เมียเก็บมาเฟีย

็เดินออกมาจากหอเงียบๆ รถสีดำทะเบี

างามซีดเผือดจนลินดาที่กำลังยืนดื่มน้

ยลูกหยี ไหนดูสิจด

ไปอ่านอย่างสุดความสามารถ เพราะมั่นใจดีว่าหากเรื่

าดกลัว นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่ท่านสั่

ินดา แค่จดหมายข

เชื่อ เพราะเพื่อนของหล่อน

น่อยสิ อย่าหว

เดี๋ยวเธอขึ้นไปบนหอพักก

ดิภาพของบิดา แม้จะไม่รู้ว่าเจ้าของจดหมายเป็นใคร แต่ห

้อยวันพันปีไม่เคยไปไหนกับเขาสักที มันแปลกๆ นะพฤ

ืออธิบายใดๆ กับลินดาอีก หญิงสาวพยักพเยิดหน้าส่งเด

าของฉันไปได้ เธอนี่เก็บได้เงียบเชียบจริงๆ เลยนะยายลูกหยี” ลินดา

ลืมพามาแนะนำให้ฉ

วยความเครียด พยัก

กหน่อย แต่รับรองไม่เกินส

กของเธออาจจะอยากให้เธออยู่ถึงเช้าก็

ลงขึ้นบันไดหอพักไป ยาหยีเป่าลมออกจากปากหนักๆ ขณะคลี่กระดาษที่ตัวเองขยำ

ะไรไปนะคะ ลูกหยีก

พ้นออกมาจากหน้ามหาวิทยาลัย สายตาของหล่อนก็ปะทะเข้ากับรถสีดำคันยาวเฟื้อยคันหนึ่งที่จอดนิ่งอยู่ด้านซ้ายมือ

รถสวยๆ แบบนี้คงไ

ี่ถูกเปิดออกด้วยสายตาตื่นตระหนก ผู้ชายที่นั่งหน

คุณยาหยี โ

ฉันไป

้ชายในชุดสูทสีดำทะมึนตรง

ครับ นายน้อ

ทวนคำพูดของคู่สนทน

ย่าง ถ้าคุณได้พบกั

ที่รถคันงาม ผู้ชายคนนั้นก้มศีรษะคล้ายกับแสดงความเคารพเล็กน้

รถเถอ

เสี่ยง ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้เรื่องราวใดๆ แน่

ดยสารนี้ ผู้ชายคนหนึ่งนั่งเอนกายพิงกับเบาะรถด้วยท่าทางผ่อนคลาย ความมืดสลัวที่เกิดจากด

ลิ่นหอมอ่อนๆ แบบนี้จากตัวของผู้ชายนัยน์ตาสีเขียวจัดคนนั้นเช่นกัน หล่อนจำกลิ่นนี้ได้ดีทีเดียว เพราะมันไม่ใช่กลิ่นหอมธรรมดา แ

พยายามบังคับเสียงให้ราบเรียบยังไง แต่

สวขึ้นมาในพริบตา และสิ่งที่เห็นตรงหน้

ายตาดุคนนั้

ุณ

อยู่ข้างๆ คลี่ออกน้อยๆ ดวงตาสีเขีย

ันอีกครั้ง ยาหย

ี้ นี่เขารู้จักหล่อนได้ยังไงกันนะ หรือว่าผู้ชายคนนี้คือเจ้าของจดหมายข่มขู่

าของจดหมายน

เหยียดย

งเขียนมันขึ้นมาเอง และคุณก็ใจก

ั่นเต้นเร่าอยู่ในกระแสเลือด แม้เขาจะหล่อ แม้เขาจะมีอำนาจอย่างรุนแรงต่อร่างกาย

.พ่อของฉั