วิมานมาร

ือเพียงแค่หล่อนกับอันโตนิโอแค่สองคนเท่

ลับไปหาเค้าเลย รู้ไ

องชายหนุ่มมาหยุดข้างๆ เขา จากนั้นก็ใช้สะโพ

ี่ชายทุก

หมือนว่ามันจะทำได้ยากเสียเหลือเกิน เมื่อแม่สาวน้อยคนสวยก้มหน้าต่ำลงมาหา ปากสีเชอร์รี่สุกของหล่อ

นสักครั้ง แต่ความแค้นที่สุมอยู่ในอกมานานถึงยี่สิบสองปีก็มีอำนาจเหนือกว

สองอาทิตย์ ร่านข

ือด แทบไม่เชื่อหูนักว่าสิ่งที่ได้ยินมัน

ำไมพูดกับเค้

า อุตส่าห์ดั้นด้นมาหาเขาถึงที่นี่ ก็เพราะความคิดถึง ความรักมากมายที่มีต่อเขา แต่ทำไม... ทำไมอันโตนิโอ

รักพี

ี่ครั้งแล้วว่าฉันไม่มีวันรั

ใจเหมือนถูกเฉือนด้วยมี

รธเท่านั้น พี่ชายไม่มีทา

ก แต่มันก็หาได้มากพอจะละลายความแค้นในใจลงไปได้ไม่ เพราะความแค้นของเขามันยังคุกรุ่นอย่างรุนแรงเช่นเดิม ไม่สิ.

ธอ ชัดไหม ม

์กาเร็ตถึงกับเซแทบล้ม น้ำตาร่วงกราวเต็มดวงหน้า

่ชา

มหยัน ดวงตาไร้ควา

ี่ชายได้แล้ว เพราะฉันไ

ไม่รักเ

ต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่หล่อนหวังมันก็เป

นไม่เคย

งทำให้หัวใจของ

ทำดีกับเค้าทำไม ทำให้เค้

จ็บปวดของสตรีตรงหน้า แต่อันโตนิ

ะใช้เป็นแส้ฟาดดวงใจพ่อของเธอยังไงล่ะ แต่มันผิดพลาดไ

จริง

... และถ้าเธอไม่อยากย่อยยับเพราะน้ำมือของฉัน

ตนิโอน่ากลัวเหลือเกิน คนมอ

กพี่ชายนะ

ันไม่สนใจ ออกไปซะ อย่า

เร็ตไม่ยอมให้เขาได้ห่างออกไปได้ง่ายๆ หล่อนโผเข้ากอดเขาแน่น จากนั้นก็เขย่ง

ไรของเธอ

ักพี่ช

เลือกที่จะทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับหัวใจของตัวเอง นั่นก็คือการผลั

าเจ็

ตาท่วมดวงหน้า แต่คนต

อยเท่าพันเท่าถ้าไม่เลิ

าเร็ตมองแผ่นหลังกว้างของผู้ชายที่ตัวเองรักหมดหัวใจผ่านม่านน้ำตาหน

ักพี่ชายไม่ได้หรอกนะ ไม่มีทางทำได้หรอก” แล้วหล่อนก

ิดประตูดังขึ้น เสียงลมหายใจที่เต็มไปด

อ มาร์กี้ ต้องทำ... ทั

่คอยทิ่มแทงเนื้อหัวใจในทุกๆ วินาที เขาเจ็บ เขาทรมานแทบจะขาดใจ อยากกอด อยากจูบ อยากทำทุกอย่างกับมาร์กาเร็ตตามที่หัวใ

ละจ้องมองผืนฟ้าสีครามตรงหน้าด้ว

ม่มีวันยอมปล่อยให้ไอ้คนสารเลวมันลอยนวลต่อไปอีกนานหรอ

ัวเอง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเรื