มนต์ไอยคุปต์

“ลุกขึ้นเถิดท่านพี่ หาควรต้องทำเยี่ยงนี้ไม่” เด็กชายวัย 12 ผู้ครองบัลลังก์ฟาโรห์ลุกขึ้นจากที่ประทับ แล้วเสด็จลงจากบัลลังก์อาสน์ พลอยให้พระราชวงศ์พระองค์อื่น และบรรดาขุนนางข้าราชบริพารในที่นั้นต้องลุกขึ้นยืนอย่างพร้อมเพรียง

“ฝ่าบาททรงมีสิ่งใดให้กระหม่อมรับใช้ ขอเพียงมีพระบรมราชโองการ กระหม่อมยินดีจักรับใช้เบื้องพระยุคลบาท”

“ท่านพี่... ข้าเพียงมีสิ่งหนึ่งอยากขอร้องท่าน ณ ที่แห่งนี้เราคือเครือญาติกัน แลข้าคือผู้อ่อนวัยกว่า การที่ท่านจักต้องเคารพแลก้มหัวให้ข้านั้น หาใช่เรื่องอันควรกระทำไม่ ทุกคนในที่นี้ก็คงคิดเช่นเดียวกับข้า”

พระราชดำรัสขององค์ฟาโรห์ทำให้ทุกคนในที่นั้นพากันชะงัก ยกเว้นเจ้าชายซาร์ซึ่งยังคงคุกเข่าก้มหัวให้กับพระองค์ กระทั่งรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างครอบลงบนพระเศียร

“ฝ่าบาท!!”

ไม่เพียงแต่เจ้าชายซาร์เท่านั้นที่ทรงตกพระทัย ทั้งพระราชวงศ์พระองค์อื่นๆ รวมทั้งขุนนาง ข้าราชบริพารทุกคนในที่นั้นก็ต่างพากันตกตะลึง เมื่อเห็นว่าองค์ฟาโรห์เชปซีสกาฟได้ทรงถอดพระมหาพิชัยมงกุฎของพระองค์ออกมาสวมให้เจ้าชายซาร์แทน