ผีผายามังกร

๒ ไร

ล้จะแสด

งได้เป็นอย่างดี เหล่าประชาต่างแห่แหนมารวมกันที่จัตุรัสกลางเมือง

แพรพาดไหล่ออกมาเสียงปรบมือก็ดังขึ้นโดยพร้

ยงประกาศจากขันทีเฒ่าหม่ากงกงที่นำร

ฐานกระทำผิดต่อกฎม

มาเกิดเป็นหญิงอ

ชู้สู่ชา

ากากผู้ลึกลับ สามีคนที่

ช่างน่าสงสัยว่าเด็กคนนั้

เกิดกระแสลมพัดผ่านให้ผ้าแพรของนางฟ้านางแสดงผู้นั้นลอยไปตามลม ก่อนท

ญ่แล้วหากมิใช่การที่มีผู้สำเร็จการเป็นเซียนได้ขึ้นส

หนึ่งหน หรือตราบเท่าที่ยังมีเซีย

ี้ มันเกิดขึ้

ห่าฝน ทว่ากลับมีหญิงชราผู้หนึ่งแอบอยู่หลังต้นไม้กลางป่าเขาลึกที่ในยาม

ุ

งมาจากฟากฟ้า ตกลงมายังโค

นอ้อมอก เครื่องดนตรี

ิงผีผาในอ้อมอกไป หากว่าการช่วงชิงคือการที่ผ้าแพรและ

น ร่างกายเปล่งรัศมีเจิดจรัสจนมิอาจมองเห็นใบห

ม ทว่าไม่ดังมาก แต่กึกก้องในหูของนาง แม้ท่ามกลา

ั้นก็จงลงมาช่วยเหลือมนุษย์ทุกผู้ทุกเหล่าเสียเถิด จงอยู่ด้วยรูปกายอ

น้ำฟ้าได้ชะล้างผิวนางจากที่เคยเต่งตึงผ่องใสกลับเหี่ยวย่นและหม่นห

น้าขึ้นจ้องไปยังเท

ดาทั้งหลาย ท่านเทพเซียนได้โปรดประทานพรให้ข้าด

าแล้ว นางมีความด

ผู้บรรเลงเพลง แต่นางก็มีความรับผิด

เซียนผู้นี้

่าวขานถ้

ยจากการช่วยเ

ัสสานฤดูชุ่มฉ่ำต่อท้าย ดังมาจากคางคกตัวนั้น ทำให้เทพเซียนผู้นี้เก

ผากของนางพร้อมตวัดนิ้วเป็น

อก เง

ราวกับพรล้ำค่าก่อนจะซ

ับโคมไฟเคลื่อนคล้อยลอยกลับส

ะออกมาดังลั่นเยี่ยงคนวิปลาส แหงนห

สวยสุขบนโลกมนุษย์ มีความสุขเสียสิ่งกว่าการถ

ตอบรับคำท้าก่อนที่นางจ

ค์เฮง

ากอิทธิฤทธิ์ของข้า

างเผ่าพันธุ์ถึงขนาดลงโทษข

ดซ

ืน

้วยอสนีบาตฟาดลงมากลางกบาลของนางราวกับสั่ง

บนโคลนตม ก่อนจะสิ้นสตินางแ

. น้ำลายนั้นตก

ดั่งความเหนื่อยล้าเฉกเช่นมนุษย์ได้ถาโถมเข้าใส่

เป็นหมอตำแยผู้หนึ่ง

นแล้ว แต่แสร้งไม่สนใจราวกับจงใ

างสลบไสลของนางแล้วใช้ไม้เท้าเขี่ยเจ้าของ

ึ้นลงเป็นอันเข้าใจได้ว่านางย

นชอบ ‘หญิงอัปลักษณ์’ ผู้นี้เป็นที่สุด นางไปบ้านหลังใดย่อมมีเหตุให้โรค

างได้ช่วยเหลือมนุษย์สักผู้สักคน นางก็จะอาเจียนสำรอกเอาเงินเอาทองออกจากปากมาจำนวนหนึ่งก่อนจะสลบไปเป็นเวล

.. บิดาพ

ออกจากปากของข้าแทน จริงอยู่ที่ค่าหยูกยานั้นข้าไม่ได้เสียสักตำลึง หาเก็บมาจากป่

กเจ้าจงจ่ายค่ายา

งถอนหายใจพลางเดินกลับไปยั

เฒ่าที่ช่วยสั่งสอนนางถึงอาชีพที่สามารถ

เปลี่ยนมาเป็นนามที่เรียกขานล้อกับชื

ว์วัยเนิ่นนานจนกระทั่งเกิดเรื่องวิบัติเยี่ยงนี้ขึ

้ว นางก้าวขาเดินไปในป่าทึบ รอบกายเต็มไปด้วยแมกไม้และสมุนไพรนานาชนิ

พ้นต้องไปแต่งเป็นอนุให้ชายแก่วัยใกล้ลงโลงเป็นแน่ แต่สารรูปของนางในยามนี้งั้นรึ ใครจะเอา นางอาจจะตาย

ตาย ความตา

อ ฉานฉูกลั้นหายใจโดยพลัน ผู้เป็นเจ้าของดาบเล่มนั้

ต้องหันไปมองนางก็รับรู้ได้ว่านางสูงเพียงอกของบุรุษผู้นี้ด้วย

้ง พยายามไม่ให้คอเข้าไปใกล้คมดาบนั้น กลิ่นเ

ุษย์ทั่วไป ยิ่งทำให้มึนเมากลิ่นปะปนน

นเอ่ยขึ้นมาอ

.ขยับ...ช่

ตั้งรับไม่ทันเกือบจะล้มลงให้ชายผู้นี้นอนทับ ทว่านางกั

เหลือมนุษย์ทุกผู้ทุกเ

สภาพปางตายเสื้อผ้าขาดวิ่น! บาดแผลจากกา

กรอด หมดคำจะด่าทอ