โซ่เสน่หานายหัว

หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิด เพราะเอาแน่เอานอนกับทะเลไม่ได้เลย เดิมปกติแพปลาแห่งนี้จะสลับหมุนเวียนให้เรื

็จะลงปลาเสร็จ หลังจากนั้นก็จะถึงเวลาที่แพจะทำความสะอาด เพื่อเตรียมสำหรับการซื้อขายสัตว์ทะเลต่อในช่วงเช้า แต่หากหน้ามรส

เสร็จแล้วไปหาฉันที่ห้องหน่อยนะ

บนาย

ายกันอยู่ เพื่อรอสำหรับขนส่งอาหารทะเลแช่แข็งจาก ‘แพปลาบุญโชคช่วย’ ไปทั่วทุกจังหวัดในประเทศไทย โดยมีตลาดใหญ่ๆ อยู่ที่จังหวัดใหญ่ในแต่ละภาค เช่น ภาคใต้ก็จะวิ

าะต้องขอดูปริมาณสัตว์น้ำที่จะหาได้ในแต่ละวันด้วย เพราะหากรับปากไปแล้วเขาทำไม่ได้ มันจะกลายเป็นปัญหามากกว่าที่จะได้กำไร เพราะลำพังธุรกิจ ‘เร

ลก’ นั้นเป็นความจริง แต่จะมีกี่คนกันล่ะที่รู้ว่าอาหารที่กินกันอยู่ทั่วโลกนี้ โดยเฉพาะอาหาร

งชาติ คนงานไทยนั้นมีน้อย จนอาจพูดได้ว่าคนไทยไม่สู้งานหรือหากจะคิดอีกทางก็คือ คนไทยในพื้นที่มีช่องทางทำกินได้มากกว

ชาติเข้า ถ้ารักและให้เกียรติกันก็ได้ตกแต่งเป็นเมียผัวกันไป แต่ถ้าไปทำเจ้าชู้ยักษ์ใส่และจะข่มเหงกัน เขาก็เคยต้องไล่ออกมาแล้ว เพราะถือว่า ‘อยู่ร่วมกันต้องเท่าเทียม’

พเพิ่มล่ะครับ ที่มีอย

ลาบุญโชคช่วยนั้นก็มีความกว้างขวางเพียงพอสำหรับการรองรับเรือประมงที่จะเข้ามาเ

่างถิ่นกันเสียมาก จะให้มารับงานสานต่อครอบครัวก็มีน้อย ดีไม่ดีต่อไปบุญโชคช่วยอาจต้องเพิ่มเรือและจ้างคนงานเพิ่มเสียอีก เพื่อใ

ญหาคลื่นลมมันก็ไม่แน่นอนนะครับ ถ้าเปิดแพเพิ่มเราก็อ

ไงก็แก้ไม่ตก คนไทยก็ไม่มี คนต่างชาติก็ต้อง

ดีกว่านี้ อีกอย่างเวลาคลื่นลมแรง เรือลากกู้จะได้เทียบท