แสงใต้เงา [ Chance Below Shadow ]

น้ำแข็งอยู่ปีหนึ่ง “ขอบคุณนะคะ” น้ำแข็งเอ่ย

แม้ใบหน้าจะไม่มีรอยยิ้มและดวงตาแวววาวหว่านเสน่ห์ แต่คำพูดนั้นก

คัญกับไมล์ม

ใช

คบกับไมล์มากกว่าเพื

แรก น้ำแข็งเองก็แปลกใจที่เธอพึ่งจะเห็นรอยย

ี่สวยงาม น่าจะเป็นรสชาเขียว เพราะครีมเป็นสีเขียวทั้งก้อน ขนมปังเป็นรสอะไรตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ แ

เมื่อหกเดือนก่อนแล้ว” ไมล์พูดออกไปด้วยเสียงราบเรียบ ทำเ

ไมล์ ไมล์ยิ้มเขินๆ ในตอนนั้น เขาวางแ

ๆกับไมล์ พร้อมวางมือบนมือของบุต

อบรูปไว้ในนั้น ศศิกานต์ยิ้ม ไมล์โตขึ้นมากจริงๆ เขาเป็นห่วงความรู้สึกของเธอจึงยิ้มกลับมาให้ก

ู่ไหนเนี่ย” ไมล

มีหรอ

เดินไปที่ปลายเตียง นั่งลงและล้วง

ตรประชาชนที่กำลังจะหมดอายุ บัตรเครดิตสองใบ เงินไทยน่าจะสักหมื่นกว่

นนี้เขาเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ศศิกานต์เลื่อนเสื้อผ้าเมื่อสี่ปีก่อนไปเรื่อยๆ จนตัดสินใจได้ในที่สุด “แม่ว่าลู

ิกานต์จัดการรื้อเสื้อกางเกงออกมาจากตู้เสื้อผ้าทั้งหมดและเดินออกจากห้องไป

ออกหาน้ำแข็งทันที เมื่อเดินลงมาข้างล่าง ส่งตะกร้าผ้าใบใหญ่ให้กับเด็กใน

สินใจลุกจากที่นอนเดินเข้าห้องน้ำ เวลาที่ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ไมล์ออกมาจากห้องน้ำใน ชุดนอนชุดเดิม แม้เขาจะทำภาระกิจตอนเช้าครบทุกอย่างแ

นไม่เคยปล่อยให้บ้านไร้ต้นไม้ มีทั้งต้นไม้ใหญ่และสนามหญ้าเขียวขจีทั่วทั้งพื้นดินในสวนกว้างด้านห

ในสวนตรงนั้น ไมล์หลับตาปี๋ไว้สักสิบวินาที และจึงตัดสินใจลืมตาขึ้นอีกครั้ง! ยังเหมือนเดิม ร่างหญิ

อ เขาขยับและเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่

้รับความสนใจจากเจ้าของห้องสักนิด เมื่อร่างสูงเดินลิ่วลงบันไดไปอย่างรวดเร็วด้วยสองขาที่มั่นคง จนกระทั่งมาถึง

ูกเด็ดดอกออกไป คิ้วเข้มสีน้ำตาลมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัย แต่ไมล์ก็ไม่ได้เอ่ยถามใครในบ้านรวมถึ