จอมใจมาเฟีย [ Mafia’s Beloved ] SET : Romance Of Mafia 5th

“จริงสินะ! ขอบใจที่ย้ำเตือนสติว่าฉันเอ็ดเวิร์ด มาเยส เซนนิคอฟ ไม่ได้เป็นเจ้าของผู้หญิงคนไหนแล้ว ลาก่อน” น้ำใสพยายามนิ่ง แม้หัวใจกระตุกวาบกับน้ำเสียงที่แฝงปนความเจ็บปวดดังเข้าโสตประสาทแต่เมื่อน้ำใสคิดว่าคำว่าลาก่อนจะเป็นการสิ้นสุดระหว่างเธอและเขา เอ็ดเวิร์ดกลับเอ่ยต่อ... “ชีวิตฉันมีมิตร มีคนรัก มีศัตรู ในเมื่อเธอไม่ใช่สองอย่างแรก เธอก็คืออย่างสุดท้ายของฉัน เธอจะปลอดโปร่งจากฉันในสามวันนี้เท่านั้นหลังจากนั้นฉันล่าเธอ น้ำใส ลูเธอร์ ผู้หญิงทรยศ กลับไปหายใจให้ทั่วท้องให้เต็มที่” น้ำใสนิ่งกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก น้ำเสียงเยือกเย็นบอกเธอว่ามันเกิดขึ้นจริงแน่ แต่เธอจะยอมให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขากำหนดอย่างงั้นเหรอ ‘ไม่มีทาง’ แม้ใจอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าเธอรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง แต่เพราะรักมากอย่างไรเล่า! เธอจึงไม่ต้องการลากเขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ บนโลกใบนี้มีความชั่วร้ายมากมายนัก ทั้งเธอและเขาไม่มีทางจะกำจัดให้มันหมดไปได้ เธอก็ขอเพียงให้เขาอยู่ให้ห่างจากมันในขณะที่เธอกำลังวิ่งเข้าหามันอย่างไรละ...

“ว่างมากเหลือเกิน” น้ำใสหันกลับมาเมื่อเห็นและรับรู้ในสิ่งที่ต้องเห็นแล้วจากภาพโต๊ะที่เธอจากมา ‘เธอกำลังถูกวางยา’

“ก็ไม่ขนาดนั้นแต่เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะปล่อยให้ผู้หญิงอย่างเธอเข้ามาปั่นหัวเล่นๆช่วงเวลาหนึ่งและมาจากไปโดยไร้คำพูดสักคำอย่างงั้นเหรอ ฉันมีค่าแค่โน้ตสั้นๆ แค่นั้นเหรอ”

“คุณตามหาฉัน เพียงต้องการคำพูดเหตุผลที่ฉันทิ้งคุณมาอย่างงั้น เหรอ”

หึ “ถ้าแค่นั้น ฉันก็ถามเธอไปแล้วสิ!”

“แล้วคุณต้องการอะไร?” น้ำใสเอ่ยถามกลับอย่างรวดเร็ว เพราะไม่งั้น เอ็ดเวิร์ดจะเข้ามาทำอะไรต่อมิอะไรที่เธอกำลังทำอยู่พังแน่ๆ

“อีกสามวันเจอกัน หนีให้ไกล หนีให้พ้น หนีให้รอดนะ!” น้ำใส เคร่งเครียดมันไม่ใช่คำท้าทายแต่มันเป็นคำเย้ยหยันจากเขาต่างหาก เพราะทั้งเธอและเขาต่างรู้ดีว่าเธอไม่มีทางหนีจากการตามล่าของเขาได้ อย่างวันนี้เขามาดักหน้าเธอก่อนที่เธอจะมาเสียอีก

“เอ็ดเวิร์ด เราต่างคนต่างไปจากกันด้วยดีไม่ได้เหรอ?” น้ำใสลองเสี่ยงดู บางทีเธอเอ่ยกล่าวลาและบอกเลิกเขาไป น่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่า

“คงไม่” เอ็ดเวิร์ดยังมีแก่ใจตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ซึ่ง อารมณ์ใดๆ เขาทำเหมือนดั่งกับว่าคำถามนั้นเป็นคำถามทั่วๆไป

“ตามใจคุณแล้วกัน” น้ำใสนิ่งไปอึดใจและตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ หันหลังเดินกลับไปยังโต๊ะ เดินเกมตามแผนของตัวเองต่อไปเพราะมีชีวิตน้อยๆรอเธออยู่

“เจ้านาย ไอ้ผู้ชายคนนั้นใส่บางอย่างในแก้วเครื่องดื่มของคุณน้ำใสนะครับ” อาร์เชอร์อดย้ำอีกครั้งไม่ได้ เมื่อได้ยินการสนทนาทุกอย่าง และไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายยังปล่อยให้น้ำใสกลับไปเผชิญกับสิ่งนั้นอีก แม้ทั้งสองจะไม่ลงรอยกันนัก แต่ให้คนตาบอดที่มีหูและยังได้ยินอยู่ ก็ไม่มีทางตีความคำพูดและน้ำเสียงนั้นไปเป็นแบบอื่นเลย เจ้านายเขาแค้นรักฝังแน่นมากเลยละ

อืม “เธอก็รู้แล้วเหมือนกัน” เอ็ดเวิร์ดตอบกลับไม่แสดงอารมณ์ใดจน อาร์เชอร์และเจเนตมองตากันอย่างไม่เข้าใจ

อ๊ะ! เจเนต ร้องเสียงในคอ เมื่อสายตามองไปยังโต๊ะที่น้ำใสจากไป จู่ๆก็มีผู้หญิงที่เปรี้ยวจี๊ดจ๊าดอายุไม่มากเลยเดินเข้าไปหาไซม่อน พร้อมกับแก้วเครื่องดื่มในมือ เธอทรุดนั่งลงตรงที่น้ำใสนั่งอยู่ สายตาและร่างกายยั่วยวน ไซม่อนอย่างจงใจส่วนเอ็ดเวิร์ดเดินออกมาจากที่นั่น และกลับเข้าไปในรถแต่ยังรอฟังการรายงานสถานการณ์จากเจเนตดั่งเดิม

“ตอนนี้คุณน้ำใสกลับไปถึงโต๊ะแล้ว เหมือนสามคนกำลังเจรจาคุยอะไรกัน คุณน้ำใสสั่งให้เธอคนนั้นไสหัวไปซะก่อนที่ความอดทนของเธอจะไม่เหลือ...จากการอ่านปากเธอค่ะ” มุมปากของเอ็ดเวิร์ดกดลึก ความสามารถด้านนี้แหละของเจเนตที่เขาต้องการและท่านอดัมก็หาคนที่เขาต้องการมาให้ตามคำขอและการรายงานอย่างต่อเนื่องก็มาเรื่อยๆ...แม้เจเนตเป็นคนที่มีความอดทนต่ำแต่ความสามารถในการอ่านปากเธอไม่ธรรมดาและเธออ่านได้หลายภาษาเสียด้วย

น้ำใสแสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจนที่ไซม่อนปล่อยให้ ผู้หญิงที่ดูน่าจะอ่อนวัยมากแต่ใช้การแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดจ๊าดมากลบเกลื่อนเพื่อมายั่วยวนเข้าถึงเนื้อถึงตัวไซม่อน น้ำใสที่ทรุดนั่งตรงข้ามยื่นมือไปหยิบแก้วของตนขึ้นมา หลังจากที่ปล่อยประโยคที่สอง “ไซม่อน ถ้าคืนนี้คุณต้องการยายเด็กคนนี้งั้นฉันไปก่อนก็ได้” น้ำใสเอ่ยพร้อมกับยกแก้วของตัวเองขึ้นจรดปาก แต่เธอยังไม่ดื่มมัน เธอเพียงต้องการสูดกลิ่นแยกแยะชนิดยาที่ไซม่อนใส่เข้าไปในแก้วเครื่องดื่มของเธอ แต่...

“ไม่จำเป็น เราสามคนก็ได้นะคะ” หญิงสาวเปรี้ยวจี๊ดเอ่ยออกมา ทำให้น้ำใสที่กำลังทำทีจะดื่มเครื่องดื่มที่อยู่ในแก้วชะงัก

ซาดดดด ด้วยความเหนือการคาดหมาย น้ำใสสาดเครื่องดื่มนั้นใส่แผ่นอกหญิงสาวฝั่งตรงข้ามไปทันที “ฉันไม่มีรสนิยมแบบนั้น” เธอพูดจบวางแก้วและเดินจากไปในทันที ไซม่อนที่เงียบมาตลอดถึงกับเบิกตากว้างและเมื่อดึงสติของตัวเองกลับมาในวินาทีต่อมา เขาลุกและเดินตามน้ำใสไปทันทีปล่อยหญิงสาวจี๊ดจ๊าดกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอที่เผยออกมาเพียงแว็บเดียวไปอย่างไม่สนใจ แต่รอยยิ้มของเธอนั้นหาได้รอดพ้นสายตาของเจเนตที่คอยจับตามองอยู่ แม้มีเพียงแว็บเดียวแต่สิ่งที่เห็นก็ถูกรายงานไปให้เอ็ดเวิร์ดรู้

“ออกกันมาได้แล้ว” เอ็ดเวิร์ดพูดสั้นๆสายตามองไปยังทางออกสถานบันเทิง และเขาก็เห็นร่างบอบบางของน้ำใสออกมา และห่างไปอีกหน่อย คือไซม่อนที่เดินตามมา “น้ำใส เธอกำลังจะทำอะไรกันแน่ เอาเถอะ! ฉันจะเล่นไปตามแผนของเธอและตามเก็บดอกเบี้ยจากเธอทุกๆสามวันไปเรื่อยๆ” เอ็ดเวิร์ดกล่าวเยียบเย็นอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น เมื่อเขาปิดระบบการติดต่อกับ อาร์เชอร์และเจเนตไปแล้วหลังคำสั่งสุดท้ายนั้น