icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ฮูหยินของข้าเป็นบุรุษอย่างนั้นรึ

บทที่ 3 ไม่รับเงื่อนไข

จำนวนคำ:1786    |    อัปเดตเมื่อ:13/01/2022

เหตุใดต้องมาถามนางด้วยเล่า ว่ากินข้าวรึยัง" ฮูหยินให

อต้องลงโทษน

ยนไม่ยอมเ

ญ่ เขาเสีย กระนั้นเขาจึง

!!! แล้

ก ทั้งสองคนพลันก้าวเท้า ออกไปจา

ามร้อนรน ราวกั

่านพ่อที่เป็นห่วงเจ้าค่ะ" นางมองบิดา

านแม่ทัพเเล้ว พ่อหวังว่า เจ้าจะดึงเขามาเป็นขุนนาง

ระโยชน์จึงพูดดีกับนาง เซียวหยาเเค่นยิ้ม ตาเฒ่าเห็นบ

จะดีต่อเจ้าให

รื่องเกี่ยวกับราชสำนัก หาใช่เรื่องที่คุณหนูในห้องหับอย่างข้าสามารถ สอดมือเข้าแทรกได้

ขอตั

า เดินออกจากห้องโถงรับรองอย่างสบายใจ นางจะ

ูกระต่ายน้อยในกรงอย่างมีความสุข เขาพลันชอบ

ณหนูรองปฏิเสธไป ทำให้ตาเฒ่าเซียวอี้พลันโกรธ นางมาก" เมื่อได้ยินหานต่ง รายงานเช่นนี้มุมปากหนาก็พลันยกยิ้ม

ดูนางต

รกันแน่ เขาได้ยินมาว่า นางเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในจวนเซียว

างสบาย เสี่ยวอ้ายมองเจ้านายกลับมาอย่างป

ูจะโดนนายท่านทำร้

ป็นฮูหยินในจวนท่านแม่ทัพเเล้ว" นางต้องใช้ท่านแ

พราะทำไมไม่ลงโทษ เซียวหยา เซียวอี้มองดูฮูหยินและบุตรสา

คว้น อย่างน้อยนางคงจะมัดใจเสิ่นจ้านได้

อยากเป็นฮูหยิน ขอ

เยี่ยงนี้ นา

พ แต่ทว่า ฝ่าบาททรงพระรา

่เจ้าชอบ ท่านแม่ทัพก็เป็นพ

รึท่า

นเรือนใหญ่จึงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เซียวอี้คิดในใจว่า อย่าได้โทษบิดาเยี่ยงเขาใจร้ายกั

ดีขึ้นมาหน่อย ตั้งแต่วันที่นางไปอาละวาด สาวใช้

ว่า คืนนี้ นายท่านจะจัดงานเลี้ยงขึ้นที

จึงได้มีแผนการร้ายแน่นอน หญิงสาวพลันยกยิ้มขึ้นมา "คืนนี้รอดูว่าเ

กลายเป็นข้าวสุข เซียวหยาไม่ยอมเป็นอันขาด ว

้ว พอตอนค่ำก็พลันเข้ามาที่จวนเซียวทันที อยากจะรู้นักใน

ให้คนสวมใส่ดูสุภาพและอ่อนโยน รวมทั้งเครื่องประดับปิ่นเงินเล็กน้อยบนศีรษะ ทำให้นางดูงดงามสมวัยยิ่งน

องเสิ่นจ้านคงจะมองหาเซียวหยา ใ

วยรึ" ชายหนุ่มพลั

ต่เรือน ท่านแม่ทัพอย่าได้สนใจนางเลย" เสิ่นจ้

ดูนางด

จ้าคะ" น้ำเสียงหวานพลันเอ่ยขึ้นมา สายตามองไปที่สาวใช้ให้รินสุรา ให้

จากนั้นพลันยกสุรากระดกเข้าปาก รสชาติ

ยงแรงที่นางได้ร่ำเรียนกับอาจารย์อันดับหนึ่งในเมืองหลวง ฮูหยินใหญ่พลันภูมิใจในตัวบุตรสา

ะ ได้หยุดหัวเราะทันที เสิ่นจ้านไม่คิดว่าสตรีที่แต่งกายเรี

ใหญ่" น้ำเสียงหวานพลั

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 รังแกคุณหนูรอง2 บทที่ 2 ลงโทษนาง มีหรือนางจะยอม3 บทที่ 3 ไม่รับเงื่อนไข4 บทที่ 4 ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก5 บทที่ 5 แม่ทัพกำลังจะกินข้า6 บทที่ 6 เซียวหยาโดนโบย7 บทที่ 7 ลำบากท่านแล้ว8 บทที่ 8 สหายใหม่9 บทที่ 9 ยังมีน้องสามที่คอยเป็นห่วง10 บทที่ 10 น้องสามช่างเป็นคนมีน้ำใจนัก11 บทที่ 11 ลงโทษเซียวเหยียน12 บทที่ 12 เตรียมงานแต่ง13 บทที่ 13 แผนร้าย14 บทที่ 14 เจ้าสาวตัวปลอม15 บทที่ 15 เจ้าสาวตัวจริง16 บทที่ 16 พบฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นเป็นครั้งแรก17 บทที่ 17 นางคือพี่สะใภ้ของข้ารึ18 บทที่ 18 ผ้าซับพรหมจรรย์19 บทที่ 19 ท่านผู้ตรวจการเซียวป่วย20 บทที่ 20 วางยาปลุกกำหนัดเสิ่นจ้าน21 บทที่ 21 องค์ชายสามฉู่อวิ๋นเป็นผู้รับกรรม22 บทที่ 22 อนุหลิงอยากรับใช้ท่านแม่ทัพ23 บทที่ 23 ท่านแม่ทัพโมโห 24 บทที่ 24 ตีสุนัขต้องดูเจ้าของ25 บทที่ 25 งานชมดอกเบญจมาศที่วังหลวง26 บทที่ 26 งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว27 บทที่ 27 แผนการชั่วร้ายในวังหลวง28 บทที่ 28 โดนลอบสังหารระหว่างทาง29 บทที่ 29 แววตาน้องสามมองข้าแปลก ๆ30 บทที่ 30 เจ้าขอทานน้อย31 บทที่ 31 การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของรัชทายาทเหลียง32 บทที่ 32 แม่ผัวกับสะใภ้ทะเลาะกัน33 บทที่ 33 เจ้าต้องหย่ากับเซียวหยา34 บทที่ 34 แผนร้ายของหลิงฮุ่ย35 บทที่ 35 ฮูหยินผู้เฒ่าป่วย36 บทที่ 36 งานวันเกิดที่งดงาม37 บทที่ 37 หลิงเหมยรนหาที่ตาย38 บทที่ 38 มีมือสังหารเข้ามาในจวนเสิ่น39 บทที่ 39 สังหารให้หมดคนในวัดเฉิง40 บทที่ 40 ตอนจบ