ของหวงท่านประธาน

ยบเฉยไร้ความรู้สึก ในขณะที่

ม่พันธุ์ที่ผมบอกไ

นให้ได้ค่ะ ว่าแต่ท่านปร

วที่สุด สักวันศุ

ก่อนจะตอบรับออกไป

“ได

ให้ผมผิดหวังเลย

ับคำชื่นชมของอองเดร แต่ห

สักครั้ง แต่นา

ิงคนหนึ่ง ที่ไม่ใช่เลขาฯ

รประชุมต่อให้เสร็จก่อนนะคะ นี

ินออกไปจนเกือบถึงประตูห้องแล

ก่อน ผมนึก

? ท่าน

มโต๊ะและก้าวมาหย

งแค่ร้อยหกสิบสามเซนติเมตรเท่านั้น ทำให้เวลายืนเผชิญหน้า

แรงเหมือนทุกครั

่นหนาช่วยอำพรางความรู้

เอาสาวบริ

“

ิงบริสุทธิ์มาอุ้มบุญใ

ะ ทำไ

้องการให้ตอนจบม

คำถามยังคงเกลื่อนใบหน้า

ยงมาก่อน จะไม่มีปัญหาอะไร หากเธอจะต้อง

รตามที่ท่านประธานต

ขอบใ

ที่จะออกไปจากห้องทำงานโอ่อ่า แต่คงเพราะสมองจดจ่ออยู่กับสิ่ง

“อ๊

พื้นแล้ว หากไม่มีมือแข็งแรงข

กร่งโดยไม่อาจจะขืนตัวเอาไว้ได้ พร้อม

นอะไรไห

้องมองมาพอดิบพอดี สองดวงตาสบประสานกันโดยที่ไม่มี

หัวใจแทบจะไหลออกมากองร

กับที่ใจต้องการเลย เมื่อได้สบตากับดว

ป็นไรค่ะ ขอบคุณ

ต่อองเดรยังไม่ได้คลายมือออกไป เขาเอียงหน้า กวา

ง ไม่น่าใส่แว่

. แพรสายตา