icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

V-vine ที่รักครับ...ขอรัดหน่อย [Human Trials Series: มนุษย์ทดลองยอดรัก]

บทที่ 7 ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

จำนวนคำ:2630    |    อัปเดตเมื่อ:18/10/2022

อนเพลียเพียงใดก็ตาม เหตุก็เพราะหัวสมองเ

ม่ได

ี่เป็นหลักฐานชั้นดีว่าไอ้หน้าห

ไม่มีหลักฐานใดๆ ที่บ่งบอกเลยว่าเป็นช่องทางที่ผู้ชายคนนั้นใช้เข้ามา ถ้าเขาบอกว่าถูกเถาวัลย์รัดแล้วเถาวัลย

แม้แต่คำเดียวถ้ายังไม่อยากถูกส่ง

่เกิดขึ้นก็รบกวนจิตใจเขามาก

ีก็ตอนที่โจเซโทรมาถล่มด้วยสองสาเหตุคือ หนึ่ง...เขามาทำงานสายกว่าปกติ และสอง... โจเซต้องการคำตอบอย่า

ข้ามาในอาคารได้ก็พุ่งตรงไปยังเรือนกระจก มาถึงที่ก็เห็นว่ามีโจเซยืนรออยู่แล้ว พอร้องทักปุ๊บ เขาก็ถูกโจเซสวดยกใหญ่ ก่อนจะตามมาด้วยการเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับกระถ

งแหละที่มอบหมายหน้าที่ให้ลูกน้องคนนี้มากเกินไป ก่อนจะได้แต่สั่งว่าให้ระมัดระวัง หากรู้สึกไม

พื่อทำงานศึกษาเถาวัลย์ป

องอยากพูด พูดจบก็ออกไป ไม่เปิดโอกาสให้เจ้าอรุณได้พูดบ้าง การขอยกเ

ำได้ ขอแค่อย่างเดียว... อย่าให้ไอ้บ้าน

องมองเถาวัลย์ที่พันกันเป็นวงรีตรงหน

ไป จะได้ไม่ต้องคลุกคล

างถี่ถ้วน เมื่อวานสำรวจแค่รอบนอก วันนี้จะต้องเก็บตัวอย่างแต่ละส่วนไปเป็นศึกษาอย่าง

บตานอน รอให้ดอกสุดท้ายมันบาน บัดน

รเน

เหยิง เขาวางของในมือลงบนเก้าอี้ เดินเข้า

ฏิกิริยาตอบสนองเ

ด้รับความเสียหาย แต่เพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเองต่างหาก เท่านั้นเขาก็เดินไปยังตู้เก็บของ หยิบถุงมือยาง

์ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆ ก็เจอเถาวัลย์เถาเล็กๆ

...

ไปอย่างนั้น ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จากเถาวัล

ะไรก็ถอยไป

งไปข้างๆ เดินกลับมายังที่เดิมแต่แล้วก็ต้อง

ไรอ

ินาทีก็ทำท่าจะเลื้อยไปตามลำตัวเขา ทำเอาเจ้าอ

อผ้าฉันอีกล่ะก็ จ

ด้วย เถาวัลย์นิ่งไปเพียงครู่คล้ายชั่งใจ

พุ่งตรงมาหา เท่า

้า ปลายเถาวัลย์ส่วนที่ถูกร่วงหล่นล

ข้ามาใต้เสื้อผ้

ยังไม่โดนตัวเลยด้วยซ้ำ ถึงก

รุณคิด แต่เ

ถาวัล

ก เป็นใครบางคนที่เป็นส่

ันกันเป็นวงรีค่อยๆ คลายตัวออกจากกันทำเอาเจ้าอรุณเบิกตาโต รีบกระถดถอยหนีอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกไ

ยวกับเมื่อค

กันเ

ไรเลย ไม่เห็นจะต

ปร่างเดิม ผู้ชายคนนั้นก็ยังโทงเทงเหมือนเดิม เนื้อตัวไม่มีอะไรปกปิด มีแต่เถาวัล

ากในเถาวัลย์นั่น แก้ผ้ามาอีกก็ทำเอาเขาตกใจมากแล้ว นี่ยังจะเดินเ

ว่านี้อีกนิดนึง ฉันตั

ดเฟิ้มหยุดก้าวเข้าหา ชี้

ายถึงเ

อนนี้มีอาวุธในมือแล้ว เขาไม่กลัวเท่าไหร่นัก

กษ์มหึมาได้ลงคอเลยเหรอ เป็นนักพฤก

นมัน ต่องแต่งหัวทิ่มอย่าง

ี่เขาจะมาทำอะไรอย่างนั้น เขาต้องป้องกันตัว ไ

เป็น

ถาม อีกฝ่ายเสยปอยผมที่

าเป็นใ

ะ! ถ้ารู้

ปอดคล้ายกับกำลังตั้งสต

เป็น

เดาด

ย้า เจ้าอรุณหงุดหงิดขึ้นมาทันตา นิสัยพื้นเพของเขาเป็นคนไม่ชอบอะไร

ไรมากนัก ถ้าไม่อยากถูกส่งเข้า

อนกัน ทำเป็นพูดไปอย่างนั้นให้อีกฝ่ายกลัวเท่านั้นแหละ ใครมั

คาญแล้วแต่ก็ยักโยกโย้ ยกมือขึ

ลยนะ หยอกนิดหยอกหน่อยก็

งานอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นแหละ แต่พอมาคิดว่าเห็นเด

ั้นก็แสดงว่าไอ้ที่เถาวัลย์มันเคลื่อนไหวได้เองอย่างอิสระ

บ้าตรงหน

นนี้อยู่ข้างในและควบคุมการเคลื่อนไหวของ

าไม่ใช่มนุษย์แ

คนตรงหน้าเห็นก็รู้ว่าเจ้าอรุณคงจะกลัวตัวเองซึ

ไม่มีอะไรหรอก ไม่อัน

่า! ยิ่งมารู้อย่างนี้

ยเป็นใคร

อบงำ เจ้าอรุณก็ช

ศาสตร์หนุ่มขู่ฟ่อก

ถึงขั้นนี้แล้ว

งไว้มั่น คนตรงหน้าไม่ได้มีท่าทียี่หระกับอุปกรณ์

ี่ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าเถาวัลย

ตาลง ไม่เข้า

ความว

วามว่าอย

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 รหัสทดลอง 2 บทที่ 2 พืชพรรณประหลาด3 บทที่ 3 ขอเถาหน่อย4 บทที่ 4 เถาวัลย์...5 บทที่ 5 หมดฤทธิ์6 บทที่ 6 ไม่ใช่ความฝัน7 บทที่ 7 ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ8 บทที่ 8 น้ำอะไรก็ได้9 บทที่ 9 รอยยิ้มชั่วร้าย10 บทที่ 10 มีประสบการณ์11 บทที่ 11 จะดูดยังไง 12 บทที่ 12 สาธิตให้ดู13 บทที่ 13 ผิดมหันต์14 บทที่ 14 เอาตัวรอดจากการถูกเถาวัลย์รัด15 บทที่ 15 อย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก16 บทที่ 16 เต่งตึงเด้งดึ๋ง17 บทที่ 17 จำไม่ได้เหรอที่รัก18 บทที่ 18 ดูดซึมผิดน้ำ 119 บทที่ 19 ดูดซึมผิดน้ำ 220 บทที่ 20 ดูดซึมน้ำผิดตำแหน่ง21 บทที่ 21 กลั้นความอึดอัด22 บทที่ 22 ไม่ต้องการ23 บทที่ 23 ยังไม่หายโกรธ24 บทที่ 24 ต้องตอบแทน25 บทที่ 25 ไม่อยากเห็น26 บทที่ 26 จงใจแกล้ง27 บทที่ 27 สัญชาตญาณการสืบพันธุ์28 บทที่ 28 จุดประสงค์29 บทที่ 29 ปรับอารมณ์ไม่ถูก30 บทที่ 30 เสียผลประโยชน์31 บทที่ 31 ไม่ต้องการ32 บทที่ 32 มนุษย์ทดลอง33 บทที่ 33 สูดเข้าปอดไปเต็มรัก34 บทที่ 34 มาเปลี่ยนใจก็ไร้ศักดิ์ศรี35 บทที่ 35 เถาวัลย์ของนาย36 บทที่ 36 เป็นความคาดหวัง37 บทที่ 37 หวั่นไหวอีกแล้ว38 บทที่ 38 ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน 39 บทที่ 39 ถูกลวนลามด้วยเถาวัลย์40 บทที่ 40 ความรู้สึกข้างใน41 บทที่ 41 เถาวัลย์นายเป็นเจ้าตัวเล็กของฉัน42 บทที่ 42 มนุษย์ทดลอง43 บทที่ 43 อารมณ์ขุ่นมัว44 บทที่ 44 ไม่อยากให้ไป45 บทที่ 45 การสัมผัส46 บทที่ 46 ต้องการสิ47 บทที่ 47 ที่รักของนาย48 บทที่ 48 ผู้มีพระคุณ49 บทที่ 49 ชอบนะเดวี50 บทที่ 50 เถาวัลย์ยักษ์ 151 บทที่ 51 เถาวัลย์ยักษ์ 252 บทที่ 52 ความรู้สึกแรก53 บทที่ 53 ผู้ชายคนนี้พัวพันกับเขา54 บทที่ 54 อยากจะปรับความเข้าใจ55 บทที่ 55 สัญชาตญาณ56 บทที่ 56 ปกป้อง57 บทที่ 57 ความผูกพัน58 บทที่ 58 รักที่สุดเลยนะ59 บทที่ 59 ดูดน้ำจากเถาวัลย์60 บทที่ 60 ทำมากกว่าจูบ61 บทที่ 61 การตัดสินใจของเดวี62 บทที่ 62 บ้ากันไปใหญ่แล้ว!63 บทที่ 63 เอาเถาวัลย์ออกมา64 บทที่ 64 ความร้อนก็ใจสั่น65 บทที่ 65 สายตาของใครล่ะ 66 บทที่ 66 อยากบอกรัก... 67 บทที่ 67 พิธีบูชาพระเจ้า68 บทที่ 68 รักที่สุดแล้วคนนี้... 69 บทที่ 69 ต้นกระบองเพชรจิ๋ว 170 บทที่ 70 ต้นกระบองเพชรจิ๋ว 271 บทที่ 71 รังรัก72 บทที่ 72 ปลอบประโลม73 บทที่ 73 ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย74 บทที่ 74 นั่นมันไม่มีชีวิต! 75 บทที่ 75 อย่าปล่อยฉันเลยนะ76 บทที่ 76 เสียวซ่านพร่างพราย77 บทที่ 77 สัมผัสทะนุถนอม78 บทที่ 78 จุดอ่อนไหว79 บทที่ 79 ไม่มีอารมณ์80 บทที่ 80 ฉันเป็นของนาย (จบ)