นางมารหมื่นบุปผา

ไปนั่งบนหลังอาชาสีเผือกโดยยอมเป็นผู้จูงม้าเดินเข้าไปยังหมู่บ้าน ท่าทีของเขาสงบเยือกเย็นดุจน้ำใต้ขุนเขา แววตากล้าแข็งของเขาบ่งบอกอะไรบางอย่างที่นางค

งยังจุดโคมไฟด้านหน้าและมีชายคนหนึ่งรูปร่างท้วมเตี้ยสวมชุดพนักง

ทราบว่าดึกดื่นเช่นน

ังม้า มีบุรุษร่างสูงในเสื้อคลุมสีดำจูงม้าสีเผือกซึ่งมีสตรีใบหน้างดงามนั่งบนหลังม้าตัว

กที่นี่มาก ต้องการหาที่พัก

าหารข้างในก่อนเถิด ในหมู่บ้านนี้มีโรงเตี๊ยมที่นี่เพียงแห่งเดียวเท่านั้น เรามีอาหารอร่อย

าและเห็นว่าหญิงแปลกหน้าที่เขาพึ่งพบนางเมื่อครู่มีสีหน้าไม่ใคร่ดีนัก ส่

อนเถิด เสี่ยวเอ้อก็บอกแล้วว่าโรงเต

ื่อยล้าจากการเดินทางไกลเต็มที จิ้นเหอจึงหั

ับเพื่อนของข

รับ..

ีผู้เดินทางไกลมาพักในโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ ของหมู่บ้าน

นนี้พวกเราจะพักที่โรงเตี๊ยมแห่งนี

ค

อมแขนของจิ้นเหอรับร่างอ้อนแอ้นนั้นไว้ได้เสียก่อน นางจึงอยู่ในอ้อมแขนของชายแปลกหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจหากก็จำต้องแสดงต่อไปว่านางก็เพียงสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งเท่านั้น จิ้นเหอประคองร่างนุ่มนวลหากก็รู้สึกถึงความแปลกปร

้ายังเจ็บข้อเท้

เจ็บอยู่แต่ก็

ก่อน เดี๋ยวข้าจะนำม้าไปเก็บไว้ที่ด้านข้างโรงเตี๊ยมนี่...เดี๋ยวข้าจะจัด

..เอ้

ี่รีบจัดการนำม้าทั้งสองตัวไปล่ามไว้ข้าง ๆ โรงเ