อสุรเริงไฟ (หัวใจศิลา)

่ยวทางภาคตะวันตกของอเมริกานี่เรียบร้อย พี่มีเรื่องบางอย่างที่จะต้องกลับมาสะสางต่อ เรื่องของหัวใจจ้ะ ขอปิดเป

อก ก็พี่สาวของหล่อนเป็นแบบนี้เสมอ หลงใหลง่าย...เห็นหน

าชายเสกของนางฟ้าเข้าหรอก...เดี๋ยวนี้เจ้าชายเดินดินก

/////////////////

นห้องอาหาร หล่อนรีบเอาซองยาวๆ ที่ข้างในเป็นเช็คส่วนตัวของหล่อนเลื่อนไปตรงหน้าเธอโดยเร็ว หล่อนอาจจะ

ะไรอี

วงตาของเขามองดูซองในมือของภรรย

ี่มิ่งน่ะ” หล่อนกล่าวแก้เพราะไม่อย่างนั้น

เก่าๆ ที่พ่อแม่สะสมทิ้งเอาไว้ หลังจากลาออกมาได้สองปี นายโกมุทก็ตรวจพบว่าตัวเองมีปอดที่ไม่แข็งแรงนัก เขาเจ็บออดแอดมาตลอด...และเหมือนหมดควา

าไม่เคยเข้าใจพ่อ...หล่อนพยายามจะเข้าใจแต่เหมือนพ่อจะมีโลกส่วนตั

็คงจะไปได้อีกไกล ได้เป็

อนก็ไม่อยากจะโทษพ่อ...พ่อมีสิทธิ์จ

จะออกไปดูพวกช่างมันปรับปร

าฉายแววยินดี

้วหรือคะ มิน

ปเฟ้นหาเอามา เห็นคุยนักหนา

งไห

เก่า...มันจะผุเสียหมด...เอามาปร

นขอ

บจะกัดลิ้นตัวเองเมื่อเห็

นอีกลูกช่

ปแวบๆ ของนายโกมุท...มารู้สึกกันอีกทีก็ตอนที่นา

ื่มนมไปแก้

นหลังเล็กนั่นเอาซิ มิน...

่อคุณมารศรีมองมาเขม็ง ครั้นลับร่างของ

หรือไงจ๊ะ ถึงดิ้นรนขอบ้านหลังนั้นน่ะ หรือจะ

ในใจ “แม่ก็รู้ว่ามินกลับไม่ค่อยจะเป็นเวลา มินเกรงใจที่ต้องให้ปรางคอยเปิดประตูรั้ว ถ้ามินไปอยู่ที่เรือนเล็กโน

้ คล่องปา

านี้ นอกจากสำทับเพิ่มเติมอีกนิดว่า”แล้วแกอย่าลืมล่ะว่าแกยังต้องจ่า

ก็มีเครื่องเรือนเก่าๆ อยู่ เอามาปั

งเท้าก่อน แล้วจึงสอดเข้าไปในรองเท้าผูกเชือกจนกระชับ จึงเดินลงไปที่รถยนต์...ขับออกไปจากบ้าน พอเลี้ยวพ้นแนวกำแพง หล่อนก็ได้ยิน

ชียวนะ คุณเอ...วั

ญ แต่เติบโตมาด้วยกัน จนคุ้นเคย ระยะหลังๆ ที่ต่างฝ่ายได้เติบโตกันมากขึ้นนี่ต่างหากที่ทำให้ห่างเ

ไปรับเด็กคนรับใช้มาใหม่ คุณย

่อน เอามาไว้บ้านจะไ

หน้าผู้หญิงทั้งสองกับบทเสงี่ยมหงิม พับเพียบเรียบร้อยที่หล่อนได้เพียรพยายามทำได้...ไม่เหมือนมิ่งขวัญที่กระช

ด้เจอมิน งา

ป็นเกลียว...หัว

ึงเหมือนไม่ได้เจอหวีเลย ยุ่งไปหมดแล้ว ยา

อกก็ไม่เห็นจะเป็นไร อยู่เป็น

่ารวยแ

เสียงกระดกลิ้นแต่นัยน์ตาเป็นประกายพราว “นี่คงไม่ได้

ี้กินข้าว

้าวมื้อกลางวัน...หล่อนต้องบังคับตัวเองไม่ให้แสดงความลิง

วเลี้ยงมินเนื่อ

ไม่ค่อยจะมีเวลาคุยกัน เคยแวะเข้าไปตอ

สูบลมเข้าไปในหัวใจของหล่อนเพิ่มอีก มือของต

ันว่าจะไปกินที

บที่ออฟฟ

ไม่ต้อง มิ

ุกบั่นไปหา และพาหล่อนออกไปทานมื้อกลางวันคงจะเป็นเรื่องที่พูดล้อเล่นกันได้เป็นเดือนๆ แล้วมินตาก็ยังไม่อยากถูก

ชื่นชมคนเดียว เพราะหล่อนรู้ว่าสุขนี้จะเป็นแ

่อนเพียงแต่กระหยิ่มยินดี และตลอดทางที่ขับรถไปถึงอ