icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

อนุชายาบรรณาการ(Boy Love)

บทที่ 6 พระชายารอง

จำนวนคำ:1609    |    อัปเดตเมื่อ:05/03/2022

### 3.2

พอดีเหล่าคนรับใช้พากันเดินเข้ามาในห้อง จางจงถืออ่างน้ำอุ่นมาจะช่วยล้างหน้า ชินอ๋องก็เป็นคนชิงบิดผ้าหมาดๆ มาเช็ดหน้าให้คุณชายเสียเอง เสี่ยวหงถือโถน้ำสำหรับแปรงฟันบ้วนปากเข้ามาปรนนิบัติเป็นรายที่สอง ตามด้วยเสี่ยวชุ่ยที่ถือถาดวางชามรังนกตุ๋นโสมเข้ามาให้คุณชายกินบนเตียงนอน ชินอ๋องก็ถือชามรังนกตุ๋นโสมมาจากถาดแล้วใช้ช้อนตักรังนกตุ๋นโสมเป่าให้คลายความร้อนก่อนจะจ่อมาถึงปากคุณชาย

คุณชายรีบดึงช้อนกับชามรังนกตุ๋นโสมจากมือชินอ๋องไป “ข้าน้อยกินเองได้ขอรับ” แล้วค่อยๆ ตักรังนกตุ๋นโสมกินช้าๆ

ชินอ๋องก็ไม่คัดค้าน เพียงใช้ผ้าเช็ดปากนุ่มๆ ค่อยซับปากให้

ทำให้เหล่าบ่าวและสาวใช้ในห้องพากันก้มหน้ายิ้มขวยเขิน

แต่คุณชายรู้สึกแปลกใจ...ท่าทางเอาใจใส่เช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?

มันไม่น่าจะเป็นการชดเชยที่เขาถูกใส่ร้าย

มันเหมือนสามีปฏิบัติต่อภรรยาอันเป็นที่รัก

ม่ายยยย...มันต้องไม่ใช่อย่างนั้น!

คิดถึงตรงนี้คุณชายพลันมืออ่อนหมดแรงทำช้อนตกลงไปในชามรังนกตุ๋นโสม

ชินอ๋องตาไวมือไวเพราะเป็นผู้มีวรยุทธ จึงรับชามรังนกตุ๋นโสมที่หล่นจากมือคุณชายไว้ได้ทันท่วงที

“ข้านึกแล้วเชียวว่าฟูเหรินยังไม่แข็งแรงพอ มาเถิดข้าป้อนให้ดีกว่า”

ว่าแล้วชินอ๋องก็ทำการป้อนรังนกตุ๋นโสมต่อจริงๆ

คราวนี้คุณชายไม่สามารถเอ่ยคัดค้านอะไรได้อีก ได้แต่อ้าปากรับการป้อนอย่างเงียบๆ

พอกินเสร็จและบ้วนปากเรียบร้อยแล้ว

ชินอ๋องก็ว่า “กินอิ่มแล้วอย่าเพิ่งลงนอน เดี๋ยวจะไม่สบายท้อง”

“ขอรับ” คุณชายพึมพำรับคำเบาๆ

“ฟูเหริน เจ้าจำอะไรได้บ้าง?”

ชินอ๋องถามอย่างจริงจังในขณะที่เสี่ยวหงยื่นผ้าเช็ดมือให้ พอท่านอ๋องเช็ดมือเสร็จ ก็เอื้อมมือมากุมมือคุณชายไว้

ทำเอาคุณชายตัวแข็งทื่อ จะดึงมือออกก็ไม่กล้า

“ไม่เลยขอรับ ข้าน้อยจำอะไรไม่ได้เลย ในหัวของข้าน้อยมีแต่ความว่างเปล่า”

“ช่างเถอะ...เรื่องเก่าๆ จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพียงแค่เจ้าจำเอาไว้ว่า นับแต่นี้ข้าจะดีต่อเจ้าให้มาก!” ชินอ๋องเอ่ยเสียงหนักแน่น “ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไร ให้บอกข้า ข้าจะหามาให้เจ้าทุกอย่าง”

“ท่านอ๋อง...แม้ข้าน้อยจะจำความหลังไม่ได้ แต่ก็พอจะรู้ว่าข้าน้อยเป็นคนแคว้นเป่ย และยามนี้แคว้นเป่ยก็ได้ล่มสลายไปแล้ว...ท่านอ๋องโปรดปล่อยข้าน้อยไปจะได้หรือไม่?”

“ไม่ได้”

ชินอ๋องตอบเสียงเฉียบขาดทันควัน มือที่กุมมือคุณชายบีบแน่น

“เจ้าอยากได้เงิน ก็จะได้เงิน เจ้าอยากได้ทอง ก็จะได้ทอง...เจ้าจะได้ทุกอย่างที่ปรารถนา ยกเว้นแต่อิสรภาพเท่านั้น”

จ้าวชิงเฟิงออกแรงดึงมือออกจากอุ้งมือใหญ่แล้วลอบกำมือแน่น

ชินอ๋องหันไปจ้องมองจางจงแล้วกล่าวว่า “จางจง เจ้าคือขันทีที่ติดตามฟูเหรินมาแต่แคว้นเป่ย เจ้าคงรู้ว่าฟูเหรินถูกส่งมาแคว้นหนานเพื่อการใด และรู้วิธีที่ฟูเหรินสมควรจะปรนนิบัติสามีอย่างไรหรือไม่?”

“ทราบขอรับ” จางจงคุกเข่าลงรับคำ

“เช่นนั้นก็ดี...เจ้าจงบอกกล่าวแนะนำให้เจ้านายของเจ้าเข้าใจ และเตรียมตัวเตรียมใจของเขาให้พร้อมสำหรับการนั้น เมื่อเขาหายป่วยและแข็งแรงดีขึ้น”

ประโยคหลังนี้...คุณชายรู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงมาใส่ร่าง!

ร่างบอบบางแข็งทื่อ

ดวงหน้าเรียวงามซีดขาวราวกระดาษ

*

*

หลังจากดื่มยาที่ขมยิ่งกว่าน้ำต้มมะระเป็นพันเท่า ที่ทั้งข้นขลัก สีน้ำตาลเข้ม กลิ่นฉุนชวนอาเจียน...จ้าวชิงเฟิงพยายามรักษาสีหน้านิ่งๆไว้อย่างสุดความสามารถ จางจงก็รีบส่งพุทราเชื่อมป้อนใส่ปากของเขาอย่างรวดเร็ว

คุณชายถอนหายใจเบาๆ พึมพำว่า “ขมยิ่งนัก”

“ยาดีก็ต้องขมสิขอรับคุณชาย” จางจงเอ่ย “ยานี้ล้ำค่ามากนะขอรับ ท่านอ๋องให้องครักษ์คนสนิทไปนำมาจากวังหลวงทีเดียว”

สีหน้าคุณชายประหลาดใจ...เพื่ออนุคนหนึ่งถึงกับขอยาจากวังหลวงเชียวหรือ?

“ชามนี้เป็นชามที่สาม ดื่มชามนี้แล้วคุณชายก็ไม่ต้องดื่มยานี้อีกแล้วขอรับ”

“ชามที่สาม...เช่นนั้นข้าดื่มยานี้ไปแล้วสองชามหรือ?”

“ยังมียาขนานอื่นอีกสองชาม รวมเป็นสี่ชามขอรับ”

“ดื่มยารสขมมากมายขนาดนี้...ข้านับถือตัวเองจริงๆ”

“คิกๆๆ...” เสี่ยวชุ่ยเสี่ยวหงพากันหัวเราะคิกคักเบาๆ

“หรือไม่ใช่?” คุณชายทำหน้ามึนงง

“ท่านดื่มยาก็จริงเจ้าค่ะฟูเหริน...แต่เป็นท่านอ๋องป้อนท่าน” สองสาวแย่งกันกล่าว

คุณชายหันไปมองจางจง “ทำไมเจ้าไม่เป็นคนป้อนข้าละ?”

“เอ่อ...” จางจงพูดเสียงเบา “ท่านอ๋องอมยาป้อนท่านด้วยปากขอรับ”

แม้เสียงจางจงจะไม่ดังนัก แต่ทั้งคุณชายและสองสาวใช้ต่างได้ยินชัดเจน

สองสาวแก้มแดงปลั่งอย่างขวยเขิน

ส่วนคุณชายหน้าซีดแล้วซีดอีก

“ขะ ข้าอยากอาบน้ำ” คุณชายรีบเปลี่ยนเรื่องสนทนากะทันหัน “ข้าไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันแล้ว รู้สึกไม่สบายตัวอย่างยิ่ง”

“เจ้าค่ะ” สองสาวรับคำ “บ่าวจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้เดี๋ยวนี้”

อีกครู่ใหญ่ต่อมา...เสี่ยวหงก็กลับมารายงานว่า “น้ำเตรียมเสร็จแล้วเจ้าค่ะ”

จางจงจึงช่วยพยุงคุณชายไปยังห้องอาบน้ำ โดยมีเสี่ยวชุ่ยถือเสื้อผ้าที่จะให้คุณชายผลัดเปลี่ยนนำทางให้

ห้องอาบน้ำกว้างขวางสะดวกสบาย น้ำในอ่างอุ่นกำลังดี...จางจงช่วยคุณชายถอดเสื้อผ้าแล้วล้างเท้าให้ก่อนจะพยุงคุณชายก้าวลงไปแช่ตัวในอ่าง แล้วใช้ผ้าช่วยถูหลังให้ ในตอนแรกคุณชายพยายามจะปฏิเสธไม่ให้จางจงช่วยอาบน้ำให้เพราะความกระดาก แต่จางจงแย้งว่า

“บ่าวอาบน้ำให้คุณชายมาตั้งแต่คุณชายแรกเกิดแล้วนะขอรับ บ่าวเข้าไปเป็นบ่าวรับใช้ของสนมหูมารดาของคุณชายตั้งแต่อายุสิบสาม บ่าวรับใช้สนมหูได้เดือนหนึ่งคุณชายก็เกิดมา สนมหูสุขภาพมิใคร่ดีนัก บ่าวจึงเป็นคนดูแลคุณชายมาตั้งแต่แรกเกิด คุณชายจะอายบ่าวไปทำไมกันขอรับ”

พออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เป็นผ้าไหมและผ้าเนื้อดีเสร็จ...เสี่ยวชุ่ยกับเสี่ยวหงก็ตั้งโต๊ะอาหารกลางวันรออยู่

“ข้ายังไม่หิว” คุณชายกล่าวตามตรง เพราะสามปีที่ผ่านมาเขาถูกจำกัดอาหารจนคุ้นชินกับการได้รับอาหารเพียงหนึ่งมื้อบ้างสองมื้อบ้างต่อวัน ทำให้ไม่ชินกับอาหารกลางวัน

_____________

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ข้าคือใคร2 บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ3 บทที่ 3 คนป่วย4 บทที่ 4 ถูกทรมาน5 บทที่ 5 ถูกใส่ร้าย6 บทที่ 6 พระชายารอง7 บทที่ 7 ทำหน้าที่ภรรยา8 บทที่ 8 ทำหน้าที่ภรรยา 29 บทที่ 9 5.110 บทที่ 10 อีกาย้อมสี11 บทที่ 11 เทศกาลดอกไม้12 บทที่ 12 เทศกาลดอกไม้ 213 บทที่ 13 ตกน้ำ14 บทที่ 14 ความรักที่เกิดจากแรกพบ15 บทที่ 15 ความหมายที่รู้กัน...16 บทที่ 16 เจ้าคนมารยาสาไถย17 บทที่ 17 คุณชายกำมะลอ18 บทที่ 18 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์19 บทที่ 19 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์ 220 บทที่ 20 แสงจันทร์คืนเพ็ญ21 บทที่ 21 ขบวนเกี้ยว22 บทที่ 22 ลาก่อนชีวิตที่ไร้ค่า23 บทที่ 23 ลงโทษจบหรือยัง24 บทที่ 24 ทำหน้าที่ภรรยา25 บทที่ 25 คิดร้าย26 บทที่ 26 โทษทัณฑ์27 บทที่ 27 แววตารักใคร่28 บทที่ 28 บาดแผล29 บทที่ 29 โปรดปรานพระชายา30 บทที่ 30 แต่งตั้งพระชายาเอก31 บทที่ 31 ฟูเหรินของข้า32 บทที่ 32 อ่อนหวาน33 บทที่ 33 ยามเช้า34 บทที่ 34 ผู้สำเร็จราชการ35 บทที่ 35 จวนชินอ๋อง36 บทที่ 36 ถั่วเขียวต้มน้ำตาล37 บทที่ 37 คดีชู้สาว38 บทที่ 38 เรือนเหมันต์39 บทที่ 39 กำหนดแต่งงาน40 บทที่ 40 ฟูเหริน41 บทที่ 41 พี่สะใภ้42 บทที่ 42 หึงหวง43 บทที่ 43 พระสนมเอก44 บทที่ 44 เสียเปรียบ45 บทที่ 45 ป้ายวิญญาณ46 บทที่ 46 ผลสอบบัณฑิต47 บทที่ 47 ลงทัณฑ์โบยเสี่ยวหยวนจื่อ48 บทที่ 48 ขบวนเดินทางไปอภิเษกสมรส49 บทที่ 49 มีผลเสีย50 บทที่ 50 ไม่ปรารถนา51 บทที่ 51 ขัดขวางทุกวิถีทาง52 บทที่ 52 ความคิดเหลวไหล53 บทที่ 53 ข้ารักท่านไม่ได้54 บทที่ 54 ชินอ๋องเจ็บปวด55 บทที่ 55 พระชายาคนใหม่ของชินอ๋อง56 บทที่ 56 พังทลาย57 บทที่ 57 เหมือนสวรรค์ลงโทษ...58 บทที่ 58 ผลโลหิตมังกร59 บทที่ 59 ผลโลหิตมังกร 260 บทที่ 60 ห่วงใย61 บทที่ 61 ความผิด62 บทที่ 62 คุมขัง63 บทที่ 63 แจกขนมมงคล64 บทที่ 64 หอสุราจุ้ยเซียน65 บทที่ 65 วิธีทำให้เจ้ารัก66 บทที่ 66 วิธีทำให้เจ้ารัก 267 บทที่ 67 พระชายา68 บทที่ 68 ต้องโทษเนรเทศ69 บทที่ 69 ขอให้ไปดีมีสุข!70 บทที่ 70 ฟังข้าอธิบายก่อน71 บทที่ 71 อมิตตาภพุทธ!72 บทที่ 72 จุดประสงค์ของประมุขพรรคยาจก73 บทที่ 73 ออดอ้อนชินอ๋อง74 บทที่ 74 พระสนมเอกจะชิงตัวพระชายา75 บทที่ 75 ทำงานไม่เสร็จ76 บทที่ 76 เห็นใจกันหน่อย!77 บทที่ 77 กลับมาอยู่ต้าหนาน78 บทที่ 78 คณะเดินทาง79 บทที่ 79 ความลับของฝ่าบาท80 บทที่ 80 สังหาร81 บทที่ 81 จับตัวพระชายา82 บทที่ 82 ลงนรกเสีย!83 บทที่ 83 การสู้รบ84 บทที่ 84 ไม่เคยแยกจากกัน85 บทที่ 85 ฮ่องเต้ต้าหนาน (จบ)86 บทที่ 86 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 1)87 บทที่ 87 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 2)88 บทที่ 88 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 3)89 บทที่ 89 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 4)90 บทที่ 90 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 5)91 บทที่ 91 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 6)92 บทที่ 92 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 7)