มนตราแห่งรัก (Yaoi)

้วยสีแดงสดตัดกับเรือนผมยุ่งเหยิงสีดำ ตามติดด้วยสองหนุ่มน้อย หนึ่งนั้นใบหน้างดงามราวกับเทพเซียน ค่อนข้างมอมแมมด้วยความซุกซน ใบหน้ายิ้มแย้มดวงตาสุกใสกวาดมองซ้ายบ้างขวาบ้าง มือบาง

าเอาตามข้างทางที่เดินผ่านมา จางหย่งปรายตามองคนที่ชื่อเลี่ยงเฟิ่งนึกใ

โถวลูกสุดท้ายของข้าลงไปเมื่อไม่นานมานี้เอง"เลี่ยงเฟิ่งทำเสียงเบื่อหน่าย

ันที นึกสภาพเด็กน้อยผู้นี้ยืนเคียงข้างเจ้า

เรือนร่างและใบหน้าทุกคนงดงามหมดจดเกินกว่าคนธรรมดาจะพบเห็น ดังนั้นระหว่างเดินผ่านเส้นท

ดก่อนได้หรือ

่ยงเฟิ่งส่ง

อามือกุมท้องเอาไว้ ร้อ

้าดูหน่อยเถอะ"ปาไช

่ปวดท้อง"เลี่ยงเ

วเถอะ ปาไช่ไปเป็นเพื่อนข

อี๋ซูไม่ฟังเสียง คว้าแขนปาไช่ลากหายไปในพุ่มไม้ท

ียงก่อน"อี๋ซูใช้นิ้ว

คู่หมอบอยู่ในพุ่มไม้สายตา

ขาตอนเป็นไข่ จึงเห็นข้าเป็นมารดาของเขาไปเสียแล้ว"ปาไช่ทำหน้าเหมือนกินยาขม มีหรือเขาจะไม่รู้ว่าวิหคสวรรค์มีหน้าที่อะไร แต่เพราะส

งไร"ปาไช่

อพวกนี้จะเป็นนายหญิงท่า

ิ่งนั่นเขาเป็นนกคู่กายเจ้าไปแล้ว ดีร้ายเจ้าคือนายของมั

ิตไม่น้อย ไม่รู้มาดี

ัว ดังนั้นพวกเรารีบหน

อ ขนาดเลี่ยงเฟิ่งมีวิชาไว้ป้องกั

ี๋ซูล้วงในอกเสื้อ หยิบห่อ

คืออ

หลั

แอบไปขโมยขอ

ป็นของท่านหมอยาปู๋หมิ่นต่างหากเล่า"อี๋ซูเ

รเจ้ามาอีก"อี๋ซูล้

านนี้เ

ขาวละเอียด เขาจึงจัดการเป่ามันให้ลอยฟุ้งในอากาศ ยานี่สามารถทำให้เซียนเทพทั้งหลายหลับไหลไปชั่วครู่ ปาไช่เป่าแ

ขาจะบาดเจ็บ

"ปาไช่ดึงแขนเพื่อนค่อยย่องออกจากพุ่มไม้ เมื่อพ้นสายต

กเราหนีพ้นหรื

ทิศทางของพวกเร

ไมล

ูไม้หลงทิศให้อี๋ซูดู

ดที่สุดเ

้องมีการเตรียมการล่วงหน้าเอาไว้ เผื่อความผิดพลาดของเจ้ายังไงล

ในนี้ก็แล้วกัน"ป

าจะไ

รือไม่ อาหารที่กักตุนไว้เจ้ากินจนหมดแล้ว"ปาไช่เดินไปบ่นไปจนเสียงหายไปแล้วพร้อมกับร่าง

นมาล้างใบหน้ามอมแมมของตัวเอง เสียงลมหายใจแรงและเหม็นราวกับซากศพกระจายไปทั่วแอ่งน้ำ อี๋ซูชะงักมือแล้วเงยหน้าขึ้นมองไปทั่ว ทว่าไม่มีสิ่งใดเป

ที่ปรากฏตรงหน้าคือเสือร่างใหญ่ หลังของมันเกือบจะชนเพดานถ้ำ กลิ่นลมหายใจของมัน

วยด้วย"อี๋ซูก

เหมือนกันข้าจะได้ไม่ต้องออกแรงให้เห

ไม่ว่าชนิดใดเมื่อได้รับหากกินไข่มุกนี้จะสลายไปหมด ทำให้คนและเทพเซียนเข้ามาเสาะหา แต่ยังไม่มีผู้ใดรอดชีวิตออกไปแม้แต่รายเดียว และเขายังเป็นสัตว์เทพในตำนาน

ยของมนุษย์ เจ้าเป็นตั

อข้าเป็นคนข

มาของไอนั้นทันที ชายหนุ่มรูปงามเหนือเทพเซียนอยู่ในชุดสีดำสอดสลับสีเงิน ใบหน้าสงบนิ่งหล่อเหลาทว่าดวงตาคมเรียวสี

ป็นใคร"เจ้

จ้า"หลิงไท่เอ่ยปากเสียงเ

ใครสามารถแตะได้แม้แต่เส้นขนของข้า เด็กปากกล้าอย่างเจ้าหรือจะมีปัญญา"มันเอ่ยเยาะเย้ยโดยไม่ได้สังเกตุง้าว

าจทะลวงออกมาได้จึงจำต้องติดอยู่ด้านใน เสียงอาวุธฟาดอากาศไปมาปนเสียคำรามจนผมยาวปลิวยุ่งเหยิง เขาได้แต่หลับตาปี๋ใช้หูฟังและเดาเหตุการณ์ตรงหน้า เผ่าวิหคนั้นมีหูดียิ่งเนื่องจากเผ่าวิห

ี่ใบหน้าชุ่มน้ำ สายตาคมไล่สำรวจใบหน้างดงามนั่นละเอียดมา

นี้ ใยข้าจะต้องสนใจว่าจะอยู

ท่นี่เอง เหตุใดท่านจึงมาระรานข้าด้วย ต่าง

ตอบ ใบหน้าดุดันน่ากลัวยิ่งนัก เส้นเลือดเริ่มปูดขึ้น

อถึงกับก้าวถอยหลัง มันยั

่อย

ดัง หลิงไท่บัดนี้ใบหน้าดำทะมึน เสียงกรามบดกันจนได้ยินเสีย

ระโจนหายไปในความมืดพร้อมเด็กหนุ่ม หลิ