icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ห้วงแค้นจอมนาง เล่ม 1

บทที่ 4 ผู้ไร้สัจจะ ถึงจะมีความสามารถก็ไร้ประโยชน์

จำนวนคำ:4163    |    อัปเดตเมื่อ:07/01/2022

ที

งจะมีความสามาร

กระทำสิ่งใดไว้ก็ไม่มีใครเอ่ยปากบอกกล่าวต่อนางสักคน แม้แต่บรรดาพี่ชายทั้งหกของนางที่แวะเวียนมาเยี่ยมนางไม่ขาดสายแต่เมื่อนางเอ่ยถามเรื่องนี้ทุกคนก็เป็นอันต้องจรลีหนีหายเสียทุกทีไปทำให้ตอนนี้ค

ิงซูมี่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ “ของขวัญอะไรหรือเพคะ” เมื่อลู่จิ้นจิวสอดส่ายสายตาไปนางก

ถามของลู่จิ้นจิวเพียงยิ้มออกมาอย่างภาคภ

แม้ไม่ได้แต่งแต้มเครื่องประทินโฉมใดๆ แต่ก็จัดว่างดงามตามธรรมชาติ สตรีนางนั้น

ในท่าที่บุรุษในกองทัพใช้ในการทำความเคารพผู้บั

่อเห็นแววตาที่เจียงเฉียงมองมาที่นาง มีทั้งความจงรักภักดี

นนั้นเจ้าพึ่งห้าขวบระหว่างทางที่เจ้าไปเยี่ยมเสด็จตาเกิดพบนางที่กำลังถูกจับมาขายเป็นแรงงาน ในตอน

ในฐานะเด็กผู้ชายให้พี่ช่วยฝึกฝีมือให้นางจนตอนนี้ก็เจ็ดปีแล้ว ตอนนี้เจ้าก็เห็นว่านางเติบโตแถมยังหน้าตางดงาม จะมีใครเชื่อว่านางเป็นบุรุษครั้นจะให้อยู่ในกองทัพต่อไปก็คงไม่เหมาะพี่เลยจะใ

าะกับใบหน้าของเจ้าเลย” เมื่อสิ้นคำของท่านหญิงซูมี่เจียงเฉียงที่ยืนอ

ลวงก็แทบจะหมดทางรักษาแต่หม่อมฉันก็รอดมาได้ พระองค์จึงประทานชื่อ เจียงเฉียง ให้หม่อมฉันเพคะ ส่วนฟง มาจากคำท้ายของชื่อเดิมของหม่อมฉัน ท่านหญิงตรัสว่าไม

้องขอโทษเจ้าด้วย” ลู่จิ

รักและภักดีต่อท่านหญิงจนกว่าชีวิตจะหาไม่เพคะ” ความจริงใจที่ถูกส่งออกมาจากท่าทางและคำพูดขอ

วมาโดยตลอด แต่เป็นเขาเลือกที่จะฝึกนางเหมือนบุรุษไม่ใช่สตรีจึงได้เข้มงวดกับนางเป็นอย่างมากด

งกลับหัวเมืองแล้วเจ้าก็ดูแลตัวเองให้ดี อย่าได้ป่วยอีกเข้าใจหรือไ

ะคนก่อนจะก้าวออกจากวังเฉินเฟินดูเศร้าสร้อยห่อเหี่ยวใจแต่เมื่อก้าวออกไปแล้วสายตาและท่าทางของท่านอ๋องทั้งหกต่างแปรเปลี่ยนไปจนแ

งนี้เข้าวังไปกับพ่อไทเฮาทรงอยากพบเจ้า” ลู่จิ้นจิวนิ่งชะงักไปชั่วอึดใจก่อนจะเอ่ยถามอ๋องผิงอานด้วย

ืมเรื่องนี้ไป แต่ไทเฮาทรงไม่ยอมลืมเสียนี่ เฮ้อ” อ๋องผิงอานเดิ

รกันแน่ ทำไมไม่มี

ะล้นไปถึงด้านนอก บรรดาเครื่องประดับมีทั้ง เงิน ทอง หยก ไข่มุก และบรรดาเครื่องประทินโฉมต่างวางกองราวกับภูเขาขนาด

างกำนัลรับใช้ถามขึ้นพลางหยิบอาภรณ์สีนี้ทีสีโน

างอย่างไม่เชื่อหูตนเอง “มีอะไร

อถึงความหมองเศร้าของอิสตรี พระองค์จึงสั่งยกเลิกชุดนางกำนัลในตำหนักทั้งหมด ที่เคยใช้สีม่วงให้เปลี่ยนมาใช้สีเข

ไม่มีสีม่วงเลย ถ้าเช่นนั้นใช้สีส้มแทนแล้วกั

แพรสีเงินเป็นเครื่องประดับบนศีรษะของท่านหญิงซูมี่เพื่อให้องค์หญิงของพวกนางดูโดดเด่นเหนือใคร ถึงแม้ไม่ต้องแต่งแต้มใดๆ มากก็สามารถโดดเด่นกว่าใครก็ตามท

จแล้ว

างหลัง บนศีรษะมีเพียงหยกขาวรูปดอกไม้สี่ชิ้นประดับอยู่เท่านั้น ใบหน้าที่งดงามถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมเพียงบางเบาพอให้มีสีฝาด

นอยู่ด้านข้างก้มมองกายแต่งกายของตนเองก็เป็นอันต้องขมวดคิ้วขึ้น ในตอนนี้นางเองก็แต่งกาย

วังหลวงได้อย่างไร” ยังไม่ทันที่จะคัดค้านสิ่งใด ฟงเ

ูมี่ก็อดขำไม่ได้กับท่าทางการเดินของฟงเจียงเฉียง นางดูเดินติดขัดไปหมดเมื่อต้องมาใส่ชุดสตรีที่แสนรุ่มร่าม ด้วยตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมาชุดที่นางสวมใสล้วนเป็นชุดบุรุษที่ท

ถม้าของวังเฉินเฟินแล่นเข้ามาก็เปิดทางให้เข้าทันที ด้วยได้รับคำสั่งจากไทเฮามาแล้วว่า วันนี้อ๋องผิงอานถู

็นคนแรกตามมาด้วยอ๋องผิงอาน คนสุดท้ายเป็นท่านหญิงซูมี่ที่มีเจียงเฉียง

เจ้าคิดไว้หรอก” อ๋องผิงอานตรัสปลอบเมื่อเห็

งทำความเคารพอ๋องผิงอานและท่านหญิงซูมี่ตลอดทาง เมื่อเดินมาได้สักระยะเจียงเฉียงที่ติดตามมาก็ถูกห้าม

าตำหนักก็มีเสียงอนุญาตเสียงหนึ่ง ดังออกมาจากภายในตำหนั

ากกว่าอ๋องผิงอานเล็กน้อยเพียงมองอยู่ไกลๆ ยังรับรู้ถึงอำนาจบางอย่างที่แสดงออกมาภายในท่าทีของนาง เมื่อเห็นบุคคลทั้งสองเดินเข้ามา สต

พระพร

และยังลงท้ายด้วยตำแหน่งว่านางคือไทเฮา ลู่จิ้นจิวในร่างท่านหญิงซู

ไปด้านข้างทำให้อ๋องผิงอานเดินไปนั่งตามที

ำให้ลู่จิ้นจิวต้องรีบตอบออกไปทันทีอย่างตื่นเต

้นมาใส่ใจ แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดเมื่อหลายวันก่อนหลังจากฮ่องเต้กลับจากวังเฉินเฟินจึงมีรับสั่งถึงคำประกาศของซูมี่ขึ้นมา ครั้นเมื่อข้ากล่าวว่านางยังเป็นเพียงเด็กสาวที่ยังไม่รู้

ื่อมเสีย ข้าเองก็ไม่รู้จะโต้แย้งต่อฮ่องเต้อย่างไร จึงได้เรียกท่านมาปรึกษาในเรื่องนี้ด้วยกัน” ยิ่งฟังลู่จิ้นจิวก็ยิ่งสงสัยว่าตกลงแล้วท่านหญิงซูม

แต่หม่อมฉันฟื้นขึ้นมาก็ไม่มีใครยอมบอกเรื่องใดกับหม่อมฉันเลยจะให้หม่อมฉันนั่งอยู่เฉยๆ ฟังที่ไทเฮากับเสด็จพ่อปรึกษาเรื่องของหม่อมฉัน โดยที่หม่อมฉันไม่ทราบเรื่อง

รมต่อเจ้า” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาอยู่หน้าตำหนักพาให้ทุกคนภายในห้องต่างมองไปที่เขาเป็นตาเดียว คนผู้นั้นไม่ใ

งอานรีบกล่าวขึ้นทันที เป็นอันทำให้ลู่จิ้นจิวทราบว่าเมื่อครู่ตนเอง

กเจ้าเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ตรัสจบฮ่องเต้ก็เดินมาประทับบนเก้าอี้ตัวใหญ่

งรังเกียจ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เจ้าว่าเป็นความเห็นแก่ตัวของบุรุษถึงแม้จะไม่มีกฎบังคับให้ภรรยามีสามีได้คนเดียว แต่ด้วยสังคมที่บีบบังคับภรรยาจึงถูกเอารัดเอาเปรียบมาตลอด ดังนั้นเจ้าจึงได้ประกาศว่าเจ้าจะทำตนให้เสมอกับบุรุษอยากมีสามีกี่คนเจ้าก็จะมี อยากแต่งกับใครเจ้

ดเช่นนี้ แถมนางยังต้องมารับกรรมต่ออีก แล้วเช่นนี้คนอื

เปิดรับโบนัส

เปิด