เจ้าบ่าวไม่จำกัดรัก ซีรีส์เจ้าบ่าวขบวนสุดท้าย

ครับ” ธีรภัคเอ่ยขึ้นขณ

ะ” อรณิม

าถูกเสิร์ฟขึ้นด้วยมือหน

่มปิดบทสนทนากับเพื่อนบ้านอย่างเชื่องช้

วเอ่ยขึ้น ขณะเป่

พันธุ์อะไรคะ” อรณ

็นกาแฟอาราบิก้าครับ” ธีร

ณิมาพยักห

มกาแฟเหรอคะ” หญิง

ecafe อยู่ครับ” ชายหนุ่มเอ่ยกับหญิงสา

รณิมาเอ่ยเสียงเรียบ แม้ดวงหน้าหวานไม่แสดงอากัปกิ

บได้อย่างไร” นักธุ

สือมาน่ะค่ะ” อร

ชายหนุ่

ทำงานอะไร” ธีรภัค

เนอร์ค่ะ”อรณิมาเอ่ย

ณะลอบมองอรณิมาด้วยแววตา

องทำอะไรบ้างครับ” ร่างสูงโป

์โฆษณาค่ะ” อรณิมาตอบ

รับ” ธีรภัคเอ่ยถ

มั้งคะ” อรณิมาเอ่ยตอ

รับ” ธีร

ัญหาค่ะซึ่งนิจะได้รับโจทย์มาว่าจะต้องอ

มาเฉิดฉายอย่างมั่นใจยามเมื่อเอ่ยถึงหน้าที่ของเธอ ธ

ริง ๆ ชุดเดรสที่หญิงสาวใส่นั

ไหนครับ” ธีรภัคเอ่ย

ิมายังมาทันจะได้พูดจบ โทรศั

่างเห็นได้ชัด หญิงสาว

ไปค่ะ” อรณิมาเอ่ยขณ

อนนะคะ” อรณิมาเอ่ยขณะลอ

ธีรภัคเอ่ยแล้วเดินไ

หญ่ปิดลง อรณิมาถอนห

ให้เร็วที่สุด รองเท้าสองข้า

ระตูอย่างแน่นหนา ร่าง

ตูเข้าไปในห้องหับ อ

ะดาษหนีบไว้ อรณิมาเหลียวไปมอง

นหนึ่งหน้าตาจิ้มลิ้ม ผิวขาวราวหิ

นกลม หน้าตาไม่สวยนัก เด็กหญิงทั้งสองจับมือเกี่ยวก้อยสัญญากั

ิงสาวเดินไปที่โต๊ะทำงาน

าวนั่งหลับตาอยู่อย่างนั้น อรณ

บไปเหรอนี่...เธออยากขอให้

ตากรุ้มกริ่มสีดำสนิทเป็นประกายที่ได้เห็นเ

ียนที่นิวยอร์ก ขณะที่เธอเพื่อนร่วมชั้นเดียวกันได้ทุนย

่า ธีรภัคเป็นเสือผู้หญิงแต่มาสิ้นลายใ

าวกับหิมะ ดวงตาคู่นั้นกลมโตสุกสว่าง ริมฝีปากอม

กคนนั้นมากกว่า” อรณิมาเ

อบปฏิเสธชายหนุ่มด้วยนั่นเป็นสาเหตุให้ธีรภัคควงผู้หญิงไม

นหัวออกไป หญิงสาวเห

งัด ร่างสูงโปร่งเดินไ

าฟัดเสียจริง’ ราชสีห์หนุ่

่อเธอดูเหมือนไม่ใส

ครั้ง ดวงตาคู่งดงามเปล่งประกายระยับของหญิงสาวที่

้ำหนัก ไหนจะดวงหน้ารูปไข่และผิวขา

ธีรภัค

างเขาไม่เคยต้องตาสตรีหน้าไหนแล้วไม่เ

กับผู้หญิง กระนั้นหรือที่รถสปอร์ตเอ็มจีค

ู้ล่ะ” ราชสีห

ิบโทรศัพท์สมาร์ทโฟนปัด

” ปลายสา

ื่อแน่ข้าเจอเจ้าสาวของ

าภัทรอุทา

บนางฟ้านางวรรณคดี” ธี

” ปาภัทรเอ่ยขึ้นเมื่อฟ

้องเขาสวยมาก แต่งามอย่า

นั่นแนะ คนนี้คิดจะควงกี่ชั่วโ

ข้าระยำขนาดไหนว่ะ” ธีรภ

ี้ ดูท่านางวรรณคดีเอ็งน่าจะสวยกว่าบุ

็นดีไซน์เนอร์ แต่ข้าจนใจว่ะ” ท้ายประยายหนุ่มเอ่ย

ังไม่ได้เป็นแฟนนี่นะ” ป

านที่ติดกับข้าเลย อยู่หมู่บ้า

มียข้ามาล่ะ แค่นี้ก่อนนะ...ไอ้ภัคไว้

นี้ข้าจะจับทำพันธ์” ธ

ก่อนเถอะ” ป

้ายประโยคธีรภัคห

ุ่มที่เรียนลอนดอนด้วยกันแล้ว

ภัคเอ่ยขึ้นอย่างลิงโลด แววตาของชายหน

เปี่ย

+