ทัณฑ์ราคี
ที่
่าอาทิตย์หน้าจะรวบยอดมาจ่ายให
์ไปช่วยเก็บค่าแผงให้” มัสล
พอช่วยได้เขาก็ช่วยกัน อีกอย่างคุณยายก็มีบุญคุณกับพว
นี้มาก พลอยให้หลายคนนึกเอ็นดูมัสลินไปด้วย ต่างกับแพรพรรณท
ค่ะ สักสองทุ่มมั
ว่าเย็นมากแล้ว ใกล้เวลาที่เธอต้อ
ปส่ง” ปรัชญ
องได้ เดี๋ยวทำขนมเสร็จ
แล้วจะลงมาเตรียมวัตถ
่ะ มัสไป
ไม่ต้องเหนื่อยเก็บค่าแผงเอง แถมยังได้กินข้าวผัดอร่อยของโปรด สิ่งเหล่านี้แม้ไม่ยิ่งใหญ่ แต่เป็นสิ่งที่ช่วยประโลม
จะหมดไป เมื่อใครบางคนกำลังจับตา
จึงจอดรถซุ่มดูอยู่จนกระทั่งเธอออกมาจากร้าน โดยมีชายหนุ่มหน้าตาดีเดินออกมาส่งหน้าร้าน ทั้งสองยิ้มให้กัน พูดคุยกันท่าทางสนิทสนม คนมองระย
จะได้ของดี ที่แท้ก็ถูก
หยิบลูกกุญแจในกระเป๋ามาไขเปิดประตูแล้วปิดไว้ดังเดิม ก่อนจะเดินเข้
ยายมัส” เสียงคุ้นหูขอ
กลับมาทำกับข้าวให้คุณยายค่ะ
้เป็นป้า หญิงสาวหรุบตามองพื้นไม่ได้สบตากั
ยุเท่าไห
กับสมุดมาเก็บไว้
ิบเอ็
พูดมากหรือทำท่าเหมือนขัดใจท่าน อาจจะโดนด่าหรือใช้ไปทำงานหนักๆ หญิง
ฉันได้ข่าวว่าแกกับลูกช
พี่ปอนด์เขาเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน เราแค่รู้จ
นินทา ว่าเลี้ยงหลานปล่อยปละละเลย ไ
วยถึงกลางหลัง เจ้าตัวรวบมัดไว้ง่ายๆ เผยให้เห็นหน้าผากมนและใบหน้ารูปไข่สวย ดวงตากลมโตสีน้ำตาลมีขนตาหนาเป็นแพ จมูกโด่งได้รูปกับริมฝี
กับการยกมัสลินให้แต่งงานกับลูกชายคนเดียวของท่าน เธอกับสามีหลอกให้อีกฝ่ายคิดว่ามัสลินคือลูกสาวของพวกตน แค่รอเวลาส่งตัวยายเด็ก
นแต่งยายป่าน ทางนั้นเขาต้องการคนดูแลเรื่องดอกไม้
ยงานหร
งานเลี้ยงที่บ้านมักจะให้เธอขลุกอยู่ในครัว ไม่ยอมให้ออกมาเจอใคร แทบไม่มีใครรู้ว่ามัสล
คุณยาย” มัสล
น ไม่ต้องห่วงหรอก ไปช่วยงานแค่ไม
สธ ทำเอาคนเป็นป้าเริ่มหงุดหงิด แ
สาว เขาต้องเตรียมตัวหลายอย่าง มัสช่วยป้าดูแลเรื่องพ
กของแพรพรรณ คนเป็นหลานแม้จะรู้ดีว่าป้าแกล้งพู
คุณ
ื้อผ้าข้าวของไว้ วันเดินทางจะได้ไม
ล่หลานสาว แล้วเดินขึ้นไปชั้น
อมแล้วนะคะ เราจะเดินทางไปถึงล่วงหน้าหนึ่งอาทิตย์ หวัง
็มใจใช่ไหม” อีก
ย่าง ลูกชายของท่านล่ะคะ เต็มใจแต่งงานกับยายหนูของดิ
เธอยกลินินให้แต่งงานกับลูกชายเจ้าสัว เธอคงห่วงใยลูกสาวไม
รหลานมาสืบสกุล ถ้าลูกสาวคุณคลอดหลานชายใ
ลานชายให้ท่านเจ้าสัว ถึงตอนนั้นท่านเจ้าสัวจะรู้ว่ามัสลินไม่ใช่ลูกสาวของเธอ ก็คงไม่เอาเรื่อง
ว่าลูกสาวของดิฉัน
ินก้อนใหญ่ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างแดน ไม่ต้องรอมรดกที่ไม่รู้ว่าจะได้เมื่อไหร่ เมื่อมารดายังคงไม่มีทีท่าว่าสิ้นลมหายใจง่ายๆ แล้วพินัยกรรมที่ท่านทำไว้ มั
ฝากอย่างแกมีค
/