ทัณฑ์ราคี

ที่

องแปลง เซ็นยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของตัวเอง คุณยายฝ้ายคำจึงสั่งให้คนงานมาทำรั้วไม้กั้นฝั่งเรือนไทยของตัวเองไว้ และที่ดินฝั่งเรือนไทยผืนนี้ตั้งใจจะมอบให้ไหมพิมพ์ลูกสาวคนเล็ก แต่ไหมพิมพ์แต่งงานกับไมเคิลก็ย้ายออ

ยบร่มรื่นของต้นไม้ใหญ่ ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที หญิงสาวเดินขึ้นไปบนเรือน ตรงไปยังห้องนอนของผู้เป็นยาย เปิดประตูห้องเข้าไปก็พบเด็กอาหมี่กำลังทำความสะอาดอยู่ ส่

ขนมถ้วยมาให้ค่ะ มัสจ

้วมานั่งข้างขอบเตียง จับมือเหี่ย

ก็ชอบกินเหมือนกันนี่ลูก

ยังต้องทำงานอื่นๆ อีกมากมาย เหนื่อยแสนสาหัสแค่ไหนมัสลินก็ไม่เคยปริปากบอกสักคำ คนเป็นยายรับรู้เรื่องราวของหลานสาวจากคำบอกเล่าของนางแววและเด็กอาหมี่ม

นเวลาต่อมา พอท่านมีลูกของตัวเองคือไหมพิมพ์ แพรพรรณก็แสดงท่าทีเหมือนจะน้อยใจที่มีคนแย่งความรักไป ทั้งที่ท่านก็เมตตาให้ความรักไม่ต่างจากลูกแท้ๆ แพรพรรณเริ่มแสดงธาตุแท้ของตัวเองออกมาเรื่อยๆ โดยการบังคับให้ท่านเปลี่ยนข้อความในพินัยกรรมแต่ท่านไม่ยอม แพรพรรณจึงหันไปเล่นงานมัสลินหนักขึ้น ทั้งใช้ทำงานบ้าน และไม่ยอมส่ง

ห้คุณยายนะคะ อาหมี่

ารอข้างเตียงแล้วเข้าไปช่วยอุ้มคนป่วยลงมานั่ง จากนั้นสองสาวก็พาท่านไปยังห้องน้ำจ

ิ่นหอมฟุ้งลอยมาตามลมให้รู้สึกสดชื่น มัสลินฝากอาหมี่ช

่กลับไปตึกใหญ่ได้เลย เดี๋ยวป้าแพรจะเรียก

ก็จัดการป้อนอาหารให้คนป่วย หลังจากป้อนยามื้อค

วดให้ยายหรอก นวดไปก็เมื่อยมือ

ยห้ามไม่ให้นวดต่อ สงสารมือน้อ

ื้นฟูกล้ามเนื้อ คุณยายจะได้ไม่กล้ามเนื้อล

ต่อไป พร้อมกับ

ำบากแบบนี้” มือเหี่ยวย

นสิคะ ถ้าคุณยายตายไปมัสจะอยู่

มีคุณยาย เธอมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ อดทนทำทุกอย่างได้ ก็เพราะมีท่านเป็นเสาหลักในชีวิต

่ไม่มีปัญญาดูแลหนู ทำใ

อคำพูดของแพรพรรณ ไม่ไว้ใจคนผิด มัสลินคงไม่ลำบ

กอะไร มัสยินดี

ายคำไว้ ซบหน้ากับอกอุ่นของท่าน แขนเล็กเ

สต้องอดทนมากแค่ไหน ยายแพรมันใจ

วามเสียใจและเจ็บช้ำ น้ำเสียงยิ่งสั่น

ยายร

มองผู้เป็นยาย เห็นท่านพยักหน้าให

ส... มัสไม่เป็

ี่นี่ แล้วหนูออกไปอยู่ข้างนอก ไปใ

มีวันทิ้งคุณยาย คุณยายอยู่ที่ไหนมัสก็จะอย

านรู้มาโดยตลอดว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่อยากให้ท่านต้องคิดมาก ไม่อยากให้อาการของท่า

หนูไม่ได้เลยลูก ซ้ำย

เทาประคองใบหน้าของหลานรักไว้ ซบหน้าผากแน

ช่ภาระ คุณยายคือทุกสิ่งในชีวิตของมัส หากมัสไม

ามัสของยายให้ผ่านพ้นความทุกข์นี้ไป สักวั

ั่นความเจ็บปวดหัวใจของคนทั้งคู่ออกมา ใจอ่อนล้าเจียนหมดแรง แต่หัวใจต้องเข้มแข็งหยัดยืนต่อไป ท่ามกลางความ