นางบำเรออุ้มรัก

ีที่

นหญ้าสีเขียวขจีผืนใหญ่ปลูกเต็มพื้นที่ ดูรื่นตา รื่นใจยามเยี่ยมมอง ลมเย็นๆ ที่มาพร้อมกับแสงแด

หนึ่งเท่

นตรงศาลาไม้ระแนงใต้ต้นหูกวางต้นใหญ่ ความรู้สึกยามได้มองภาพตรงหน้าค

อมกับรุ่งวดี ผู้เป็นแม่ รุ่งวดีเข้ามาอยู่ในไร่ดุจตะวันในฐานะภรรยาน้อยของเชษฐา ที่หลงรักหัวปักหัวปำ ไม่สนใจว่าการพาภรรยาน้อยเข้ามา

็ก สี่คือรุ่งวดีและห้าคือณัฐรวี ส่วนลูกชายคนเดียวของเชษฐากับเนาวรัตน์ ตอนนี้กำลังศึกษาปริญญาโทอยู่ประเทศอังกฤษ นามว่า เมฆา ที่ไม่รู้ข่าวเร

เอิญเกิดขึ้น เมื่อเมฆาไปเที่ยวกรุงโรมกับกลุ่มเพื่อน ซึ่งบิดาได้พาภรรยาน้อยไปเที่ยวสถานที่เดียวกันพอดี

ียนต่อให้จบ เมฆายอมทำตามที่เนาวรัตน์ร้องขอ เพราะความสำเร็จของเขา คือความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในหัวใจคน

หลัง ทำให้ณัฐรวีดึงตัวเองจากอดีต หันมามองต้นเสียงที

คนเดียวของณัฐรวี อีกทั้งหล่อนยังรู้ทุกเรื่องที่เกิดกับเพื่อนรักค

ฐรวีตอบ ก่อนหันไปม

นแกนั่งมองทุกวัน ไม่เบื่อหรือไง ฉั

นนก” ณัฐรวีต

แก” ปั้นด

ง ฉันจะได้มีปีกบ

ัฐรวีมานานหลายปี แล้วไม่รู้ว่า ความหวังจะเป็นผลวันใด ปั้นดาวเข้าใจคำพูดและ

นี่ได้ ไม่ต้องกลับมานะ ฉันไม่อยากเห็นนกตัวนั้นก

แต่ไม่ใช่กับณัฐรวี ไร่ดุจตะวันเปรียบเสมือนนรกในใจ นรกขุมลึกที่สุด ไม่มีเส้นทางใดให้ณัฐรวีตะเกียกตะกายขึ้นจากอเวจ

ล้วเหรอ เดี๋ยวถูกพ่อดุอี

่ะ” ปั้นดาวตอบ “ฉันว่าจะชวนแกไปเก็บมะม่ว

ินอยู่พอดี แ

ลัวเจ้าของไร่ที่ชังน้ำหน้าหรือจะพูดได้ว่า เกลียดณัฐรวีเข้ากระดูกดำเขม่นเอา ต่อหน้าค

จากศาลาไม้ระแนงเพื่อไปเก็บมะม่วงตรงข้างไร่ชา แต่ย

กวุฒิ ลูกน้องคนสนิทเมฆา เดินหน้านิ่งตามสไ

มแห้ง พยั

ัฐรวีซีดลงถนัดตากับประโยคที่ได้ยิน หล่อนรีบสาวเท้าเดินเร็ว