ้าน ห้องพักที่สร้างให้อลิชาพัก
อก
ะประตูไม้เน
” เสียงหวา
พร้อมกับถอยหลังมาย
ะ?” หญิงสาวรีบดันประตูเปิด เ
รแก แต่เงินเดือนแกออกแ
องสีขาวยับเล็กน้อย ถูกล้วงออกมาจากซ
นะ...อย่าลืมล่ะ ข้าวแดงแกงร้อนท
ธนบัตรใหม่เอี่
ูลค่าสตางค์ในมือตนเองน้อยลงกว่าเดิม
น ยื่นธนบัตรในมือเ
ค่าเรียนน่ะค่ะ เลยให้
รียนเพื่ออนาคตตัวเอง หากวันหน้าเ
่วนที่ต้องจ่ายให้ฉัน...ต้องเท่าเดิม ไม่อย่างนั้นก
อนอยากยุส่งให้อลิชาหอบผ้าไปอยู่ที่อื่นเสียเหลือเกิน กับแค่ที่หลับที่นอน อาหารเ
ยกร้อง อลิชากัดฟันยื่นให้ ก่อนจะก้ม
อขึ้นมา ฉันคงอับเปหิหล่อนออกไปอยู่ข้างนอกนั่น ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกส
ินจากไปเมื่อได
กดความเจ็บช้ำไว้ในใจ เมื่อตนเอง...เป
ล้วกันอลิส
หรับอาหารมื้อกลางวัน...เมื่อหยิ
อง เดินลากขาไปทำงานด้วยค