เล่ห์ร้าวรัก
ประเท
ายน
มมี
เรียก ร่างผอมเพรียวผิวน้ำผึ้งเจ้าของดวงหน้านวลใสแต้มบลัชออนเนื้อแมตต์สีพีชอมส้มอ่อนปรากฏรอยยิ
นต้องวิ่งเลย แม่ไม่
บแขนอ้วนรอบคอมารดาก่อนจะกดจมู
เวลาแล้วนี่ วันนี้เร
ินก
. ไส้กร
ือฮ
้อมขึ้นฟ้าสิมิลันหันไปมองหญิงรูปร่างอวบวิ่งกระหืดกระหอบ
้องอาร์มไวมาก พี่ต
ะ แกคงเห็นว่
ค่ะ แต่คุณกำลังมองไปทางลอนด
ียบ “วันนี้พี่กลับก่อนได้เลยนะคะ เด
เค้าจะว
จ้ะ เดี๋ยวม
ี้ยงเด็กน้อยรับคำก่อนจะ
กันสามปีเดินลับตาก่อนจะก้มดูนาฬิกาข้อมือด้
มว่าวันนี้เ
ะดุ้งสุดตัวทรุดนั่งตรงกันข้ามแล้วลูบศีรษ
รึยั
ต่ไม่เห็นแม้เงาจึงหันกลับมาหามารดาด้วยสีหน้า
งติดธุระแ
จร
ดดี้ได้
ไม่หยุดโอดครวญ สิมิลันกลั้นยิ
องคนก็ได้นี่นา หรือว่าอาร์ม
็กน้อยพูดพลางทำตา
จะยื่นแก้มให้ “งั้นหอมก่อน เด
้า
สื้อสเว็ตเตอร์สีเทาหม่นหยิบไวท์ช็อกโกแลตลูกกลมในขวดโหลแก้วขน
ของหนู แต่ให้ก
ตะโกนลั่นแล้วหอมฟอด
ะเปลือกอย่างรีบร้อนก่อนจะใช้ลิ้นเลียแวบหนึ่งแล
ย่อ
อมมี้ให้ลูกเดียวแล้ว
ค้
ป้อม ๆ หยิบชิ้นช็อกโกแลตกำลังจะใส่ปาก ทันใดเสียงหวูดเ
อยร้องไห้จ้าชี้มือชี้ไม้ สิมิลันมองตามไวท์ช็อกโกแลตกลิ้งไปชนขอบเหล็กก่อนจะ
ด้านข้างของคนที่ยืนอยู่ตรงกาบเรือเยื้
ล่อนต
งเห็นในระยะไกลอย่างลอนดอน
้น แต่ยิ่งมองกลับยิ่งคิดถึงจนไม่รู้ตัวว่าเผลอแสดงความรู้สึกส่วนลึกในใจออ
. อาร
่าร
ยงประโยคสั้น ๆ แล้วหอมแก้มมารดาพล
้ะ มอมมี้
วช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นมากอดแนบอก ทันใดก็ปรากฏร่างใหญ่ในชุดโอ
น... พี่มา
ร์มร้องลั่นดี
วใช่ไหม
คำทั้งสีหน้าและน้ำ
พอเป็นอิสระเด็กน้อยก็กระโจนเข้าหาอ้อมแขนแข็งแร
ห็นทีมอมมี้ต้อ
าร์มก็ดีใจมากแล้ว” สิมิลันแบ่งรับแบ่งสู้
ในเมื่อพี่เป็นแด๊ด
แผ่ว จ้องมองภาพความสนิทสนมของบุตรชายกับชาย
รคิดถึงใคร
คือครอบครัว คือส
ว่า อาร์มอยาก
น้อยตอบยืนยัน
ชานนท์ว่าพลางชี้มือไปด้านหน้า เด็
รีโก
มื่อครู่ ก่อนที่ชานนท์จะหันกลับมาส่งรอยยิ้มใจดีมาให้ทั้งยังกระชับร่างกลมป้อมด้วยแขนข้างหนึ่ง อีก
นายืนอยู่บนกาบเรือที่เพิ่งแล่นผ่านสะพานฮังเกอร์ฟอร์ดไป ชายหนุ
งลอนดอนอายที่ตั้งอยู่ริม
นกลับมายามที่เรือแล่นเข้าใกล้จนลอนดอนอายผ่านเข้ามาในครรลองสา
ะพามินไปแต่งง
โอมกำลังฝัน
นคิดอย่าง
ต้องเล่นเพลงโปรดของ
Rain เนอะ ฉันจะซ้อมต
ว่าสักวันจะพาหล่อนมาที่นี่มายังสถานท
งหล่อนอยู
งเขาก็อยู
อาย’ ดวงตาข
งเขากับหล่อน ซึ่งครั้งหนึ่งเป็นคนที่รักกันสุดหัวใจ แต่ต