มิติมหัศจรรย์
อบกับความใกล้ชิดสนิทสนม ได้เปลี่ยนความชื่
งสองรู้สึกสุ
ความหนักพระทัยมาสู่พระองค์…เพราะ
ก ถึงกับหมายพระทัยจะให้เขาสืบราชบัลลัง
ให้ตัดใจจากกันเสีย…พร้อมทั้งตรัสอย่างจริงใจว่า “อันที่จริง เราก็รักเอ็นดูเจ้าไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าบุตรในสาย
วายฝ่าบาท… เพราะความรักไม่ใช่สิ่งที่สามารถหักห้ามหรือบังคับให้เป็นไปตามแ
งวิรุณ ทำให้ท้าวธุมราชทรงนิ่งอึ
ลูกไว้ แต่จากนั้นมาก็สองปีเต็มแล้วที่ไม่มีข่าวคราวจากองค์เทวะอีกเลย ลูกคิดว่าพระองค์คงเลิกใส่
ญ่ย่อมรักษาสัตย์ยิ่งกว่าสิ่งไร แล้วเจ้ายังจำได้ไหมว่าเคยขอเวลาองค์เทวะไว้สามปี…ถึงแม้จากนั้
พลางถอนพระทัย
บกำหนดล่ะเพค่ะ…เสด็จพ่อ” น้ำเสียง
้าองค์พระเสาร์มิได้เสด็จมาสมดั่งที่เจ้าหวัง…พ่อจะจัดพิธีสยุมพรให้เจ้ากับวิรุณในวันรุ่งขึ้นทันที…แต่มีข
ะเจ้
เพ
ัลยาต่างตอบรับด้ว
จมาตามกำหนด ลูกจะต้องทำตามวาจาท
ิ่งเงียบอยู่ ท้าวธุมราชก็ทรงย
สียงแผ่วเบา โดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ว่
คำ ใบเขียวขจีดุจมรกตล้อแสงสว่างจนทอประกายระยิบระยับงามจั
งน่าจะเรียกว่าเป็นเงื่อนไขมากกว
างยิ่ง…เพราะแม้ว่าพระองค์จะทรงมีทรั
ื่อนไ
สร้อยพระศอของพระอุมามหาเทวีซึ่งเป็นมเหสีแห่งพระศิวะมหาเทพ
ค์ทรงออกปาก…พระแม่เจ้าก็ค
่ ทำให้พระเสาร์ไม่ต้องการจะรับสิ่ง
ที่มีค่าควรกันห
พบริวารที่ตามเสด็จกลับวิมานไปก่อน
ีสิ่งหนึ่งซึ่งพระแม่เจ้าทรงปรารถ
สุคนธบุษบงอันเป็นพืชล้ำค่าที่ท
กรลาสในทันที แล้วปลูกไว้ท
มีหน้าที่ดูแลอุทยานทั่วไปพระองค์
พบุตร
ว พระเสาร์ก็ต้องคอยหลบเลี่ยงจากเทพอื่นๆ เนื่องจากไม่ต้องกา
กไปจากใจ พร้อมกับรดน้ำทิพย์แก่ต้นสุคนธบุษบงเหมือนเช่นเคย แล้วพระอง
่มไม้ดอกเตี้ยๆในบริเวณท้ายอุทยานนั้นเอ
สื้อสีสวยงามอย่างสนุกสนานร่าเริง พอเลี้ยวอ้อมพุ่มไม้ดอกหลากสีก็เหยียบลงไ
นเฉียว แต่ภาพตรงหน้าได้หยุดก
่บนพื้นหญ้า…ท่าทางบ่งบอกถึงความเจ็บปวด…นัยน์ตากลมโตทั้ง
ยอบองค์ลงข้างกายของนางพร้อมกับเอื
ขยับถอยหนี้ เพราะรู้สึกกริ่งเกรงต
้าให้เจ้าเท่านั้น” ตรัสปลอบขณะใช้ห
้วยความตกใจ ทั้งปัดทั้งแกะสะบัด
นั้นหลุดพ้นจากหัตถ์แข
่งรัศมีสีม่วงเข้มผ่านหัตถ์นั้นรักษาให้ แล้วจึงคล
นลองขยับเท้าดู เมื่อรู้ว่าเป็นปกติดีก็เอ่ยเสียงใสว่า “ขอบใจท่านมากที่ช่วยรักษาข้อเท้าให้เรา…และก
หรอก เจ้าท่าจ
ย่างนั้นแหละ” ดวงหน้าจิ้มลิ้มนั้นสดใส
รู่” ตรัสแล้วพระเสาร์ก็
่นใจ…เพราะผีเสื้อสีสดสวยจากทั้งใกล้และไกลพากันบินพรูมาเกาะบนมื