icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เสน่หากุมภัณฑ์ (ภาคเสริม แก้วอสุรา)

บทที่ 7 ภาระหน้าที่

จำนวนคำ:1892    |    อัปเดตเมื่อ:22/02/2022

ที

น้ำมันใส่ ยิ่งเป็นอสุราจากปรมะนครด้วยแล้ว ยิ่งไม่ควร เพราะแ

เจ้าวรรศก็ได้ทีเล่นละ

คหน้า กระทำเช่นนี้ถือว่าหมิ่นเกียรติปรมะเป็นอย่างย

จะขจัดแคว้นสราลีออกห่างจากเจ้าศวรรย์ดั่งที่บิดาต้องการเท่านั้น อีกอย่าง เขาจะได้รีบเร

หาได้เห็นดั

ห้สมกับความแค้นที่ถูกหลอกลวง แต่การิตเองก็พรั่นพรึงเช่นกัน เหตุเพราะก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งจะได้รับข่าวจากม้าเร็วของป

พราชพ่ะ

ว่าเป็นการิตซึ่งมีสีหน้าก

ิ่งใ

ีเรื่องจะท

ั้น เจ้าวร

มา ไม่เห็นรึว่าข้าก

่งปากว่า บัดนี้พระพักต

ยายามซ่อนเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายบริเวณขมับอย่า

รศยังมิอาจเสด็จกลับปรม

เจ้าวรรศมองหน้าผู้

าะเห

องค์ศวรรย์นั้น ล่วงรู้ถึงพระ

นพรึง ดวงตาเบิกโต เม็ดเหงื่อผุดพราย แล

ลับไปเพลานี

หงแน

รู้ได้ ป่านฉะนี้ พ่อยักษ์ใหญ่ของเขาคงถู

พื่อขอรับรางวัลจึงเป็นอันโมฆะ เจ้าวรรศรีบเก็บอา

ดขึ้น กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำฉันใด กระหม่อมก็ไม่คืนคำฉันนั้น ในเมื่อเสด็จพ่อของกระหม่อมพระราชทานพระราชานุญาตมาแล้วว่าให้กระหม่อมพำนักในสร

กันหายใจหายคอโล่งเป็นปลิดทิ้ง ก่อน

ม่ให้ขาดตกบกพร่อง สิ่งใดที่องค์ศวรรย์ประสงค์ ข้าจะจัดหามาให้ ขอเพียงให้เอ่ย

ิ่มราวกับว่าพึงใจ ทั้งที่จ

หนดการนั้น พ่อยักษ์น้อ

พ่อยักษ์ใหญ่นั้น...ก็ขอให้เป็นไปตามบุญพาวาสนาส่ง ลู

จ๋า...ลูกจ๋า

ไม่มีปี่มีขลุ่ย กษัตริ

ดรึไม่อง

นเพลานี้ เจ้า

ะเมตตากับกระหม่อม

ว่าเจ้าวรรศช่างไหลลื่นดุจปลาไหลในโคลนต

ฉันใด ลูกยักษ์ก็หล่

ะหม่อมก็ขอตัวไปพักผ่อนก

ิตเรื่องที่ถูกพ่อยักษ์น้อยจับได้ว่าร่วมมือกระทำแผนการชั่วกับพ่อยักษ์ใหญ่มาก

ันเป็นปลิดทิ้ง กระนั้นกษัตริย์สราลีก็หาได้ปล่อยให้เรื่องราวดำเนินไปเช่นนี้

ามใดๆ แต่ก็ใช่ว่าแผนการข

ิดาโดยพลัน สายตาที่ทอดมอง

ทรงหมายคว

อองค์ยุพราช ก็ไร้ซึ่งประโยชน์ใดๆ ที่จ

่อมพิชิตใจองค์ศวรรย์แ

ดียว แต่ผิดถนัด กษัตริย์สราลีท

ลั้งถึงเพียงนี้ พ่อไม่ลงโทษ

อยู่ ก็เห็นตรัสว่าไม่มีประโยชน์ที่จะใช้สิ่งใดล่อหลอกเพื่อเปิดเผ

กษัตริย์สราลีก็ทรงถอ

็ยังต้องทำทุกหนทางให้องค์ศ

บมองอย่างไม่เ

แต่อยู่ยั้งสราลีด้วยให้เกียรติและไม่ประสงค์ให้กษั

สด็จพ

ไม่ว่าอย่างไร เราก็ต้องดองเป

ราลีก็ตรัสแทรกขึ้นมาแล้ว อง

นเพลานี้กรุ่นโกรธเพราะถูกหลอกลวง แต่เขาดันถูกบีบบังคับให้ไปเกี้ยว

กกระทำการใดบ้าง แต่ก็ต้องยอมรับ

ล้ว เจ้าในฐานะองค์

ขาช่างยิ่งใหญ่เ

*

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 แฝดผู้พี่&แฝดผู้น้อง2 บทที่ 2 ดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน3 บทที่ 3 ตัวใครตัวมัน4 บทที่ 4 องค์ศวรรย์5 บทที่ 5 กลเล่ห์เพทุบาย6 บทที่ 6 อธิบาย7 บทที่ 7 ภาระหน้าที่8 บทที่ 8 เจ้าผักเหี่ยว9 บทที่ 9 หงุดหงิด10 บทที่ 10 เกี้ยวพาราสีได้อีกสักกี่น้ำ11 บทที่ 11 เจ้ายักษ์ขี้แกล้ง12 บทที่ 12 น้องช่วย ไม่ต้องเกรงใจ13 บทที่ 13 ถูกรังแกไม่เลิกรา14 บทที่ 14 ยักษ์จอมถ้ำมอง15 บทที่ 15 ตกอยู่ในสภาพน่าอดสู16 บทที่ 16 ดื่มโอสถปลุกกำหนัด17 บทที่ 17 น้องวรรศอยากเห็นพี่18 บทที่ 18 เบามือให้ ก็อย่าหวังว่าจะได้กลับตำหนัก19 บทที่ 19 เจ้าพี่ต้องถูกน้องรังแกทั้งค่ำคืน20 บทที่ 20 รังแกได้แต่ผู้เดียว21 บทที่ 21 พาเจ้าพี่ไปเล่นสนุก22 บทที่ 22 น้องจะรังแกเจ้าพี่หากไม่ยอมอยู่นิ่งๆ23 บทที่ 23 สั่งสอนบทเรียน24 บทที่ 24 ช่วยสนับสนุน25 บทที่ 25 ทนไม่ไหวอีกแล้ว!26 บทที่ 26 คะ...คุณพระ! เงาหัวไม่มีแล้ว!27 บทที่ 27 ร้องโอดโอย28 บทที่ 28 ห้ามเสียใจหรือเสียดายทีหลัง29 บทที่ 29 ถูกน้องต้องกายทีไร หายเหี่ยวทุกที30 บทที่ 30 องค์วรรศแห่งปรมะ31 บทที่ 31 แผลงฤทธิ์32 บทที่ 32 เจ้าเล่ห์เอาแต่ใจ33 บทที่ 33 ย้อมแมว34 บทที่ 34 ผู้ใดใช้ให้น่ารัก!35 บทที่ 35 ถูกพ่อยักษ์น้อยหมายหัวสำเร็จโทษ36 บทที่ 36 พ่อยักษ์น้อย37 บทที่ 37 จับเจ้าพี่ยัดลงหีบแล้วหิ้วกลับ38 บทที่ 38 เสน่หาของเจ้าวรรศช่างร้ายกาจ39 บทที่ 39 สายตาของน้องน้อย40 บทที่ 40 หลอกล่อ41 บทที่ 41 ยอมให้สักครั้งก็ได้42 บทที่ 42 สายตาของเจ้าศวรรย์43 บทที่ 43 เลือกราชองครักษ์44 บทที่ 44 ออดอ้อนไม่เพียงพอ45 บทที่ 45 เหตุใดถึงไม่มีขน 46 บทที่ 46 ภาพของสงวน47 บทที่ 47 ศิลายักษ์48 บทที่ 48 พรานอสุรา49 บทที่ 49 เครื่องยืนยันชั้นดี50 บทที่ 50 ค่ำคืนนี้ไม่เมามาย ไม่เลิกรา51 บทที่ 51 เจ้ายักษ์หิน! 52 บทที่ 52 สงสัย 53 บทที่ 53 สนใจใคร่รู้54 บทที่ 54 นี่มันน่าโมโหนัก!55 บทที่ 55 อย่าทรงดื้อด้าน56 บทที่ 56 เจ้ายักษ์ดื้อด้าน57 บทที่ 57 ขืนใจน้องที58 บทที่ 58 ยอมให้ทำตามใจ59 บทที่ 59 สหายเก่า60 บทที่ 60 เกษมสำราญ61 บทที่ 61 หึงหวง62 บทที่ 62 สั่งสอนเจ้าน้องน้อยแสนดื้อ63 บทที่ 63 ศิลายักษ์ภูเขาไฟ!64 บทที่ 64 ศิลาที่ตั้งตระหง่าน65 บทที่ 65 โอกาสหน้า66 บทที่ 66 ยั่วยวน67 บทที่ 67 องค์วรรศ68 บทที่ 68 ใช้อุบาย69 บทที่ 69 ความวัวยังไม่ทันหายก็จะพาความควายเข้ามาแทรก70 บทที่ 70 ดูแลทะนุถนอมน้องน้อย71 บทที่ 71 ปัญหาใดใคร่ก่อ ผู้นั้นก็ต้องย่อมสะสางเอง72 บทที่ 72 ชะตากรรม73 บทที่ 73 กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง74 บทที่ 74 แค่หนึ่งปี...75 บทที่ 75 ตราบนิจนิรันดร์76 บทที่ 76 ไม่ได้นอนร่วมเรียงเคียงหมอน77 บทที่ 77 แทนคำสัญญา78 บทที่ 78 เนื้อแท้79 บทที่ 79 เจ้าพวกยักษ์วุ่นวาย!80 บทที่ 80 ฟ้าไม่สางคงไม่เลิกรา81 บทที่ 81 เจ้าวรรศ...เจ้าศวรรย์ (จบ)