icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

อนุชายาบรรณาการ(Boy Love)

บทที่ 8 ทำหน้าที่ภรรยา 2

จำนวนคำ:1546    |    อัปเดตเมื่อ:06/03/2022

### 4.2

“ทะ ท่านอ๋องมีขันทีเจียงจ้านอยู่แล้ว มิใช่หรือ?”

คุณชายเหงื่อผุดเต็มหน้าผากมน

“ข้าอยากให้ภรรยาอาบน้ำให้”

ถ้อยคำสั้นๆ ของชินอ๋อง ทำให้คุณชายไม่สามารถบิดพลิ้ว

*

*

ขันทีเจียงจ้านอายุประมาณยี่สิบแปดปี กิริยาห้าวหาญองอาจรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรงบึกบึนไม่เหมือนขันทีแม้แต่นิดเดียว เขาเข้ามาช่วยถอดอาภรณ์ของชินอ๋องออก จนเหลือเพียงเสื้อและกางเกงตัวใน เท่านั้นยังไม่พอ ยังมาจัดการลอกคราบคุณชายจนเหลือเพียงเสื้อกับกางเกงตัวในที่เนื้อผ้าบางๆ สีขาวเช่นเดียวกัน ด้วยเหตุผลที่ว่า

“พระชายารองจะได้ช่วยท่านอ๋องอาบน้ำได้สะดวกขอรับ”

แล้วจัดแจงดุนหลังคุณชายให้เดินตามชินอ๋องเข้าไปในห้องอาบน้ำ

ห้องอาบน้ำส่วนตัวของชินอ๋องที่อยู่ติดกับห้องนอนใหญ่มีประตูทะลุถึงกันนั้นกว้างขวางกว่าห้องอาบน้ำที่จ้าวชิงเฟิงใช้มาก อ่างอาบน้ำก็ใบใหญ่มาก ขนาดผู้ชายตัวโตๆ ลงไปนั่งแช่ได้สี่ห้าคนสบายๆ

ชินอ๋องถอดเสื้อผ้าชั้นในออกจนหมด อวดเรือนร่างแข็งแรงกล้ามเนื้อสวยงาม ร่างสูงใหญ่ทว่าไม่เทอะทะออกจะเพรียว เขาล้างเท้าแล้วก้าวเข้าไปแช่ตัวในอ่างด้วยทีท่าแสนสบาย ก่อนจะหันมาสั่งคุณชาย “เจ้าก็เข้ามาด้วยสิ”

“ข้า...” จ้าวชิงเฟิงแทบจะหาเสียงตัวเองไม่เจอ ดวงหน้างดงามอ่อนเยาว์ซีดแล้วแดง แดงแล้วซีด

“ถ้าอาย ก็ไม่ต้องถอดเสื้อ” ชินอ๋องขัดขึ้นด้วยสีหน้าว่า...ข้าใจกว้าง “ลงมาในอ่างทั้งเสื้อผ้าก็ได้ จะได้มาช่วยถูหลังให้ข้าถนัดๆ”

คุณชายจึงล้างเท้าแล้วก้าวเข้าไปแช่ตัวในอ่างอาบน้ำพร้อมเสื้อผ้า

“ฟูเหริน เจ้านั่งกางขาออกหน่อย” ชินอ๋องสั่ง

คุณชายอึ้งไปครู่หนึ่ง

“เร็วสิ” ชินอ๋องเร่ง

คุณชายเม้มปากแน่นอย่างทำใจ ก่อนจะทำตามคำสั่งอย่างไม่กล้าขัดขืน

ชินอ๋องก็ขยับมานั่งใกล้ๆ ตรงกลางหว่างขาของคุณชายโดยนั่งหันหลังให้ คุณชายลอบถอนหายใจแผ่วเบา แม้จะแผ่วเบามาก ทว่าชินอ๋องที่มีวรยุทธสูงยังคงได้ยิน ก็ลอบยกยิ้มมุมปาก “ถูหลังให้ข้า”

คุณชายเอื้อมมือเรียวงามหยิบผ้าที่โต๊ะเล็กวางของใช้ในการอาบน้ำที่ตั้งชิดขอบอ่างมาชุบน้ำแล้วถูหลังแกร่งตรงหน้าอย่างเคอะเขิน จึงเห็นว่าแผ่นหลังกว้างและแข็งแกร่งมีรอยบาดแผลจากการออกรบเป็นรอยแผลเป็นอยู่หลายแห่ง

“ท่านอ๋องเคยบาดเจ็บหลายครั้งหรือขอรับ?” คุณชายพึมพำ

“อืม” ชินอ๋องรับคำในลำคอเบาๆ ก่อนจะเล่าว่า “บางครั้งก็สาหัส บางครั้งก็ไม่กระไรนัก แต่ครั้งที่ข้าจดจำได้แม่นยำที่สุด...ก็คือครั้งที่ข้าหลบหนีการไล่ล่าของทหารเข้าไปด้านหลังของพระราชวังแคว้นเป่ยเมื่อห้าปีก่อน”

ชินอ๋องเล่าไปพลาง ใช้มือถูตัวด้านหน้าของตนเองไปพลาง

“ที่นั่น...ข้าพบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เขาช่วยชี้ที่ซ่อนตัวให้ข้า ข้าจดจำเขาได้อย่างแม่นยำยิ่ง เขามีไฝแดงเม็ดเล็กๆ ที่ใต้หางตาซ้าย”

คุณชายยกมือข้างหนึ่งขึ้นแตะเบาๆ ที่เม็ดไฝบนดวงหน้าของตน “ท่านอ๋องหมายถึงข้าน้อยหรือขอรับ?”

“อืม”

“แต่ข้าน้อยจำอะไรไม่ได้เลย” คุณชายส่ายหน้า

“ข้าจำเจ้าได้ก็พอ” ชินอ๋องเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ถึงเวลาจะผ่านไปห้าปีแล้ว แต่หน้าตาของเจ้าก็ยังคงเค้าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง...ถ้าสามปีก่อนข้ายอมพบหน้าเจ้าสักครั้ง เจ้าก็คงไม่ต้องทนทุกข์ยากลำบากอย่างนี้”

“.....”

“แต่เรื่องที่ผ่านมาแล้ว ก็คงไม่สามารถย้อนกลับคืนไปแก้ไขได้ เอาเป็นว่านับจากนี้ไปข้าจะชดเชยให้เจ้าอย่างเต็มที่ ไม่ว่าเจ้าอยากได้อะไร ข้าก็จะหามาให้ทุกอย่าง”

“สิ่งที่ข้าน้อยต้องการ...”

“ยกเว้นอิสรภาพ” ชินอ๋องกล่าวแทรกขึ้นทันที

“เพราะเหตุใดขอรับ?” คุณชายตัดสินใจถาม

“เพราะเจ้าจะมีอันตราย” น้ำเสียงที่ตอบหนักแน่นจริงจัง

“.....”

“เจ้าไม่เชื่อ?”

“.....”

แล้วข้าสมควรจะเชื่อหรือ?

เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบงัน ชินอ๋องก็เปลี่ยนเรื่อง “มา...ข้าช่วยถูหลังให้เจ้าบ้าง” แล้วหันกลับมาจะถอดเสื้อของคุณชาย

คุณชายรีบกำคอเสื้อเอาไว้แน่น “มะ ไม่ต้อง เมื่อตอนสายข้าน้อยอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับ”

*

*

ที่ตำหนักพระชายา...

“ข้าเกลียดมัน!”

พระชายาตู้จินเหลียนฉีกทึ้งผ้าเช็ดหน้าผ้าไหมเนื้อดีจนขาดเป็นริ้วๆ ด้วยความโกรธเกรี้ยว แท้จริงแล้วนางอยากจะฉีกเนื้อของจ้าวชิงเฟิงมากกว่า แต่บัดนี้นางทำอะไรเขาไม่ได้ เพราะชินอ๋องยกย่องเขาเป็นพระชายารอง แม้จะเป็นรองนาง แต่ใกล้จะเหยียบหัวนางเต็มทีแล้ว ซ้ำยังให้อยู่ตำหนักใหญ่ จากข่าวที่สาวใช้นำมารายงาน...เขาได้ย้ายจากห้องข้างเข้าไปอยู่ในห้องนอนของชินอ๋องด้วย

“มื้อเย็นก็ได้ร่วมโต๊ะอาหารกับท่านอ๋อง ออดอ้อนออเซาะซะยิ่งกว่านางโลมในหอโคมเขียวเสียอีกเจ้าค่ะ” อาซานสาวใช้ที่คาบข่าวมาบอกนางนั้นต่อเติมเสริมแต่งทั้งๆ ที่ไม่ได้เห็นอะไรกับตา เพื่อยั่วยุให้พระชายาอารมณ์ขุ่นมัวยิ่งขึ้น

“แล้วอาการบาดเจ็บของเจ้าคนสารเลวนั่นหนักเบาแค่ไหน?” พระชายาขบฟันถามเสียงเครียด

“บาดเจ็บ...บาดเจ็บที่ไหนกันละเจ้าคะ” นางจีบปากจีบคอ “บ่าวเห็นเขาลุกขึ้นมากินอาหารชั้นเลิศ ซ้ำยังดื่มรังนกตุ๋นโสมบำรุงบำเรอกันขนานใหญ่...ที่ว่าบาดเจ็บนั้น น่าจะเป็นการเสแสร้งเรียกร้องความสนใจจากท่านอ๋องมากกว่าเจ้าค่ะ”

“มารยา!” พระชายาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างแค้นเคือง

“เจ้าค่ะ...มารยาอย่างแท้จริง” นางใส่ไฟต่อ “บ่าวเคยได้ยินแต่มารยาสตรี นี่ก็เพิ่งจะเคยพบเคยเห็นว่า บุรุษก็มารยาสาไถยได้ร้ายกาจเช่นนี้”

“เอาล่ะ...เจ้ารีบกลับไปซะ และคอยจับตาดูเอาไว้ ถ้าเขาทำอะไรผิดพลาดจงรีบมารายงานข้า” พระชายาเอ่ยพลางส่งถุงใส่เงินให้อาซาน ซึ่งนางก็รีบรับไปอย่างดีอกดีใจ

“เจ้ากลับไปได้แล้ว เดี๋ยวผู้อื่นจะสงสัยเอาได้” สาวใช้คนสนิทของพระชายากล่าว

“เจ้าค่ะ” อาซานรับคำยอบกายคารวะพระชายาแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

_________

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ข้าคือใคร2 บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ3 บทที่ 3 คนป่วย4 บทที่ 4 ถูกทรมาน5 บทที่ 5 ถูกใส่ร้าย6 บทที่ 6 พระชายารอง7 บทที่ 7 ทำหน้าที่ภรรยา8 บทที่ 8 ทำหน้าที่ภรรยา 29 บทที่ 9 5.110 บทที่ 10 อีกาย้อมสี11 บทที่ 11 เทศกาลดอกไม้12 บทที่ 12 เทศกาลดอกไม้ 213 บทที่ 13 ตกน้ำ14 บทที่ 14 ความรักที่เกิดจากแรกพบ15 บทที่ 15 ความหมายที่รู้กัน...16 บทที่ 16 เจ้าคนมารยาสาไถย17 บทที่ 17 คุณชายกำมะลอ18 บทที่ 18 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์19 บทที่ 19 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์ 220 บทที่ 20 แสงจันทร์คืนเพ็ญ21 บทที่ 21 ขบวนเกี้ยว22 บทที่ 22 ลาก่อนชีวิตที่ไร้ค่า23 บทที่ 23 ลงโทษจบหรือยัง24 บทที่ 24 ทำหน้าที่ภรรยา25 บทที่ 25 คิดร้าย26 บทที่ 26 โทษทัณฑ์27 บทที่ 27 แววตารักใคร่28 บทที่ 28 บาดแผล29 บทที่ 29 โปรดปรานพระชายา30 บทที่ 30 แต่งตั้งพระชายาเอก31 บทที่ 31 ฟูเหรินของข้า32 บทที่ 32 อ่อนหวาน33 บทที่ 33 ยามเช้า34 บทที่ 34 ผู้สำเร็จราชการ35 บทที่ 35 จวนชินอ๋อง36 บทที่ 36 ถั่วเขียวต้มน้ำตาล37 บทที่ 37 คดีชู้สาว38 บทที่ 38 เรือนเหมันต์39 บทที่ 39 กำหนดแต่งงาน40 บทที่ 40 ฟูเหริน41 บทที่ 41 พี่สะใภ้42 บทที่ 42 หึงหวง43 บทที่ 43 พระสนมเอก44 บทที่ 44 เสียเปรียบ45 บทที่ 45 ป้ายวิญญาณ46 บทที่ 46 ผลสอบบัณฑิต47 บทที่ 47 ลงทัณฑ์โบยเสี่ยวหยวนจื่อ48 บทที่ 48 ขบวนเดินทางไปอภิเษกสมรส49 บทที่ 49 มีผลเสีย50 บทที่ 50 ไม่ปรารถนา51 บทที่ 51 ขัดขวางทุกวิถีทาง52 บทที่ 52 ความคิดเหลวไหล53 บทที่ 53 ข้ารักท่านไม่ได้54 บทที่ 54 ชินอ๋องเจ็บปวด55 บทที่ 55 พระชายาคนใหม่ของชินอ๋อง56 บทที่ 56 พังทลาย57 บทที่ 57 เหมือนสวรรค์ลงโทษ...58 บทที่ 58 ผลโลหิตมังกร59 บทที่ 59 ผลโลหิตมังกร 260 บทที่ 60 ห่วงใย61 บทที่ 61 ความผิด62 บทที่ 62 คุมขัง63 บทที่ 63 แจกขนมมงคล64 บทที่ 64 หอสุราจุ้ยเซียน65 บทที่ 65 วิธีทำให้เจ้ารัก66 บทที่ 66 วิธีทำให้เจ้ารัก 267 บทที่ 67 พระชายา68 บทที่ 68 ต้องโทษเนรเทศ69 บทที่ 69 ขอให้ไปดีมีสุข!70 บทที่ 70 ฟังข้าอธิบายก่อน71 บทที่ 71 อมิตตาภพุทธ!72 บทที่ 72 จุดประสงค์ของประมุขพรรคยาจก73 บทที่ 73 ออดอ้อนชินอ๋อง74 บทที่ 74 พระสนมเอกจะชิงตัวพระชายา75 บทที่ 75 ทำงานไม่เสร็จ76 บทที่ 76 เห็นใจกันหน่อย!77 บทที่ 77 กลับมาอยู่ต้าหนาน78 บทที่ 78 คณะเดินทาง79 บทที่ 79 ความลับของฝ่าบาท80 บทที่ 80 สังหาร81 บทที่ 81 จับตัวพระชายา82 บทที่ 82 ลงนรกเสีย!83 บทที่ 83 การสู้รบ84 บทที่ 84 ไม่เคยแยกจากกัน85 บทที่ 85 ฮ่องเต้ต้าหนาน (จบ)86 บทที่ 86 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 1)87 บทที่ 87 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 2)88 บทที่ 88 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 3)89 บทที่ 89 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 4)90 บทที่ 90 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 5)91 บทที่ 91 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 6)92 บทที่ 92 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 7)