ผีผายามังกร

มอาภรณ์สีดำขลับลงกับพื้น นางเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาสว

ไร เจ้าตัวซว

้นมาสังหารนาง นางจึงแอบนำเอ

วพลิกร่างหนาให้นอนหงาย จับดูที่จุดชุ่น กวน ฉื่อ ก่อนจะสรุปความได้ว่าเขาเป็

ี่บ้านหลังนี้ เตรียมน้ำอุ่นใส่ถังไม้และยกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวพาดกั

เฉพาะกิจเสร็จสิ้น นางได้

อะไปด้วยดินต้องรีบเช็ดล้

แหวกอกเสื้อของเขาออก แม้แต

รือนแต่นางก็เห็นร่างกายของเด็กน้อ

ยผู้นี้ผ่านการฝึกฝนมาเป็นเวลานาน ทั้งที่เค้าโครง

่าดั่งหยกชิ้นงามก่อนจะบรรจงป้ายยาลงไปบนบาดแผลของเขาเพ

องเขา เกือบจะถึงจุดหยินเหมินซึ่งก็คือ

ช่นนั้นจึงปล่อยผ่านม

ชายชั่วนั้นส่งกลิ่นมาแต่ไกล แม้จะเสียมารยาทแต่ในยามนี้คนไข้สลบ

แสงจากตะเกียงเพียงพอที่จะทำให้น

ยกินขนม เมื่อขโมยไปได้แล้วชิ้นห

นากลับคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก ก่อนจะตามมาด้วยมีดสั

พิโรธนั้นฉายแววออกมาสว่างว

น้าของนางชัด ๆ สีหน้าของความขยะแขยงนั้นแสดงออกมาอย่างเ

ักษณ์

นาง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างวาบขึ้นด้วยความโกรธระคนอายอีกครั้ง เมื่อยิ่ง

้ยา

้ฉานฉูเลือดขึ้นหน้าเ

กลับทำให้

กษณ์ แต่น้ำเสียงกลับ

ยกบุรุษเบื้องห

่าข้าว่าอัปลักษณ์ หึ อย่างไรหญิงอัปลักษณ์ผู้นี้มิใช่หรือที่ช่วยชีวิตท่

ในตอนนั้นตัวซวยของนางก็จัดแจงเสื้อผ้าของตน

่นึกว่านางจะล้มลงมาคร่อมร่างของเขา

้า!

ุก

ะว่านางจ

พลาดพลั้งเสียทีเกือบตายในป่าจนนางต้องแบกหามมารักษาที่กระท่อ

กมายร่วงลงมากระทบใบหน้าของเขาก่อนที่นางจะฟุบ

ังอ้วกเป็นเงินเป็นทอง นา

านฉูได้ช่วย

กษ์ของฮ่องเต้แห

กเขาว่าอง

มกันพระองค์ได้ แต่องครักษ์คนสนิทเช่นเขาได้รับคำสั่งให้ออกตามล่าโจรป่าพวกนั้นจนกระทั่งจัดการพวกมัน

กษาอยู่สามวันเขาก็ชินกับ

จะตอบแทนบุญคุณนางโดยการพาไปเมืองหลวง หมายจะพานางไปประจำตำแหน่งแม่ครัวในวังทว่านางปฏิเสธ หากแต่นางกลับส

มรอยนางเสียจนรับรู้ได้ว่

ลับไปโดยไม่บอกกล่า

งเต้ในเมืองหลวงก็ครุ่นคิดว่

ม้จะเลิศรสเพียงใดเขาก็รู

พรรดิในทุกครึ่งเดือนเป็นเวลา

อยสัตว์เหล่านั้นไปแล้วเขาจึงปรากฏกายพร้อมข้ออ้างกับนางว่านั่นคืออาหารของเขา เป็นกลอุบายที่จะขอก

บว่าเมื่อยามได้พบนาง ใจเขาเ

อย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเอ่ยชวนเขา

น้ำเสียงเย็นชาในลำคอราวกับหาได้สนใ

นอันตรวจคนไข้ และเขาจะปรากฏกายมาเพียงเพื่อให้นางห

ั้ง สุดท้ายนางตัดสินใจลากแขนของชายสวมหน้ากากผู้นั้นมายังห้องครัวเล็

กออกมาพลางสั่งให้เขาหั่นรากบัวที่นางเต

เวียนมาหานางเขาควรจะได้วิชาทำอาหารติดตัวกลับไปด้วย เมื่อไปอยู่เมือ

นจำต้องทำตามที่นางผู้นี

ทำ นางบอกให้ห

โพลนทั้งสองชนิดนี้สิ่งใดคือเกลือ สิ่งใดคือน้ำตาล ทว่าเขากลับเทมันลงไปพรวดเดียวจนหมด ยามเมื่อฉานฉ

าถูกนางคาดโทษว่าไม่ตั้งใจฟังนางให้ดีราวก

ูเอ็ดเขาเสียงดัง มือที่ถือทัพพีนั้นเคาะเข้าท

งเนื้อสัตว์ รู้หนังสือและ

เลงท่วงทำนองของเครื่องดนตรีชั้

์ราวคางคกที่จำแลงมาเป็นมนุษย์ ทว่าเขากลับม

ใบหน้าเห่อร้อนผะผ่าว แม้นนางได้คอยจับชีพจรให้เขาและจัดหา

่นางเองก็เริ่มมีใจให

ดต้อนคนจรจัดไปขายอย่างผิดกฎหมาย เดือดร้อนถึงนางอัปลักษณ์ผู้นี้ที่เก็

ง จวบจนกระทั่งนางหนีออกมาได้ วิ่งมาด้วยมือที่ถูกมัดและ

แส้นั้นจะฟาดมาอีกครั้งที่กลางหลัง เสียงเนื้อกระทบกับแส้หนังทำให้นางนึ

้ สองแขนแกร่งหยัดกับพื้น ดวงตาฉายแววด

ด้วยมือเปล่าก่อนจะกระตุกเอาร่างของพ่อค้าทาสผู้นั้นมาและชกมันด้วยหมัดและกำปั้นที่แข็ง

งดีที่ชายผู้นี้ไม่ได้ฆ่าคนต่อหน้าของนาง มิเช่นนั้นห

ง ท่าทีกระดากอายยามกล่าวชวนเชิญให้ค้างอ้างแรมด้วยกันนั้นทำให้ชายหนุ่มถึงกลับ

หวินใคร่ค

ารตกหลุมรั