อุ้มบุญสร้างรัก

องเธอไม่ไปปะทะกับเสาไฟ ใบหน้าเรียวรูปไข่เซียวซีด ริมฝีปากแห้งแตกระแหง ผมยาวมัดเป็นหางม้ายุ่งเหยิง เธอกอดเ

จึงหลับตาลงพยายามหายใจยาวเพื่อผ่อน

ูเป็นอะไ

ลออกไปจากความรู้สึก ห

งของเธอตะกุกตะกักแท

บางให้เดินเข้าไปนั่งในร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกล คนในร้านพากันหันมามอง

มพำขอบคุณ เธอซบหน้าลง

ที่เมียงมองอยู่ไม่ไกล

จะรับอะ

น้ำเปล่าสองขวด แล้วเอา

แล้ว คุณระย้าก็หันมากวาดตามองห

นะคะคุณน้า

ก็ต้องช่วยกัน เอ่อ แล้วหนูมาจา

ิบแก้วน้ำหวานที่เด็กเสิร์ฟนำมาวางข

ค่อยๆ จ

ษค่ะตะกรุมตะ

้ำชื่นใจแล้วก็กินข้

” เธอมองข้าวสองจานที่วางตร

เสร็จออกจากร้านจะไปขึ้นรถก

าวใส่ปากเคี้ยวกินอย่างเอร็ดอร่อย ชั่วพริบตาเดียวข้าวก็หมดจาน

นข้าวมากี

ึ้นมาเช็ดปาก “เอมหิวมากค่ะ เมื่อค

งานทำหรื

งินทั้งบัตรอยู่ในนั้นหมดเลยค่ะ เดินออกหางานทำหวังจะมีค่ารถกลับบ้

ไม่ได้หลอกพาหนูไปขายซ่องด้วย และคนที่เขาไม่รับหนูเข้าทำง

กลับกันถ้าเป็นเอมก็ยังต้องคิดนาน

อดร่าง สังเกตกระทั่งเล็บมือ “ดีแล

วิกา

ระย้านะ อืม..สนใจไปทำงานกับ

กสีซีดเปิดเป็นรอยยิ้มกว้าง

ระย้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้เอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียง

องหญิงวัยกลางคน “คุณ

ตรงๆ หนูยังเวอร์จ

อยู่ค่ะ เอมไม่เคย

ม่อยากเชื่อเลยว่าจะยังไ

าน ทุกคนก็รังเกียจแม่กับน้องๆ เขารัก

ประเสริฐม

อมวิกายกมือไหว้อีกฝ

คุยที่นี่ไม่สะดวกคนพลุกพล่านมากเก

ค

กนิด ถ้าคนตรงหน้าจะหลอก เธอก็จะถือว่าตอบแทนบ

อาหารมาถึงรถของคุณระย้าที่จอดอยู่ไม่ไกล และเมื่อได

เอมหน่อยนะ จะส่ง

ั่งเรียบร้อยให้อีกฝ่ายถ

บายเถอะหนู ไ

ัวเราะ เป็นจังหวะเดียวกับที่หญิงกลางคนกด

แป๊บนะ” ระย้ากดโทรศัพท์พิมพ์ไลน์ สักครู่ก็หันมาทางหญิงสาว

องเรียน แม่ก็จะได้ไม่ต้องอดนอนไปขายข

น้าเห็นใจหนูนะ และคิดๆ ดูแล้วน้า

ทำไม

วยความเห็นใจ “งานนี้มันเป็นงาน เอ่อ