icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

อนุชายาบรรณาการ(Boy Love)

บทที่ 5 ถูกใส่ร้าย

จำนวนคำ:1539    |    อัปเดตเมื่อ:05/03/2022

บทที่ 3

“ชุนฮัวกับชิวฮัวทำงานหนักอยู่ที่เรือนข้าทาส น้อยครั้งนักที่จะได้พบหน้ากับจ้าวอี๋เหนียง เมื่อสิบวันก่อนไม่ทราบว่าจางจงทำอะไรขัดเคืองใจพระชายา เขาถูกลงโทษให้ลงไปแช่ตัวอยู่ในสระน้ำทั้งคืน รุ่งขึ้นก็ล้มป่วย เป็นจ้าวอี๋เหนียงไปขอยาจากห้องยามาต้มให้เขากิน...ส่วนชิวฮัวนางสนิทสนมกับอาถงคนทำสวนไม่น้อย”

“หรือเด็กในครรภ์ชิวฮัวจะเป็นบุตรของอาถง...ไม่ถูก ไม่ถูก” องครักษ์ซ้ายเฉินกุ่ยเอ่ยแล้วส่ายหน้า

“อะไรไม่ถูก?” องครักษ์ขวาซือหมิงกอดอกถาม

“ถ้าชิวฮัวตั้งครรภ์กับอาถง นางจะใส่ร้ายจ้าวอี๋เหนียงกับชุนฮัวทำไมกัน?” องครักษ์ซ้ายเฉินกุ่ยลูบคางอย่างครุ่นคิด

“ไม่ต้องสงสัยอะไรแล้วท่านองครักษ์เฉิน อาถงกับชิวฮัวลักลอบได้เสียกันย่อมมีความผิด และความผิดของพวกเขาก็ถูกพระชายาล่วงรู้เข้า พระชายาจึงใช้เป็นข้อต่อรองให้ชิวฮัวใส่ร้ายจ้าวอี๋เหนียง โดยให้สัญญาว่าจะปล่อยอาถงกับชิวฮัวไปจากจวนแห่งนี้และให้เงินพวกเขาไปตั้งตัวด้วย แต่พองานสำเร็จ พระชายาไม่เพียงไม่ปล่อยคนซ้ำยังสั่งขังอาถงกับชิวฮัวไว้อีก ทั้งสองกลัวจะถูกฆ่าปิดปากจึงพยายามหลบหนี แต่ก็หนีไม่รอด...ชิวฮัวบาดเจ็บสาหัสมาซ่อนตัวที่พุ่มไม้ใกล้ตำหนักใหญ่และสิ้นใจในที่สุด ส่วนอาถงถูกจับกลับไปขังไว้...เขาถูกทรมานตัดเอ็นมือเอ็นเท้า ตัดลิ้นควักลูกตา กลายเป็นคนพิการจะอยู่ก็ไม่ได้ จะตายก็ไม่ได้” พ่อบ้านเหลียงรายงาน “เขาถูกขังเอาไว้ทิ้งให้ตายในคุกหลังจวน ข้าน้อยตรวจสอบคนรับใช้ทั้งหมดแล้ว เห็นอาถงขาดหายไป จึงให้ทหารไปค้นหา พบเขาที่คุกจึงนำเขามาสอบสวน โดยให้อาฉีอ่านปากของเขาขอรับท่านอ๋อง”

“อืม” ชินอ๋องรับคำในลำคอ “อาฉีผู้นี้มีความสามารถดียิ่ง อาจจะมีประโยชน์ในภายภาคหน้า พื้นเพของเขาเป็นเช่นไร?”

“เขาเป็นเด็กรับใช้ทั่วไป อายุสิบหก บิดามารดาตายไปตั้งแต่สิบปีที่แล้ว เขาถูกน้าสาวนำมาขายให้จวนนี้เมื่อสี่ปีก่อนขอรับ ส่วนความสามารถในการอ่านปาก เขาฝึกด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็กขอรับ” พ่อบ้านเหลียงตอบ

“ซือหมิงทดสอบดูซิว่าอาฉีพอใช้การได้หรือไม่ ถ้าใช้การได้ก็รับเขาเข้ามาฝึกฝนเป็นองครักษ์”

“ขอรับ” ซือหมิงรับคำ

“เช่นนี้...จ้าวอี๋เหนียงก็ถูกใส่ร้าย” ซือหมิงกล่าว “แต่ผู้ที่ใส่ร้ายคือพระชายา...หากเป็นอนุให้ร้ายภรรยาเอกย่อมมีโทษหนัก แต่ภรรยาเอกให้ร้ายอนุนั้นไม่มีโทษระบุเอาไว้ เพียงถูกติฉินนินทาว่าริษยาเท่านั้น”

“แต่จ้าวอี๋เหนียงเป็นองค์ชายแคว้นเป่ยนะ” เฉินกุ่ยแย้ง ก่อนจะนึกได้ว่า...แคว้นเป่ยล่มสลายไปแล้ว

เป็นองค์ชายแล้วจะอย่างไร!

ยิ่งสูงศักดิ์ยิ่งไม่ปลอดภัย!!

“อืม” ชินอ๋องทำเสียงในลำคอ “เรื่องนี้ข้าจะหาวิธีคืนความเป็นธรรมแก่เขาเอง”

“ท่านอ๋อง...ข้าน้อยเกรงว่า...” พ่อบ้านเหลียงพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “พระชายาเป็นน้องสาวของตู้กุ้ยเฟย(เจ้าจอมแซ่ตู้ หรือพระสนมเอกแซ่ตู้) เป็นธิดาของราชครู...”

“แล้วไง...” ชินอ๋องขัดขึ้น

ทำให้พ่อบ้านเหลียงทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วเบาว่า “มิใช่ว่าท่านอ๋องต้องการให้พระชายาลงมือกับจ้าวอี๋เหนียงหรอกหรือ?”

ชินอ๋องมิได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เพียงเคาะนิ้วมือสองสามที แล้วกล่าวว่า “นับแต่นี้ไปให้ปฏิบัติต่อจ้าวชิงเฟิงให้ดี...ดียิ่งกว่าปฏิบัติต่อพระชายา...เพราะข้าจะแต่งตั้งเขาเป็นพระชายารอง!”

*

*

“อือ...” เสียงครางในลำคอแผ่วเบา แล้วดวงตาของร่างบอบบางบนเตียงนอนก็ค่อยๆ ลืมขึ้น

“คุณชาย ท่านฟื้นแล้ว!” จางจงอุทานอย่างยินดี เขารีบรินน้ำมาให้จ้าวชิงเฟิงดื่ม โดยมีสาวใช้อีกสองนางกุลีกุจอเข้ามาช่วยพยุงให้ครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียง

คุณชายมองสองนางอย่างงุนงง “พวกเจ้าคือ ...?”

“พวกเราคือสาวใช้ของฟูเหรินเจ้าค่ะ” ทั้งสองสาวตอบพร้อมเพรียง

“บ่าว...เสี่ยวชุ่ยเจ้าค่ะ” แม่นางชุดสีเขียวยอบกายคารวะ

“บ่าว...เสี่ยวหงเจ้าค่ะ” แม่นางชุดสีฟ้าแนะนำตัวเองพร้อมกับยอบกายอย่างอ่อนช้อย

สองสาวมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับคุณชาย ล้วนหน้าตารูปร่างหมดจดงดงาม กิริยามารยาทเรียบร้อยนุ่มนวล น่าจะผ่านการอบรมมาเป็นอย่างดี

“ฟูเหริน...” เสียงหวานๆ ของเสี่ยวชุ่ยเรียกหา ดวงหน้าจิ้มลิ้มยิ้มแย้ม แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ...

คุณชายก็ถามอย่างสงสัย “เจ้าเรียกใครว่าฟูเหริน?”

“เรียกท่านเจ้าค่ะ”

“เจ้าเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ข้าเป็นแค่อนุเท่านั้น”

“เวลานี้ไม่เหมือนเดิมแล้วเจ้าค่ะ ท่านอ๋องแต่งตั้งท่านเป็นพระชายารองแล้วเจ้าค่ะ” ว่าแล้วเสี่ยวชุ่ยก็ยกแขนเสื้อขึ้นปิดปากหัวเราะคิกคักเบาๆ

คุณชายเหลียวมองจางจง

“ขอรับ...คุณชาย ท่านอ๋องแต่งตั้งคุณชายเป็นพระชายารอง”

สีหน้าคุณชายเต็มไปด้วยคำถาม

“ท่านอ๋องสืบทราบความจริงแล้วว่าคุณชายถูกใส่ร้าย”

เลยชดเชยด้วยการแต่งตั้งให้เป็นพระชายารองอย่างนั้นหรือ?

“เสี่ยวหง เสี่ยวชุ่ย อย่าเรียกข้าว่าฟูเหรินเลยนะ เรียกข้าว่าคุณชายก็พอ”

“ทำไม?”

เสียงทุ้มเปี่ยมอำนาจ แต่ไม่คุ้นหูคุณชายดังแทรกขึ้น แล้วชายร่างสูงใหญ่แข็งแรงกำยำในชุดสีกรมท่าที่หรูหราคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องนั้นด้วยทีท่าสบายๆ อย่างเดินในบ้านของตนเอง

จางจงและสองสาวใช้รีบคุกเข่าลงคำนับ และเรียกขานพร้อมกัน

“ท่านอ๋อง”

ชินอ๋องโบกมืออนุญาตให้ทุกคนลุกขึ้น แล้วตำหนิว่า “พระชายารองเพิ่งฟื้น พวกเจ้ายังไม่รีบปรนนิบัติอีก”

สองสาวกับจางจงรีบน้อมคำนับแล้วออกไป

ชินอ๋องเดินมานั่งลงที่ขอบเตียง เอื้อมมือแตะหน้าผากของคุณชาย

“ไข้ลดลงแล้ว”

“ขอบคุณท่านอ๋อง และขออภัยที่ข้าน้อยไม่สามารถลุกขึ้นคารวะได้” คุณชายกล่าวเสียงแผ่วเบา

“มิเป็นไรฟูเหริน”

คำเรียกหาของชินอ๋องทำเอาคุณชายนึกอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปเสียเดี๋ยวนั้นเลย!

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ข้าคือใคร2 บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ3 บทที่ 3 คนป่วย4 บทที่ 4 ถูกทรมาน5 บทที่ 5 ถูกใส่ร้าย6 บทที่ 6 พระชายารอง7 บทที่ 7 ทำหน้าที่ภรรยา8 บทที่ 8 ทำหน้าที่ภรรยา 29 บทที่ 9 5.110 บทที่ 10 อีกาย้อมสี11 บทที่ 11 เทศกาลดอกไม้12 บทที่ 12 เทศกาลดอกไม้ 213 บทที่ 13 ตกน้ำ14 บทที่ 14 ความรักที่เกิดจากแรกพบ15 บทที่ 15 ความหมายที่รู้กัน...16 บทที่ 16 เจ้าคนมารยาสาไถย17 บทที่ 17 คุณชายกำมะลอ18 บทที่ 18 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์19 บทที่ 19 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์ 220 บทที่ 20 แสงจันทร์คืนเพ็ญ21 บทที่ 21 ขบวนเกี้ยว22 บทที่ 22 ลาก่อนชีวิตที่ไร้ค่า23 บทที่ 23 ลงโทษจบหรือยัง24 บทที่ 24 ทำหน้าที่ภรรยา25 บทที่ 25 คิดร้าย26 บทที่ 26 โทษทัณฑ์27 บทที่ 27 แววตารักใคร่28 บทที่ 28 บาดแผล29 บทที่ 29 โปรดปรานพระชายา30 บทที่ 30 แต่งตั้งพระชายาเอก31 บทที่ 31 ฟูเหรินของข้า32 บทที่ 32 อ่อนหวาน33 บทที่ 33 ยามเช้า34 บทที่ 34 ผู้สำเร็จราชการ35 บทที่ 35 จวนชินอ๋อง36 บทที่ 36 ถั่วเขียวต้มน้ำตาล37 บทที่ 37 คดีชู้สาว38 บทที่ 38 เรือนเหมันต์39 บทที่ 39 กำหนดแต่งงาน40 บทที่ 40 ฟูเหริน41 บทที่ 41 พี่สะใภ้42 บทที่ 42 หึงหวง43 บทที่ 43 พระสนมเอก44 บทที่ 44 เสียเปรียบ45 บทที่ 45 ป้ายวิญญาณ46 บทที่ 46 ผลสอบบัณฑิต47 บทที่ 47 ลงทัณฑ์โบยเสี่ยวหยวนจื่อ48 บทที่ 48 ขบวนเดินทางไปอภิเษกสมรส49 บทที่ 49 มีผลเสีย50 บทที่ 50 ไม่ปรารถนา51 บทที่ 51 ขัดขวางทุกวิถีทาง52 บทที่ 52 ความคิดเหลวไหล53 บทที่ 53 ข้ารักท่านไม่ได้54 บทที่ 54 ชินอ๋องเจ็บปวด55 บทที่ 55 พระชายาคนใหม่ของชินอ๋อง56 บทที่ 56 พังทลาย57 บทที่ 57 เหมือนสวรรค์ลงโทษ...58 บทที่ 58 ผลโลหิตมังกร59 บทที่ 59 ผลโลหิตมังกร 260 บทที่ 60 ห่วงใย61 บทที่ 61 ความผิด62 บทที่ 62 คุมขัง63 บทที่ 63 แจกขนมมงคล64 บทที่ 64 หอสุราจุ้ยเซียน65 บทที่ 65 วิธีทำให้เจ้ารัก66 บทที่ 66 วิธีทำให้เจ้ารัก 267 บทที่ 67 พระชายา68 บทที่ 68 ต้องโทษเนรเทศ69 บทที่ 69 ขอให้ไปดีมีสุข!70 บทที่ 70 ฟังข้าอธิบายก่อน71 บทที่ 71 อมิตตาภพุทธ!72 บทที่ 72 จุดประสงค์ของประมุขพรรคยาจก73 บทที่ 73 ออดอ้อนชินอ๋อง74 บทที่ 74 พระสนมเอกจะชิงตัวพระชายา75 บทที่ 75 ทำงานไม่เสร็จ76 บทที่ 76 เห็นใจกันหน่อย!77 บทที่ 77 กลับมาอยู่ต้าหนาน78 บทที่ 78 คณะเดินทาง79 บทที่ 79 ความลับของฝ่าบาท80 บทที่ 80 สังหาร81 บทที่ 81 จับตัวพระชายา82 บทที่ 82 ลงนรกเสีย!83 บทที่ 83 การสู้รบ84 บทที่ 84 ไม่เคยแยกจากกัน85 บทที่ 85 ฮ่องเต้ต้าหนาน (จบ)86 บทที่ 86 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 1)87 บทที่ 87 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 2)88 บทที่ 88 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 3)89 บทที่ 89 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 4)90 บทที่ 90 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 5)91 บทที่ 91 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 6)92 บทที่ 92 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 7)