การแต่งงานที่ไม่คาดคิดของฉันกับ CEO
สิ่งที่อยู่ใน
นเหมือนถูกบีบ จน
บโทรศัพท์แล้ววิ่งออกไป โดยไม่ได้ส
ต่วิ่งไปอย่างไร้จุดหมายตามเส้นท
ี ต้องหนีไปให้ไกลจากมา
ว่า เหอซวี่จะไล่ตามฉันม
ิดไม่ออกว่า จะโทรหาใครได้ ณ ตอนนี้ แบตเตอร์รื่ในโทรศัพท์ก็ใกล
ด้ยินเสียงที่แหบแห้งเล็กน้อยของเพื่อนรักหลี
ยวู ใช่ม
ว่จ๊ะ ฉ
ิน ฉันจึงเผลอตกไปในทุ่ง จนเนื้อ
และโทรศัพท์ของฉันก็ดับไปเสียแล้ว ฉันวิ่งต่อไปด้วยเท้าเปล่าเท่า
เมื่อวิ่งผ่านร้านอาหารที่เราทานอาหารกัน
นนทางหลวง ฉันเดินไปตามถนนที่คดเคี้ยวตามภูเขา ฉัน
งที่คดเคี้ยวนั้น กำลังบอกเล่าเรื่อ
พัดผ่าน ฉันกลับรู้สึกหนา
่งทาง ฉันรู้สึกสิ้นหวังอย่างยิ่ง เมื่อจ้
เคยรู้จักธาตุแท้ของเขาแม้แต่น้อย ฉันตาบอด และ
ฉันอยากจะกระโดดลงจากหน้าผาเพื่อยุติเรื่องเร
ก็ตกอยู่ในอาการโคม่า ตลอดระยะเวลาหลายปีมานี้ มีฉันคนเดีย
ง ๆ ให้ฉัน และเขายังติดต่อมาให้กำลังใจผ่านทางวอตส์แอปป์อยู่เสมอ เขาคอยชี้แนะฉันอยู่บ่อยครั้ง จนฉั
ก็จะสูญเปล่า ไม่ใช่หรือ? ฉันยังไม่มีโอกาสได้เจอเขาและขอบคุณเขา
ยงยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ แต่ยังมีความแค้นที
้ขนาดนี้ สุดท้ายฉันก็เลือกที่จะไม่กระโดดลงจา
ม่เคยเสียใจ ที่ฉันเลือก
พยาบาท คอยเฝ้าหุบเขาแห่งนี้ไปชั่วนิรันดร์ ฉันจะต้องรีบหาทางกลับเข้าเมืองให
บนี้จะมีรถแท็ก
องเที่ยว ไฟหน้ารถที่ส่องมาตกกระทบ
ันอย่างเยียดหยัน และหัวเราะขำออกมา จากนั้น พวกเขาก็ขับรถจากไปพร้อมกั
หรือคนเร่ร่อนข้างถนน หรือไม่ก็เห็น
งแล้วครั้งเล่า ฉันก็ต
ื่อรอจังหวะ ทันทีที่เห็นแสงไฟรถสาดส่องมา