พิศวาสหวานหว่านเสน่หา

าอยู่บนชิงช

นนี้ ไม่รู้หรือยังไ

.หยุดไกวเด

อ

เรย

งันงก พลิกตัวไปมาคล้ายกับนอนไม่สบาย แล้วคนที่นอนทับอยู่

วเขาได้ยังไง ในเมื่อเธอนอนอ

นา

และคำถามในหัวให้พุ่งความสนใจไปที่เขาจนลืมสังเกตว่าตอนนี้กายแ

์...พี่

.ลียา

ค่ะ รู้สึกยังไงบ้างตอนนี้ ต

ัวไม่ร้อน...ตัวไม่

ลยนะคะ แล้วลียามานอน

นแข็งแรงของเขา แล้วก็หยุดดิ้นรนไปเองในเวลาไม

่เร

นขดตัวกลมเป็นลูกฟุตบอลอยู่บน

้นอีกด้วย และทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นมันซะดื้อๆ อย่างนั้น ว่าร่างน้อยกำลังแข็งทื่อเพ

่เร

ิ่มจะสั่นตามเขาไปอีกคน เมื

ยู่บนตัว เพราะเธอถอดเฉพาะเสื้อให้เขา แ

นด้วยกันนี่แห

าหมดใจ ก็ไม่ได้หมายความว่า

นาวแล้วถอดเสื

ไม่รู้ว่าเขาลุกขึ้น

ไม่เคยใส

รญา และดูเหมือนว่าเขาจงใ

ว ลียาจะกลับไปนอนที่เดิม ส่วนพี่เรย์ก็ลุกขึ้นไปหาเสื

ตายห

พิ่มไออุ่นให้เขาอ

ียาอึ

พานจะโอนอ่อนไปหาเ

น่อยก

ความว

ปล

่เร

ม่น่าจะมีจากคนจับไข้หนาวสั่น ให้คน

นี้ ก็นอนนิ่งๆ เพราะถ้าลียาดิ้นไปมาไม่ห

ทั้งที่รู้ว่าปฏิกิริยาแบบนี้จะต้องเกิดขึ้นเมื่

เรย์พูดว่าแต

ญาสบายใจขึ้น ความรู้สึกกระอักกระอ่วนผสมผสานกับความหวามไหวกลับเพิ่มขึ้นไม่รู้อีกกี่เท่า เพราะไม

พี่หมายความตามนั้นจริงๆ...แล้วลีย

...เอ

ันให้มาก มันถึงจะไม่มีปัญหาตามมา...ลียาแน่ใจแล้วหรือว่ารู้

ขา

ยาพูดถึงเ

ยทวนคว

อ

งว่า

คิดดูก

ต่อเขาอยู่ แล้วซื่อบื้ออย่าง

น้อยๆ

ิด

่ะ

ปัญญาก็เกิด ก

อะไรก็ต้องทำตามหมด ถึงลียาจะเด็กกว่า แต่ลียาก็พอจะดูออกหรอกว่าสิ่งที่พี่เรย์

ปพักใหญ่เลยทีเดียว ก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะออกมาไม่ดังนัก แต่จงใจอย่างยิ่