จอมใจมาเฟีย [ Mafia’s Beloved ] SET : Romance Of Mafia 5th

“น้ำใส สำหรับฉันแล้วเธอสำคัญกับฉันเท่าๆกับเมแกน เธอรู้ใช่มั้ย”

“อื้ม! ค่ะเจ้านาย” น้ำใสปาดน้ำตาที่ไหลออกมาทิ้งไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่เกี่ยวข้องกับเขาทางสายเลือดแต่แค่ภารกิจที่เธอถูกส่งไปช่วยเขาครั้งเดียวเมื่อหลายปีก่อน การเจอกันครั้งแรกระหว่างเขากับเธอที่บุกบ่าฟันฝ่าเอาชีวิตเกือบไม่รอดมาด้วยกัน เขาถึงกับยอมจ่ายเงินมหาศาลกับงานอีกหนึ่งงานเพื่อแลกกับเธอออกมาจากองค์กรนั้น ลูสจะรู้สึกอย่างไรถ้าทุกอย่างที่เขาทุ่มเทให้กับเธอกำลังสูญเปล่าเมื่อเธอกำลังจะกลับไปสู่ความชั่วร้ายแบบที่ชาตินี้คงไม่มีใครอยากพบเจอเลย

อำนาจบารมีของลูสคุ้มครองเธอมานานนับหลายปี เขาเป็นใบเบิกทางให้เธอได้มีชีวิตปกติ เธอกำลังจะแต่งงานมีครอบครัวกับชายที่แสนดีสำหรับเธอ...

ครัก! เธอวางสายจากลูสเมื่อลูสรับปากแล้วว่าจะจัดการเรื่องของเอ็ดเวิร์ดให้ ตอนนี้เธอแค่รอ เธอไม่สามารถออกไปจากห้้องพักในสภาพแบบนี้ได้ เธอกำลังผู้ช่วยเฉพาะกิจ ฮานน่ากำลังจะมาหาเธอที่นี่ หญิงสาวเปรี้ยวจี๊ดที่เธอสาดเครื่องดื่มใส่เมื่อคืน หลังจากที่เธอทำแบบนั้นแล้วเธอก็สร้างสถานการณ์ให้ไซม่อนออกมาจากตรงนั้น ไซยาไนย์ ไม่ปลอดภัยนักถ้ามันกระทบต่อร่างกายไม่ว่าจะรูปแบบไหน

ก็อก ก็อกก็อก ก็อก เสียงเคาะตามสัญญาณ น้ำใสเปิดประตูทันที

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอละเนี่ยโรส!” ฮานน่าร้องออกมาอย่างเหลือเชื่อเมื่อมองสภาพเพื่อนสาว

“เรื่องมันยาว แล้วเรื่องที่บอกให้ทำเป็นไงบ้าง” น้ำใสหวาดระแวงเกี่ยวกับเอ็ดเวิร์ดเธออยากรู้ว่าเขายังแอบสุ่มเธออยู่มั้ย และเมื่อฮานน่าเปิดภาพที่เธอบันทึกในโทรศัพท์ให้น้ำใสดู แม้ไม่ค่อยชัดนักแต่เธอก็ไม่ได้ลืมรถประจำของเอ็ดเวิร์ด

“เธอจะเอายังไง” น้ำใสครุ่นคิด เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เพราะถ้าเขาสุ่มเธออยู่แบบนี้อีกไม่นานเขาต้องบุกกลับเข้าอีกถ้าเขายังไม่เห็นเธอออกไป

กรี้งงง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเอ็ดเวิร์ดดังขึ้น “เจ้านายครับ คุณน้ำใสทำอย่างที่เจ้านายคาดการณ์ไว้จริงๆครับ เธอลอบออกจากโรงแรมด้วยชุดของพนักงานโรงแรมทางด้านหลังไปแล้วครับ” เอ็ดเวิร์ดเผยรอยยิ้มออกมา เสียงสตาร์ทรถดังขึ้น เขาต้องกลับไปตามคำเรียกหาของลูสที่มีเรื่องต้องคุยกับเขา เวลามันลงตัวจนน่ากลัวว่าจะเป็นแผนของลูส เอาเถอะ! เขาอุตส่าห์ทำตามคำขอร้องของน้ำใส ก็ช่วยเล่นไปตามน้ำเสียหน่อย

“จะนั่งมองหน้ากันอีกนานมั้ย” ลูสเอ่ยถามอย่างหัวเสีย เมื่อเจอคนกำลังพาลเกเรใส่ซึ่งๆหน้า

“เรียกมาเองนะครับคุณน้องเขย” เอ็ดเวิร์ดพาลเกเรใส่จริงๆ ซึ่งเวลาปกติเขาไม่เป็นแบบนี้หรอก

“ก็รู้อยู่แล้ว จะไปไหนก็ไปเลย แต่อย่าไปยุ่งกับน้ำใส...สัก...สักวันสองวันแล้วกัน” ฮึ เอ็ดเวิร์ดหัวเราะเสียงในคอ

พรึ่บ! “คุณน้องเขย...ไหนๆก็เจอหน้าแล้ว ขอถามหน่อยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับองค์กรที่นายพาน้ำใสออกมาบ้างมั้ย” ลูสเคร่งเครียดในทันที

“ไม่อยากให้นายเข้าไปยุ่ง”

“แต่น้ำใสกำลังเข้าไปยุ่งกับพวกมัน...นายรู้!” คิ้วหนาของลูสขมวดเข้าหากัน เมื่อเอ็ดเวิร์ดมองเขาออกในทันที

“พอจะมีข้อมูลอยู่บ้างสินะ...น้ำใสเคยเป็นสมาชิกขององค์กรที่ชื่อว่า ดาร์กมูนโค้ดเนมของเธอคือโรส น้ำใสเป็นมือหนึ่งในรุ่นของเธอ”

“มือหนึ่ง! หมายความว่าไง”

“เธอต้องเป็นที่หนึ่งเท่านั้น รางวัลของมันคือการยังมีชีวิตอยู่ แต่กว่ารางวัลนี้จะมาอยู่ในมือเธอ ต้องมีเด็กวัยเดียวกับเธอล้มตายไม่น้อยด้วยน้ำมือของเธอเอง” เอ็ดเวิร์ดรู้สึกถึงความชาวาบไปทั่วทั้งตัวในฉับพลัน ความจริงที่เขาไม่เคยรู้ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความกระจ่างใส แววตาที่ให้ใครได้จดจ้องมองก็อดไม่ได้ที่จะทำให้คนคนนั้นตกหลุมรักเธอ ที่แท้น้ำใสเธอต้องผ่านอะไรมาตั้งมากมาย

“เหตุผลอะไรที่เธอต้องกลับไปหาพวกมัน”

“ผมไม่แน่ใจ...เชื่่อเถอะ! ถ้ามันไม่สำคัญ นายคิดว่าเธออยากกลับไปคลุกคลีกับพวกที่จิตใจเป็นสัตว์เดรัจฉานแบบนั้นเหรอ”

“ทำไม!! ถึงไม่ห้ามเธอ”

“…ไม่ใช่ว่าไม่อยากห้าม แต่มันห้ามไม่ได้ ถ้าอยากให้เธอหยุด นายต้องล่ามโซ่เธอและขังเธอไว้ตราบนานเท่านาน...แล้วนายคิดว่านายจะทำกับเธอแบบนั้นได้มั้ย!” กรามแกร่งขบกัดแน่น เอ็ดเวิร์ดเขาเคยคิดว่าเขาคือคนสำคัญที่สุดของน้ำใส ใกล้ชิดเธอมากกว่าใครไปแล้วในปัจจุบันนี้ และเป็นคนที่รักเธอมากกว่าใคร แต่เขาต้องยอมรับความจริงว่าเขาไม่ใช่คนคนนั้นของเธอ ลูสเขาคนนี้ต่างหากที่ยังคงเป็นคนที่เข้าใจเธอดีกว่าเขา รู้จักเธอจริงๆกว่าเขา

เฮ้ยยย!!! ลูสถอนหายใจ ผู้ชายด้วยกันมองแว็บเดียวเขาก็มองออกว่าตัวเองล้ำเส้นมากไปแล้ว “เอ็ดเวิร์ด...นั่นเป็นน้ำใสในอดีต นาย...”

พรึ่บ! แต่เอ็ดเวิร์ดก็เดินจากไปเสียแล้ว ลูสได้แต่ถอนหายใจอีกครั้ง เขาก็ได้แต่หวังว่าเอ็ดเวิร์ดจะไม่ดึงตัวตนในอดีตของน้ำใสกลับมา ตัวตนที่เจ้าตัวไม่อยากจำ ไม่อยากได้มันอีกแล้ว “เอ็ดเวิร์ด...”