พิศวาสรักจอมพยศ

้วมั้งนั่น คงไม่อึดขนาดด

ล่พรวดขึ้นตรงด้านหน้าของเธอ

น้ำ ระยะห่างระหว่างกันมันใกล้เกินไป

้วด้วย” มือแข็งแรงเอื้อมจับข้อมือเรียวเอาไว้ จนเธอไ

ง? เราสองคนไม่เจอกันนา

ได้...แต่คุณต้องปล่อยเมย่าก่อน” หญิงสาวยวนกลับ ปากอิ่มบ

่เด็กขี้กลัว” ชายหนุ่มยังไม่ยอมปล่อยมื

น้าหวานสะบัดกลับมา เธอถลึงตาใส่เขาและแยกเขี

จะเลยเลข3 มาหลายปี ก็ไม่ได้ทำให้เขาทรุดโทรมลงนี่นา ปากดีแบบนี้มันน่าปราบพยศนัก หากอ่อนลงเมยานีค

ง?” เสียงหวานตวาดแว๊ดๆ เมื่อแรงมือที่กำไว

็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ แตะ

อมทั้งขยับห่างออกมานิดหน่อย แต่ไม่ยอมหลีกทางไปทาง

!!” เสียงขู่ขุ่นขวาง ดวงตากล

ยวลุงจัดหนักให้รู้เสียเลยน

งหู...คาลิกซ์โต้เลยลืมสิ้นว่า

มเข้ามาจนชิดแผงอก พร้อมทั้งโน้มใบหน้าลงชิดใกล้ กระแทกปากหนาหยักที

ะเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับสัมผัสลุ่มร้อนที่ปิดทับริมฝีปากตัวเอง มันเหมือนกระแสไฟอ่อนๆ วิ่งพล่านจากจุดนั้น ก่อนจะแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย มันหวิวไหว วูบโหวง สะบัดร้อนสะบัดหนาว ยิ่งอะไรบางอย่างนิ่มๆ

ทำอะไรล่ะนี่...

่นขวาง...มือแข็งแรงยกขึ้นเสยเส้นผมที่เปียกลู่!! นึกอยากจะบีบคอสวยๆ ของหล่

สระขึ้นสาดใส่ใบหน้าคมคาย พรางใช้หลังมือตัวเองขยี้ริมฝีปากแรงๆ อยากจะกำจัด

แรงนี่ ยังสามารถทำอะไรๆ ได้มากกว่าที่เธอรู้...มันเป็นศักดิ์ศรีที่ไม่ควรเหยียบย่ำน่ะ” ชายหนุ่มพูดเสีย

ก้สูง...อะๆ อย่านะ ไม่อย่างนั้นเ

รีบปีนขึ้นจากสระ และว