หุบเขาพรายพิศวาสรัก

จะแห้งกรังและมีร่องรอยของการถูกสัตว์น้ำตอดผิวหนังเสียจนแทบจะจำใบหน้าเดิมไม่ได้ แต่ก็พอมองออกว่

านอื่นๆ เขียนรายงานส่งไปหรอกขอรับ แต่ว่าพวกเขา เอ่อ... ข้าหมายถึงว่าทุกศพที่แล้วๆ มานั้น ล้วนแต่ถูก

าของคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้านแน่ แต่เพราะเขาคิดว่าควรบอก จึงบอก แม้จะไม่เชื่อ แต่ก็ถือว่าเขาได้บอกแล้ว และอีกไม

ูหมิ่นความเชื่อของคนที่นี่ เพราะหากสิ่งใดที่ข้าไม่รู้จริง ข้าจะไม่ปรักปรำว่าเป็นเรื่องงมงาย เพราะข้าเองก

น นั่นคือ เป็นศพตายแห้ง ก่อนจะทิ้งลงน้ำ ส่วนสภาพศพจะเละหรือมีสภาพเหลือแค่ไหน ก็อยู่ที่ว่าจะอยู่ในน้ำมานานหลายวัน หรือจะมีสัตว์กัดแทะมากน้อยเท่

ั้นจึงเป็นไปไม่ได้ว่า ศพนั้นๆ จะถูกตากแห้งแล้วค่อยทิ้งน้ำ เพราะระยะเวลาแค่ไม่กี่วัน คงไม่

ม่ถูกสัตว์น้ำตอดกินไปเสียก่อนก็กลับมีลักษณะ

เชื่อถือ เมื่อหลักฐานสำคัญก็คือ แต่ละศพนั้นก่อนตาย พวกเขาล้วนเป็นชายฉกรรจ์และต่างถอดเสื้อ

กคำบอกเล่าของร้านข้าวสารในเมืองก็คือ ชายคนนี้ชื่อ จิ่นหลิง มาทำงานรับจ้างแบกข้าวสาร เป็น

ยังไม่ทันสิบวันขอรับ และเมื่อคืนจิ่นหลิงเลิกงานมาตอนยามห้าย เหล่าสาวง

่อคืน” หัวคิ้วเข้

รับ ไม่ได้แวะที่ไหน สาวๆ ร้องทัก จิ่นหลิงก็ได้แต่ส่ายหน้า ค

ิงเพิ่งตายเมื่อคืน แต่สภาพ

ป็นที่เล่าขานของหมู่บ้าน จนไม่คิดหาเหตุหาผลมาหักล้างการตายแบบพิสดารมากมายหลายสิบศพ เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมือปราบคนเก่าไม่สามารถสะสางคดีนี้ได้และปล่

อยู่เช่นเดียวกับจิ่นหลิงก็บอกว่า เขาไม่ได้กลับเข้าไปในว

อะไรเล่า เจ้า

‘ผีพราย’ นะขอรับ ผีพรายเป็นผู้หญิงสวยที่มาจับผู

จเฮือกใหญ่ ดวงตาคมจ้อ