จอมใจมาเฟีย [ Mafia’s Beloved ] SET : Romance Of Mafia 5th

“คุณต้องการอะไร”น้ำใสหันกลับไปเมื่อเธอเองก็รู้สึกถึงการติดตามและประชิดตัวมากขึ้น

“โรส” ไซม่อนเข้าประชิดน้ำใสอย่างรวดเร็ว และเธอคาดไม่ถึงว่า ไซม่อนที่เข้าถึงตัวเธออย่างรวดเร็วมือข้างหนึ่งจะคว้าปลายคางเธอไว้พร้อมกับดึงดันจนแผ่นหลังของเธอแนบกับกำแพงทันที “หรือว่าให้เรียกว่าคุณลูเธอร์ดีละ”

น้ำใสกัดปากตัวเองไว้ ไซม่อนรู้ว่าเธอเป็นใครมาตลอด เขาถึงใส่ ไซยาไนต์ในเครื่องดื่มของเธอ เพื่อที่จะกำจัดเธอทิ้งอย่างเลือดเย็นในทันที โหดร้ายสิ้นดี คนแบบเขาช่างประมาทไม่ได้เลย

“ก็ดี! ถ้ารู้กันแล้วนายก็รู้สิ่งที่ฉันต้องการ” น้ำใสเค้นเสียงเปล่งออกไป แม้เธอจะเจ็บไม่น้อย เพราะไซม่อนออกแรงบีบใบหน้าเธอจนเธอรู้สึกว่ากรามจะหักในอีกไม่นานแน่ๆถ้าเขายังไม่ผ่อนแรง แม้เธอจะแข็งแรงแต่ร่างกายเธอก็บอบบางตามฉบับกระดูกผู้หญิงอยู่ดี

“เอามือแกออกมาจากเธอซะ!!!” เสียงเหยียบเย็นดังมาจากด้านหลัง พร้อมกับปลายกระบอกวัตถุเย็นเยียบที่ไซม่อนรู้ว่าคืออะไรจ่ออยู่ที่ด้านหลังตรงตำแหน่งหัวใจของเขา ไซม่อนมุ่นคิ้วเมื่อเขาไม่รู้สึกตัวเลยก่อนหน้านี้ว่ามีอันตรายกำลังเยื้องย่างเข้ามาจากด้านหลัง ผู้ชายด้านหลังเขาเป็นใครกัน

“นิ้วแกที่จะลั่นไกกับแรงมือฉันที่จะหักคอผู้หญิงคนนี้ อะไรจะเร็วกว่า

กัน”

“ใครจะเร็วกว่าไม่สำคัญ เพราะฉันยังเป็นคนที่มีลมหายใจอยู่” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยเสียงเยือกเย็นไร้ความรู้สึกจนไซม่อนรู้สึกว่าผู้หญิงในกำมือเขาไม่ได้สำคัญกับคนที่จ่อปืนอยู่ด้านหลังเขาเลย

“โอเค...โอเค ฉันปล่อยผู้หญิงคนนี้ ส่วนนายก็ปล่อยฉัน” ไซม่อนต่อรอง

“ไม่ ไม่.../หุบปาก!!!” น้ำใสที่ร้องบอกปฎิเสธ เธอจะเสียไซม่อนไปไม่ได้ เพราะเขาเป็นเบาะแสสำคัญของเธอ แต่คำร้องของน้ำใสถูกสกัดกั้นด้วยเสียงเยือกเย็นของเอ็ดเวิร์ด

ไซม่อนค่อยๆคลายมือออกและค่อยๆขยับถอย ในขณะที่เอ็ดเวิร์ดก็ทำตามคำพูดที่ลดปลายประบอกปืนแต่ยังเล็งไปที่ไซม่อน “ไสหัวไปซะ!” เอ็ดเวิร์ดบอกกับไซม่อน ทำให้ไซม่อนไม่พอใจเป็นอย่างมากแม้จะพยายามมองใบหน้าคนตรงหน้าแต่ก็ไม่อาจเห็นได้ชัดนัก ชายร่างใหญ่กำยำใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครามีฮูดสวมทับไว้และจุดที่พวกเขาอยู่แสงก็น้อยมาก ไซม่อนจึงไม่อาจเห็นใบหน้าคนที่มาช่วยเหลือน้ำใสได้ชัดๆ แต่ที่แน่ๆ เธอรู้จักผู้ชายคนนี้

ไซม่อนเดินจากไปไม่เร็วและไม่ช้า ครั้งนี้เขายอมปล่อยน้ำใสไป แต่ถ้าเจอกันคราวหน้า เขาจะจัดการกับเธอให้สาสมคงไม่ให้สบายแบบที่ผ่านมาแล้ว น้ำใสคือหนึ่งในสามคนที่มีใบสั่งเก็บจากองค์กรลับที่เธอหลุดออกมานานหลายปีแล้วเธอจะไม่ขึ้นอยู่ในบัญชีเลยถ้าเธอไม่แกว่งเท้าหาเสี้ยนตั้งแต่แรก...องค์กรมีแผนสำหรับเธอคนนี้แล้ว หล่อนจะได้รู้ว่าที่แท้ตัวเองก็เป็นเพียงแค่นางนกต่อ...

“ตามมา” เอ็ดเวิร์ดออกคำสั่งกับน้ำใส เมื่อเธอยืนนิ่ง

“ไม่ไป” เอ็ดเวิร์ดแสยะยิ้มมุมปากทันที และหันไปมองน้ำใสด้วย แววตาที่ทำให้น้ำใสต้องลอบกลืนน้ำลาย ‘ความน่ารักในตัวผู้ชายคนนี้ไปไหนหมดนะ’ น้ำใสคิดในใจ

“หลังจากสิ่งที่เธอทำกับฉัน เธอคิดว่าฉันจะใจดีเข้ามาช่วยเธอฟรีๆอย่างงั้นเหรอ”

“ช่วย? ถ้าคิดจะช่วยฉันก็ควรต้องปล่อยฉันไปสิ แต่ท่าทางคุกคามแบบนี้ ไม่ต่างกับหนีเสือปะจระเข้เลย”

“จระเข้ที่เธอหมายถึง คือ ฉันที่เป็นผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวของเธออย่างงั้นเหรอ! แล้วต้องย้ำมั้ยว่าฉันเป็นผัวที่เธอทิ้งมา ตอนนี้ฉันเปลี่ยนสถานะเป็นจระเข้ไปแล้วอย่างงั้นเหรอ” น้ำใสหน้าแดงฉับพลัน เอ็ดเวิร์ดไม่เคยใช้คำแบบนี้กับเธอ มันหนักไปนิดสำหรับคนที่อ่อนหวานน่ารักอย่างเอ็ดเวิร์ด เธอทำอะไรลงไปละเนี่ย!

“ไม่ไป” น้ำใสทำเป็นไม่ได้ยินและสนใจคำพูดแหน็บแนมเธอยืนกระต่ายขาเดียวยืนยันคำตอบเดิม

“เธอคิดว่าฉันจะไม่กล้าใช้กำลังกับเธออย่างงั้นเหรอ” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยพร้อมกับย่างเท้าเข้าไปประชิดตัวน้ำใสทันที แต่สิ่งที่เอ็ดเวิร์ดคาดไม่ถึงคือน้ำใสมีมีดพก ทันทีเช่นกันที่น้ำใสดึงมันออกมาจากต้นขาของเธออย่างรวดเร็ว ตอนแรกเธอกะจะไว้ใช้ยามจำเป็นกับไซม่อน แต่เอ็ดเวิร์ดเข้ามาขวางไว้ก่อน

“คงไม่ลืมนะว่าฉันชำนาญการใช้มันมากแค่ไหน” น้ำใสเอ่ยกับ เอ็ดเวิร์ดโดยที่มือจับอาวุธไว้มั่นพร้อมสำหรับการใช้งานได้อย่างไม่ลังเล ถ้าเอ็ดเวิร์ดจะคุกคามเธอ

“มาลองกันสักตั้ง” เอ็ดเวิร์ดเข้าหาน้ำใสอย่างไม่มีคำว่ากลัว ฝีมือเธอมีหรือว่าเขาจะไม่รู้ เธอเก่ง เธอชำนาญ ใช่เธอเป็นแบบนั้น แต่ความฉลาดของเธอหายไปไหนหมดนะ! คิดจะใช้ฝีมือของเธอมาปะลองกับเขาอย่างงั้น เหรอ...จุดอ่อนของเธอเขารู้ดี แม้เธอจะปรับและแก้ไขตามคำแนะนำของเขาแล้วก็ตามในหลายๆจุด แต่เธอก็ไม่มีทางเอาชนะเขาได้อยู่ดี

เจเนตและอาร์เชอร์กลายเป็นผู้ชม แม้อาร์เชอร์จะติดตามเอ็ดเวิร์ดมาก่อนเจเนตและเคยใกล้ชิดน้ำใสมาบ้างแม้ช่วงสั้นๆ ตอนนั้นเขาก็เห็นแค่ความสดใสน่ารักของน้ำใส ไม่เคยเห็นบทบาทแบบนี้ของเธอมาก่อน แม่เจ้า! ผู้หญิงคนนี้เก่งชะมัด เธอไวมาก แม้จะสวมกระโปรงและรองส้นสูง แต่ให้เธอเก่งและมีอาวุธในมือก็ตามทีแต่เธอกลับเป็นฝ่ายที่ถูกเจ้านายเขารุกเสียมากกว่า และอาร์เชอร์ก็มองออกว่าเจ้านายเองก็ออมมือให้กับเธอไม่น้อย เขาใช้มือเปล่าซัดหมัดใส่น้ำใสที่เธอก็หลบหลีกได้ทุกกระบวนท่าได้อย่างน่าดูชม และมีบางจังหวะที่อาร์เชอร์เห็นว่าเจ้านายลดกำลังและความเร็วลงเมื่อเห็นว่าการเคลื่อนไหวของเธอช้าลงเป็นแบบนี้ทั้งคืนก็หาผู้ชนะไม่ได้แน่ๆ...เฮ้ยยยยย ‘ความรักหนอความรัก’