นพรัตน์ & ณัชชา
ั้ง คงไม่อยากเป็นหมอ แล้
่มแบบอื่นมาละเลียดต่อ แต่เพื่อนก็ยังคงคุยวนแต่เรื่องเดิมๆ วินาทีต่อมาค่อยได
่นน้องธิ
ไ
นจริง บรรดาหนุ่มๆคนอื่น ต่างพากันมองตามร่างระหงในชุดเดรสพอดีตัวด้วยสายตาหลากหลายกันไป ซึ่งล้วนแล้
ะสังกัดเดียวกันไหมว
ดอะไรข
ี่ยวเพื่อนนอนยัง
รือวะ ณัชชาที่ว่าหงิมๆเงี
าจาไร้สาระไร้การกลั่นกรองออกไปในตอนนั้น เนื่องด้วยมีนพรัตน์นั่งอยู่ ยังดีที่ยั้งปาก
ัดเจน ก่อนลุกจากโต๊ะในนาทีต่อมา เพราะเบื่อฟังเร
อบว่าอยู่บ้าน ค่อยวนรถพากลับเข้าเคหาสน์ของอัศวหาญญ์วรกุลต่อจากนั้น โผล่ไปให
ป๊าขา อย่
ินผ่านมุมหน้าบ้านที่มีไม้ประดับต้นสูงใหญ่บดบังด้านในที่เป
ๆมาลงสระน้ำ
กพอในเรื่องเพศ เดี๋ยวได้เข้าโรงพยา
ความรู้สึก แล้วเดินผ่านบริเวณนั้นไป แว่วเสียงเรียกจ
ายอยู่เป็นนิจ ดูแลตัวเองดีมาก อีกทั้งยังนิยมแต่งตัวจัดจ้านอีกด้วย นึกถึงคนเป็นปู่เพียงเท่านั้น เดินเรื่อยๆเลาะเข้าไปด้าน
มีเขาอยู่ที่นี
ชัด เพราะตอนก่อนมาที่นี่เขามักโทรถามก่อนเสมอว่ามีใครอยู่บ้าง หากรู้ว่
อิญผมไม่ได้เดินเข
ใจต่อปู่ของตนไว้เพียงเท่านั้น คนทำทีขอโทษ
่ะครับ คดีเก่าตั้งเจ็ดแปดปีก
ึงได้น็อคจนเข้าโรง’บาลวะ จำได้
้งยิ้มๆ วิแคะไปตามประสา “ได้ยินคนของปู่พูดกันว่าคืนน
คุยไหม ถ้ายังพูดย้ำเร
งๆ กูๆด้วย เดี๋ยวก่อนสิครับ อย่า
รันดร์บอกอย่างต้องการห้ามทับ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนชง แล้วคุยเรื่องอื่นกันต่
หน เฮียด้วยนั่
ับไปยังห้องชุดของตนเองในคืนนั้น เพื่อท
ัช
ก็ถึงได้เห็นร่างสูงสง่าของผู้จัดการคลินิกที่เพิ่งเข้า
เข้ามาคุยด้วยรอยยิ้มแปลกๆ ที่ณัชชาเห็นแล้วรู้สึกว่
อนบ่าย โยกให้น้อ
งเงียบคล้ายว่าตนกำลังใช้ความคิ
มหรื
เดือนนี้ น้องจะไม่ผ่าน probationary period ของหมอน่ะสิ ณัชชาช่วยน้อ
้ว ณัชชาส่ายหน้
ดือนที่แล้วก็แปดแส
ครบสามเดือนของน้องมันแล้ว พี่เลยว่าจะเอา