icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

อนุชายาบรรณาการ(Boy Love)

บทที่ 7 ทำหน้าที่ภรรยา

จำนวนคำ:1464    |    อัปเดตเมื่อ:06/03/2022

บทที่ 4

“ฟูเหรินเจ้าขา” เสี่ยวหงทำเสียงออดอ้อน “ถึงจะไม่หิว ก็ควรจะกินสักเล็กน้อยนะเจ้าคะ มิเช่นนั้นแล้ว พ่อครัวที่ทำอาหารมาจะเสียใจได้”

คุณชายมองอาหารโต๊ะนั้น มันอุดมสมบูรณ์มากราวกับจะให้คนกินเก่งๆ ช่วยกันกินซักสิบคนเห็นจะได้

“ใช่แล้วเจ้าค่ะ อย่างไรก็ช่วยชิมสักหน่อยนะเจ้าคะ” เสี่ยวชุ่ยอ้อนวอนอีกแรง

“นี่มันมากเกินไป” คุณชายนั่งลงเพราะขัดต่อเสียงเกลี้ยกล่อมของสองสาวไม่ได้ ตะเกียบหยกขาวถูกส่งถึงมือ

“ฟูเหรินก็กินของที่ถูกปากก็พอเจ้าค่ะ” เสี่ยวชุ่ยยิ้มแป้นเมื่อเห็นคุณชายเริ่มกินอาหาร

แต่คุณชายก็กินได้ไม่มากนัก กินข้าวได้ไม่ถึงครึ่งชาม กินกับไปเพียงเล็กน้อยก็อิ่ม เขามองอาหารที่เหลืออย่างนึกเสียดายของดีๆ “ที่เหลือนี่...”

“ทางห้องครัวต้องเททิ้งเจ้าค่ะ” เสี่ยวหงรินน้ำชาส่งให้คุณชายดื่ม

“แจกจ่ายให้บ่าวไพร่ได้หรือไม่?” คุณชายถาม

“ถ้าเป็นความประสงค์ของฟูเหรินย่อมได้เจ้าค่ะ” เสี่ยวหงเอ่ยพลางแย้มยิ้ม

คุณชายจึงยกถ้วยชาขึ้นดื่มอย่างยินดี “เช่นนั้นก็แจกจ่ายอาหารที่เหลือนี่ให้บ่าวไพร่ไปกินกันเถิด ข้าเสียดายของดีๆ ทั้งนั้น”

“เจ้าค่ะ/เจ้าค่ะ” สองสาวรับคำพร้อมเพรียง

*

*

ช่วงบ่าย...จางจงเข้ามารายงานว่า “คุณชาย...พระชายามารอท่านอยู่ที่ห้องรับรองขอรับ” แล้วนำทางคุณชายไปยังห้องรับรอง

ในห้องรับรองของตำหนักใหญ่...พระชายานั่งอยู่ที่โต๊ะน้ำชาด้วยทีท่าหยิ่งผยอง มีสาวใช้คอยรินน้ำชาให้ด้วยกิริยานอบน้อม นางแสร้งทำเป็นไม่เห็นคุณชายที่เดินเข้ามา คุณชายจึงต้องเดินไปยังเบื้องหน้าของนางในระยะห่างพอสมควร แล้วน้อมคารวะ

“คารวะพระชายาขอรับ”

นางค่อยๆ วางถ้วยน้ำชาลงบนโต๊ะ เหลือบตามองคุณชายอยู่ครู่หนึ่งด้วยทีท่าข่ม จนคุณชายรู้สึกอึดอัด นางจึงโบกมือขึ้นเบาๆ “ไม่ต้องมากพิธี”

คุณชายค่อยเหยียดกายยืนตรง

“ได้ข่าวว่าเจ้าล้มป่วย?”

“ขอรับ”

“ทำไมไม่กลับไปพักรักษาตัวที่เรือนของเจ้าเสียล่ะ?”

“ข้าน้อยรอพบท่านอ๋องเย็นนี้เพื่อขออนุญาตกลับเรือนขอรับ” คุณชายบอกจุดประสงค์ตามตรง

“ข้าไม่อนุญาต”

เสียงชินอ๋องดังแทรกขึ้น แล้วเจ้าของเสียงก็ก้าวยาวๆ เข้ามาในห้อง ติดตามด้วยองครักษ์คนสนิททั้งสองและขันทีอีกหนึ่ง

“ท่านอ๋อง...” พระชายาเรียกขานพลางลุกขึ้นยืน ก่อนจะยอบกายอย่างแช่มช้อย “คารวะท่านอ๋องเจ้าค่ะ”

คุณชายก็น้อมกาย “คารวะท่านอ๋องขอรับ”

ชินอ๋องเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตำแหน่งประธาน แล้วเอ่ยว่า “ทั้งสองนั่งลง”

พระชายานั่งลงที่ตำแหน่งเดิมด้วยกิริยาสง่านุ่มนวล

แต่คุณชายยังยืนลังเล...หากนั่งลงอีกฝั่งของโต๊ะน้ำชา ก็เท่ากับนั่งเสมอพระชายา เขาเกรงว่าพระชายาจะไม่พอใจ

“นั่งลงสิฟูเหริน” ท่านอ๋องเอ่ยสำทับทั้งยังผายมือมายังที่นั่งนั้น

คำเรียก ‘ฟูเหริน’ ของท่านอ๋อง ทำให้พระชายานึกขัดใจ ชายตามองคุณชายแวบหนึ่ง

คุณชายจึงจำใจต้องนั่งลงตามคำสั่ง

สาวใช้คนหนึ่งนำน้ำชามาต้อนรับชินอ๋อง ส่วนอีกคนก็นำน้ำชามาให้คุณชาย

“ข้าจะให้พระชายารองอยู่ที่ตำหนักนี้เป็นการถาวร” ชินอ๋องกล่าวแล้วยกน้ำชาขึ้นดื่มคำหนึ่ง

“ทำเช่นนี้หาได้เหมาะสมไม่นะเจ้าคะ ท่านอ๋องโปรดใคร่ครวญดูอีกทีเถิดเจ้าค่ะ” พระชายาเอ่ยแย้งทันที สีหน้าไม่เห็นด้วยอย่างเต็มที่

“เหมาะสมหรือไม่ ข้าเป็นผู้ตัดสินใจเอง”

เมื่อชินอ๋องกล่าวเช่นนี้ พระชายาก็ไม่กล้าคัดค้านอีก ส่วนคุณชายไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธอะไรได้อยู่แล้ว

“และประเพณีที่พระชายารองจะต้องไปยกน้ำชาถามไถ่พระชายาเอกทุกเช้านั้นก็ให้งดเสีย”

น้ำเสียงชินอ๋องแม้เรียบเรื่อย แต่บาดใจพระชายาตู้อย่างแรง นางกะจะใช้ช่วงเวลานั้นเยาะเย้ยถากถางอีกฝ่ายให้เจ็บช้ำน้ำใจบ้าง แม้พอจะคาดเดาได้ว่าต่อจากนี้คงใช้อำนาจทำร้ายร่างกายของเขาไม่ได้อีกแล้ว

“หากพระชายาไร้เรื่องราวใดแล้ว เชิญกลับตำหนักไปเถิด”

เมื่อถูกไล่ซึ่งๆ หน้าเช่นนี้...พระชายาก็ได้แต่ลุกขึ้นยืนแล้วยอบกายคารวะ

“ข้าน้อยขอตัวก่อนเจ้าค่ะ”

แล้วเดินผ่านหน้าของคุณชายที่ลุกขึ้นยืนสงบอยู่ นางปรายตามองคุณชายอย่างชิงชัง แล้วก้าวผ่านไปด้วยกิริยาสง่างามและแช่มช้อย สาวใช้ทั้งสามที่ติดตามนางมาด้วยก็ยอบกายคารวะและติดตามนางไปเงียบๆ

พอพระชายาไปแล้ว คุณชายก็น้อมคำนับชินอ๋อง “ข้าน้อยขอตัวก่อนขอรับ”

“เจ้าจะไปไหน?”

“.....” ไปไหนได้นอกจากกลับไปที่ห้องข้าง

“ไปหลบซ่อนตัวที่ห้องข้างหรือ?”

“.....” รู้แล้วยังจะถามทำไม

“อาการของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

กับคำถามนี้จะไม่ตอบก็ไม่ได้ “ดีขึ้นมากแล้วขอรับ”

“อืม...เช่นนั้นเจ้าตามข้ามา”

ชินอ๋องสั่งแล้วเดินมาใกล้ เอื้อมมือจับข้อมือคุณชาย จูงพาเดินไปยังห้องนอนใหญ่

ห้องนอนใหญ่กว้างขวางโอ่อ่า ตกแต่งเรียบหรู ข้าวของทุกชิ้นล้วนล้ำค่า

“ต่อไป เจ้าก็ย้ายมาอยู่ที่ห้องนี้”

“ฮะ...?”

“ตกใจอันใด?” คิ้วเข้มของชินอ๋องเลิกขึ้นเล็กน้อย

“คือ...ข้าว่า...ไม่ดี...เอ่อ...ข้าน้อยหมายถึงว่าอยู่ห้องข้างดังเก่าก็ดีอยู่แล้วขอรับ”

จะให้ดีกว่านั้น...ให้ข้ากลับไปอยู่เรือนเล็กท้ายจวนเหมือนเดิมเถอะนะ

“เช่นนั้นเวลาข้าต้องการจะกอดเจ้านอนเล่า ข้ามิต้องไปนอนที่ห้องข้างหรอกหรือ?”

คุณชายอ้าปากค้าง สมองไม่ทำงานไปครู่หนึ่ง

“ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องทำหน้าที่ภรรยาแล้ว”

“แต่ข้ายังไม่พร้อม”

หลุดปากไปแล้ว ใจของคุณชายก็เต้นตึกๆ จนตัวเองยังได้ยิน เพราะเกรงว่าจะไปกระตุ้นโทสะของอีกฝ่ายเข้า

แต่ชินอ๋องหัวเราะเบาๆ “หึๆๆ ...ค่อยๆ ฝึกไป”

คุณชายกลืนน้ำลายอย่างลำบากยากเย็น

“เริ่มจาก...ช่วยอาบน้ำให้ข้าก่อน”

##

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ข้าคือใคร2 บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ3 บทที่ 3 คนป่วย4 บทที่ 4 ถูกทรมาน5 บทที่ 5 ถูกใส่ร้าย6 บทที่ 6 พระชายารอง7 บทที่ 7 ทำหน้าที่ภรรยา8 บทที่ 8 ทำหน้าที่ภรรยา 29 บทที่ 9 5.110 บทที่ 10 อีกาย้อมสี11 บทที่ 11 เทศกาลดอกไม้12 บทที่ 12 เทศกาลดอกไม้ 213 บทที่ 13 ตกน้ำ14 บทที่ 14 ความรักที่เกิดจากแรกพบ15 บทที่ 15 ความหมายที่รู้กัน...16 บทที่ 16 เจ้าคนมารยาสาไถย17 บทที่ 17 คุณชายกำมะลอ18 บทที่ 18 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์19 บทที่ 19 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์ 220 บทที่ 20 แสงจันทร์คืนเพ็ญ21 บทที่ 21 ขบวนเกี้ยว22 บทที่ 22 ลาก่อนชีวิตที่ไร้ค่า23 บทที่ 23 ลงโทษจบหรือยัง24 บทที่ 24 ทำหน้าที่ภรรยา25 บทที่ 25 คิดร้าย26 บทที่ 26 โทษทัณฑ์27 บทที่ 27 แววตารักใคร่28 บทที่ 28 บาดแผล29 บทที่ 29 โปรดปรานพระชายา30 บทที่ 30 แต่งตั้งพระชายาเอก31 บทที่ 31 ฟูเหรินของข้า32 บทที่ 32 อ่อนหวาน33 บทที่ 33 ยามเช้า34 บทที่ 34 ผู้สำเร็จราชการ35 บทที่ 35 จวนชินอ๋อง36 บทที่ 36 ถั่วเขียวต้มน้ำตาล37 บทที่ 37 คดีชู้สาว38 บทที่ 38 เรือนเหมันต์39 บทที่ 39 กำหนดแต่งงาน40 บทที่ 40 ฟูเหริน41 บทที่ 41 พี่สะใภ้42 บทที่ 42 หึงหวง43 บทที่ 43 พระสนมเอก44 บทที่ 44 เสียเปรียบ45 บทที่ 45 ป้ายวิญญาณ46 บทที่ 46 ผลสอบบัณฑิต47 บทที่ 47 ลงทัณฑ์โบยเสี่ยวหยวนจื่อ48 บทที่ 48 ขบวนเดินทางไปอภิเษกสมรส49 บทที่ 49 มีผลเสีย50 บทที่ 50 ไม่ปรารถนา51 บทที่ 51 ขัดขวางทุกวิถีทาง52 บทที่ 52 ความคิดเหลวไหล53 บทที่ 53 ข้ารักท่านไม่ได้54 บทที่ 54 ชินอ๋องเจ็บปวด55 บทที่ 55 พระชายาคนใหม่ของชินอ๋อง56 บทที่ 56 พังทลาย57 บทที่ 57 เหมือนสวรรค์ลงโทษ...58 บทที่ 58 ผลโลหิตมังกร59 บทที่ 59 ผลโลหิตมังกร 260 บทที่ 60 ห่วงใย61 บทที่ 61 ความผิด62 บทที่ 62 คุมขัง63 บทที่ 63 แจกขนมมงคล64 บทที่ 64 หอสุราจุ้ยเซียน65 บทที่ 65 วิธีทำให้เจ้ารัก66 บทที่ 66 วิธีทำให้เจ้ารัก 267 บทที่ 67 พระชายา68 บทที่ 68 ต้องโทษเนรเทศ69 บทที่ 69 ขอให้ไปดีมีสุข!70 บทที่ 70 ฟังข้าอธิบายก่อน71 บทที่ 71 อมิตตาภพุทธ!72 บทที่ 72 จุดประสงค์ของประมุขพรรคยาจก73 บทที่ 73 ออดอ้อนชินอ๋อง74 บทที่ 74 พระสนมเอกจะชิงตัวพระชายา75 บทที่ 75 ทำงานไม่เสร็จ76 บทที่ 76 เห็นใจกันหน่อย!77 บทที่ 77 กลับมาอยู่ต้าหนาน78 บทที่ 78 คณะเดินทาง79 บทที่ 79 ความลับของฝ่าบาท80 บทที่ 80 สังหาร81 บทที่ 81 จับตัวพระชายา82 บทที่ 82 ลงนรกเสีย!83 บทที่ 83 การสู้รบ84 บทที่ 84 ไม่เคยแยกจากกัน85 บทที่ 85 ฮ่องเต้ต้าหนาน (จบ)86 บทที่ 86 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 1)87 บทที่ 87 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 2)88 บทที่ 88 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 3)89 บทที่ 89 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 4)90 บทที่ 90 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 5)91 บทที่ 91 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 6)92 บทที่ 92 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 7)